سید علی صالحی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از سیدعلی صالحی)
پرش به: ناوبری، جستجو
سید علی صالحی

سید علی صالحی زادهٔ ۱۳۳۴ در روستای مَرغاب از توابع ایذه در استان خوزستان شاعر و نویسندهٔ معاصر ایرانی است. وی پایه‌گذار جریان موج ناب و شعر گفتار در شعر معاصر ایران و یکی از دبیران اصلی کانون نویسندگان ایران بود. صالحی یکی از چهره‌های مطرح و شناخته شده در شعر معاصر فارسی است.[۱]

زندگی‌نامه[ویرایش]

آغاز زندگی[ویرایش]

سید علی صالحی در ۱ فروردین ۱۳۳۴ در روستای مَرغاب از توابع ایذه بختیاری در استان خوزستان در خانواده‌ای کشاورز به دنیا آمد. پدر او کشاورز، شاعر و شاهنامه خوان بود؛ و در سال ۱۳۴۰ به دلیل شیوع حصبه در مرغاب همراه با خانواده به مسجد سلیمان اقامت کرده و در سال ۱۳۴۷ در همان شهر وارد دبیرستان شد. در سال ۱۳۵۳ به دلایل تنبیه و تهدید از سوی مدرسه و مقامات ترک تحصیل می‌کند و یک سال بعد باز به مدرسه برگشته و دیپلم ریاضی را می‌گیرد.

اولین شعرهای او در سال ۱۳۵۰ به اهتمام ابوالقاسم حالت در مجله محلی شرکت نفت چاپ شد.

جریان موج ناب[ویرایش]

سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۴ صالحی همراه چند نفر از شاعران هم‌نسل خود جریان «موج ناب» را در شعر سپید پی‌ریزی می‌کند. منوچهر آتشی و نصرت رحمانی در تهران از این جریان پیشرو حمایت می‌کنند.

در سال ۱۳۵۶ به عنوان برندهٔ جایزهٔ فروغ فرخزاد در شعر اعلام می‌شود.

در سال ۱۳۵۷ صالحی از گروه «موج ناب» فاصله می‌گیرد. او در این باره گفته‌است: «حس می‌کردم همه ما شاعران موج ناب داریم شبیه هم می‌شویم...»

رفتن به دانشگاه[ویرایش]

وی در اردی‌بهشت سال ۱۳۵۸ برای اقامت دایم به تهران می‌رود و در پاییز ۱۳۵۸ در کنکور رشتهٔ ادبیات دانشکده هنرهای دراماتیک قبول می‌شود. در همین زمان با حمایت اسماعیل خویی، غلامحسین ساعدی، نسیم خاکسار و عظیم خلیلی به عضویت کانون نویسندگان ایران درمی‌آید و در مطبوعات آزاد مشغول به کار می‌شود.

وی در جریان انقلاب فرهنگی زخمی می‌شود و سپس در مسجد سلیمان محاکمه شده و مورد کیفر قرار می‌گیرد[نیازمند منبع].

جریان شعر گفتار[ویرایش]

در سال ۱۳۶۳ با نقض تقطیع سنتی و سطربندی کلاسیک در شعر سپید، پیشنهاد «تقطیع هموار و مدرن» را مطرح کرد. سرانجام موفق می‌شود این روش تقطیع را همه گیر کند که تا امروز مورد قبول است.

یک سال بعد «جنبش شعر گفتار» را با ساده کردن زبان شعر معرفی می‌کند که با آغاز دهه هفتاد به جریانی مقبول در شعر فارسی تبدیل شد. وی در این باره گفته‌است: «ریشه شعر گفتار به گات‌های اوستا بازمی‌گردد. معمار نخست آن حافظ است و نیما و شاملو هم چند شعر نزدیک به این حوزه سروده‌اند. اما فروغ دقیقاً یک شاعر کامل در «شعر گفتار» است. من تنها برای این حرکت «عنوانی دُرُست» یافتم و سپس در مقام تئوریسینِ مؤلف، مبانی تئوریک آن را کشف و ارائه کردم. همین!»

دهه هفتاد و بعد[ویرایش]

صالحی از ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۹ دبیر سرویس ادبی و صفحه شعر مجله «دنیای سخن» بود و در سال ۱۳۷۹ کارگاه شعر دنیای سخن (در مجله و دفتر دنیای سخن) را با استقبال مناسبی راه‌اندازی کرد.

از همین دوره ترجمهٔ شعر صالحی به زبان‌های فرانسه، عربی، آلمانی، انگلیسی، ارمنی، روسی و کردی به صورت پراکنده در مطبوعات چاپ گردید و دو دفتر شعر از وی در کردستان عراق (به زبان کردی) منتشر شد.

وی در سال ۱۳۷۸ برای فعالیت مجدد به کانون نویسندگان ایران بازگشت و دو سال بعد از سوی مجمع عمومی به عنوان یکی از دبیران اصلی کانون نویسندگان ایران انتخاب شد.

صالحی در سال ۱۳۸۲ به عنوان سردبیر، یک شماره مجله «معیار ادبی» را منتشر کرد که متعاقباً ممنوع‌المصاحبه و از ادامه کار در مجله محروم گردید.[۲]

آثار و فعالیت‌ها[ویرایش]

دفترهای شعر[ویرایش]

  • لیالیِ لا
  • یوماآنادا - ۱۳۸۴
  • پیشگو و پیاده شطرنج - ۱۳۶۷
  • مثلثات و اشراق‌ها
  • عاشق شدن در دی‌ماه، مردن به وقت شهریور – ۱۳۷۶
  • دیرآمدی ری‌را... نامه‌ها - ۱۳۷۳
  • نشانی‌ها – ۱۳۷۴
  • سفر بخیر مسافر غمگین پاییز پنجاه و هشت – ۱۳۷۵
  • آسمانی‌ها – ۱۳۷۶
  • رویاهای قاصدک غمگینی که از جنوب آمده بود – ۱۳۷۶
  • ساده بودم، تو نبودی، باران بود – ۱۳۷۷
  • آخرین عاشقانه‌های ری را - ۱۳۷۸
  • دعای زنی در راه که تنها می‌رفت – ۱۳۷۹
  • چیدن محبوبه‌های شب را تنها به باد یاد خواهد داد – ۱۳۸۰
  • دریغا ملا عمر... – ۱۳۸۰
  • از آوازهای کولیان اهوازی (شعرهای دوران جوانی، ۱۳۵۷–۱۳۵۰) - ۱۳۸۲
  • سمفونی سپیده‌دم
  • ردپای برف، تا بلوغ کامل گل سرخ[۳][۴]

گزینه‌های اشعار[ویرایش]

  • گزینه اشعار - ۱۳۸۳
  • مجموعه اشعار (دفتر یکم) - ۱۳۸۴

بر اساس گزارش ایسنا در سال نود و یک، گزیدهٔ اشعار سید علی صالحی به چاپ هفتم نیز رسیده است.[۵]

تصحیح دیوان شاعران دیگر[ویرایش]

رمان‌ها[ویرایش]

  • علو - ۱۳۷۶

کارگاه‌های شعر[ویرایش]

صالحی در سال ۱۳۷۵ اولین کارگاه شعر خود را در تهران با عنوان کارگاه شعر معیار (در مجله معیار) تأسیس کرد. در سال ۱۳۷۹ صالحی مجدداً کارگاه شعر دنیای سخن (در مجله و دفتر دنیای سخن) را راه‌اندازی می‌کند که با استقبال خوبی روبرو می‌شود. این کارگاه تاکنون فعال است.

آثار دربارهٔ صالحی[ویرایش]

  • فرستاده شفانویسِ اردی‌بهشت - زنگی و شعر سید علی صالحی
  • زندگی و شعر سیدعلی صالحی - فیض شریفی
  • دکلمه خسرو شکیبایی از اشعار سید علی صالحی

جایزه شعر نیما[ویرایش]

در مراسم دومین جایزه شعر نیما که در روز پنجشنبه هشتم مهر ماه ۱۳۸۹ برگزار شد مجموعه شعر صالحی انیس آخر همین هفته می‌آید به عنوان کتاب برتر از طرف داوران انتخاب شد.[۶] وی در این مراسم شرکت نکرد و جایزه را نپذیرفت و اعلام کرد: «مردم با آبرو گرسنه‌اند، با سیلی رخسار سرخ می‌کنند. جایزه‌ها را بگذارید برای بعد. عزت مردم در اولویت است. در این شرایط شرف‌شکن، دادن و گرفتن جایزه، یعنی تأیید همین شرایط. شرم‌آور نیست؟ این بازی‌ها را بگذارید برای بعد. شجاعتِ اخلاقی حکم می‌کند اندکی هشیار باشیم و تحلیل درستی از شرایط به دست دهیم. سلامت جامعه فرهنگی برای امثال من یک اصل خلل‌ناپذیر است. به شدت نگران از کف رفتن این سلامت هستم. می‌ترسم فشارهای مضاعف اقتصادی، فقر و تهی‌دستی. عالی‌ترین میراث این مردم یعنی فرهنگ و معرفت ملی را نابود کند. گاهی نشانه‌هایی می‌بینم که تن‌ام می‌لرزد. انسان ایرانی اهل این همه دروغ نبوده است.»[۷][۸]

نمونه اشعار[ویرایش]

با چشم‌هایت حرف دارم
می‌خواهم ناگفته‌های بسیاری را برایت بگویم
از بهار،
از بغض‌های نبودنت،
از نامه‌های چشمانم ...
که همیشه بی جواب ماند
باور نمی‌کنی؟!
تمام این روزها
با لبخندت آفتابی بود
اما
دلتنگی آغوشت
رهایم نمی‌کند،
به راستی
عشق بزرگترین آرامش جهان است.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]