سیروس آتابای (متولد ۱۵ شهریور ۱۳۰۸ خورشیدی در تهران - درگذشته ۶ بهمن ۱۳۷۴ خورشیدی در آلمان) شاعر ایرانی آلمانی بود. وی که بیشتر به زبان آلمانی شعر می‌سرود، در میان شاعران معاصر آلمانی شخصیتی مطرح و برجسته بود.[۱]
پدرش هادی آتابای، پزشک بود و در آلمان تحصیل کرده بود. مادرش فاطمه پهلوی ملقب به همدم‌السلطنه پهلوی، بزرگترین فرزند رضاشاه بود که با این ترتیب سیروس نوه رضاشاه پهلوی بود و محمدرضا شاه پهلوی دایی او می‌شد. برادر دیگری به نام امیررضا آتابای هم داشت و جزء ۵۷ نفر اعضای اصلی خاندان پهلوی است. سیروس و امیررضا آتابای خواهری به نام سیمین آتابای نیز داشتند.
دوران کودکی را در اثنای جنگ جهانی دوم در آلمان گذراند. در دانشگاه مونیخ در رشته زبان و ادبیات آلمانی درس خواند و به زبان آلمانی شعر گفت. در ایران با گروه ادبی طرفه پیوند داشت (در دهه ۱۹۶۰ میلادی). به تناوب در آلمان، ایران و انگلستان زندگی کرد اما از سال ۱۹۸۳ میلادی به بعد را در آلمان ماند. سروده‌هایش به زبان آلمانی چندین دفتر است که در آلمان منتشر شده و مورد توجه قرار گرفته است.
در سال ۱۹۹۳ میلادی به عضویت آکادمی زیان و شعر آلمان درآمد. دفتر "وادی شاپرکها به فارسی (تهران ۱۳۴۴ شمسی) از او در دسترس ایرانیان است.
Dusseldorf: Classen Verlag، ۱۹۷۱ = 1350.Die Worte der Ameisen/ Cyrus Atabay 100p
Hamburg -۲:، Classen Verlag, Gesange von Morgen: neue Iranische lyrik/ Cyrus Atabay ۱۹۶۸ = ۱۳۴۷، 126p
Die schönsten Gedichte aus dem klassischen Persien\ Hafis, Rumi, Omar Chajjam; Übertragen von Cyrus Atabay; Herausgegeben und mit einem Nachwort Versehen von Kurt Scharf
