وقت‌شناسی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
وقت‌شناسی توانایی تمام‌کردن کار یا انجام وظیفه، در زمان یا پیش از زمان تعیین‌شده برای آن کار است.[۱]
وقت‌شناس[ویرایش]
«وقت‌شناس» در ادبیات فارسی به معنی وقت شناسنده، موقع شناس، کسی که زمان و موقع هر کاری را می‌شناسد و مقابل وقت‌ناشناس و وقت‌نشناس آمده‌است:
به سمع خواجه رسان ای ندیم وقت‌شناس
به خلوتی که در او اجنبی صبا باشد
(حافظ)
به ستاره‌شناس، دانشمند هیأت و کسی که دم را غنیمت داند (ابن الوقت یا بندۀ دم) هم وقت‌شناس گفته‌شده‌است:
بیا که وقت‌شناسان دو کون بفروشند
به یک پیاله می صاف و صحبت صنمی
(حافظ)[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Punctuality»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۲).
- ↑ علی‌اکبر دهخدا و دیگران، سرواژهٔ «وقت شناس»، لغت‌نامهٔ دهخدا (بازیابی در ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۲).
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
معنای واژهٔ «وقت‌شناسی» را در ویکی‌واژه ببینید. |
- Kaushik Basu, Jörgen W. Weibull. "MIT Department of Economics Working Paper No. 02-26: وقت‌شناسی: A Cultural Trait as Equilibrium". بخش اقتصاد ام‌آی‌تی.
- M. Brahimi, D.J. Worthington (September 1991). "Queueing Models for Out-Patient Appointment Systems – A Case Study". The Journal of the Operational Research Society 42 (9): 733–746. ISSN 0160-5682. JSTOR 2583656.
- Andrew Chamberlain. "The economics of punctuality". The Idea Shop.
- Marcelo Pisarro, Nerds All Star, Revista Ñ, Diario Clarín, 9 de junio de 2008. "No perdamos la puntualidad" (اسپانیایی)
- Haddon Field. "وقت‌شناسی در ژاپن". Sound of Waves.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
