عصبشناسی یا نورولوژی (به انگلیسی: neurology) دانش مطالعه ساختار، کارکرد و بیماریهای دستگاه عصبی جانداران است. موضوع عصبشناسی بررسی دستگاه عصبیجانداران در سطوح گوناگون از سلولی و مولکولی تا آناتومی، علوم رفتاری، و آسیبشناسی پزشکی است. واژه عصبشناسی برگردان واژه انگلیسی Neurology (نورولوژی) است ولی موارد بهکارگیری این واژه در فارسی و انگلیسی متفاوت است. عصبشناسی در فارسی برابر واژه Neuroscience انگلیسی است. به جای واژه عصبشناسی از اصطلاح علوم عصبی نیز بهرهگیری میشود.
این دانش یکی از زیرشاخههای زیستشناسی است و از علوم پایهٔ پزشکی به شمار میآید. عصبشناسی خود به زیرشاخههایی تقسیم میشود که بیشتر آنها در فارسی نام استانداردی ندارند:
عصبشناسی بالینی یا همان نورولوژی (Neurology): شاخهای از دانش پزشکی است که به بیماریهای عصبی و روش درمان دارویی آنها میپردازد.
عصبشناسی رفتاری (Neurobehvior): به بررسی فرایندهای عصبیِ منجر به رفتارهای گوناگون در موجود زنده میپردازد.
روانشناسی عصبی (Neuropsychology): ترکیبی از دانش روانشناسی و عصبشناسی است که با تکیه بر فرایندهای عصبی به دنبال پاسخ پرسشهای دانش روانشناسی میگردد.
آناتومی عصبی (Neuroanatomy): بررسی ماکروسکوپی شکل اندامهای عصبی همانند مغز و نخاع را بر دوش دارد.
عصبشناسی شناختی (Neurocognition): شناخت (cognition) رویکردی در دانش روانشناسی است و عصبشناسی شناختی به مسائل این رویکرد از دریچهٔ فرایندهای عصبی مینگرد.
فیزیولوژی عصبی (Neurophysiology): به چگونگی عملکرد سیستمهای عصبی میپردازد.