جمهوری دمکراتیک آلمان
| جمهوری دموکراتیک آلمان Deutsche Demokratische Republik |
|||||
|
|||||
|
|||||
| شعار کارگران جهان متحد شوید! (Proletarier aller Länder, vereinigt Euch!) |
|||||
| سرود برخاسته از خرابه‌ها (Auferstanden aus Ruinen) |
|||||
 |
|||||
| پایتخت | برلین شرقی | ||||
| زبان(ها) | رسمی: آلمانی زبان اقلیت: سوربی |
||||
| دولت | دولت سوسیالیستی (نظام تک‌حزبی مارکسیسم-لنینیسم) | ||||
| رئیس شورای دولت | |||||
| - ۱۹۴۹–۱۹۶۰ | ویلهلم پیک (رئیس جمهور) | ||||
| - ۱۹۶۰–۷۳ | والتر اولبریخت | ||||
| - ۱۹۷۳–۷۶ | ویلی استوف | ||||
| - ۱۹۷۶–۸۹ | اریش هونکر | ||||
| - ۱۹۸۹ | ایگون کرنتس | ||||
| - ۱۹۸۹–۹۰ | مانفرد گرلاخ | ||||
| رئیس شورای وزیران | |||||
| - ۱۹۴۹–۶۴ | اتو گروتوول | ||||
| - ۱۹۶۴–۷۳ | ویلی استوف | ||||
| - ۱۹۷۳–۷۶ | هورست زیندرمان | ||||
| - ۱۹۷۶–۸۹ | ویلی استوف | ||||
| - ۱۹۸۹–۹۰ | هانس مودرو | ||||
| - ۱۹۹۰ | لوتار دو مایتسیر | ||||
| قانونگذار | فولکس کامر | ||||
| دوره تاریخی | جنگ سرد | ||||
| - تصویب قانون اساسی | ۷ اکتبر ۱۹۴۹ | ||||
| - خیزش ۱۹۵۳ آلمان شرقی | ۱۶ ژوئن ۱۹۵۳ | ||||
| - بحران برلین | ۴ ژوئن ۱۹۶۱ | ||||
| - انقلاب مسالمت آمیز | ۱۳ اکتبر ۱۹۸۹ | ||||
| - توافق نهایی | ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۰ | ||||
| - اتحاد آلمان | ۳ اکتبر ۱۹۹۰ | ||||
| مساحت | |||||
| - ۱۹۹۰ | ۱۰۸۳۳۳کیلومترمربع (۴۱٬۸۲۸مایل‌مربع) | ||||
| جمعیت | |||||
| - حدود ۱۹۹۰ | ۱۶۱۱۱۰۰۰ | ||||
| تراکم جمعیت | ۱۴۸٫۷ /کیلومترمربع (۳۸۵٫۲ /مایل‌مربع) | ||||
| یکای پول | مارک آلمان شرقی (M) نام تا ۳۰ ژوئن ۱۹۹۰: 1948–64 Deutsche Mark (DM) ۱۹۶۴–۶۷ Mark der Deutschen Notenbank (MDN) مارک آلمان (DM)۱ ژوئیه ۱۹۹۰ |
||||
| دامنه سطح‌بالای کد کشوری | .dd۱ | ||||
| فهرست پیش‌شماره تلفنی کشورها | +۳۷ | ||||
| امروزه بخشی از |  آلمان |
||||
جمهوری دموکراتیک آلمان (DDR) که به طور غیررسمی «آلمان شرقی» نیز خوانده می‌شد دولتی کمونیستی جزو بلوک شرق در طول جنگ سرد بود که از ۱۹۴۹ تا ۱۹۹۰ در منطقه‌ای از آلمان که تحت اشغال اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود حکومت می‌کرد.
محتویات
تاریخ[ویرایش]
جمهوری دموکراتیک آلمان در ۷ اکتبر ۱۹۴۹ در برلین شرقی اعلام موجودیت کرد. این اتفاق پنج هفته پس از اعلام موجودیت جمهوری فدرال آلمان در آلمان غربی بود. در سال ۱۹۵۴ این کشور کاملاً مستقل اعلام شد اما بنا به توافقات چهار قدرت جهانی در نشست پستدام نیروهای نظامی شوروی هنوز در این کشور مستقر بودند. این بیش از هر چیز به علت حضور گستردهٔ نیروهای آمریکایی در آلمان غربی و شرایط دوران جنگ سرد بود. آلمان شرقی از اعضای پیمان ورشو بود.
در ۱۸ مارس ۱۹۹۰ برای اولین بار انتخاباتی آزاد در این کشور برگزار شد و نتیجتاً حزب اتحاد سوسیالیستی که حاکم بود اکثریت را در فولکس‌کامر (مجلس آلمان شرقی) از دست داد. (پیش از این اکثریت این حزب در انتخابات تضمین شده بود).
در ۲۳ اوت فولکس کامر رای به پیوستن آلمان شرقی به جمهوری فدرال آلمان را داد و در نتیجه با اتحاد دوبارهٔ دو آلمان، جمهوری دموکراتیک آلمان ملغی شد.
سیاست[ویرایش]
تجارت (قاچاق) انسان[ویرایش]
کسانی که در طول جنگ سرد سعی می‌کردند از آلمان شرقی فرار کنند ممکن بود کشته، زندانی یا شکنجه شوند ولی دولت این کشور به‌قدری با بی‌پولی مواجه بود که برخی از این افراد را پنهانی به آلمان غربی می‌فروخت، کشوری که بیشتر این افراد در وهله نخست سعی داشتند به آنجا فرار کنند. پس از آنکه اقتصاد آلمان شرقی به نوعی در حال سقوط آزاد بود. بسیاری از کارگران متخصص و روشنفکران فرار کرده بودند، همچنین اتحاد جماهیر شوروی در حال بالا کشیدن منابع این کشور بود. در سال ۱۹۶۴ وضعیت مالی به‌قدری خراب شده بود که مقامات این کشور طرحی را آماده کرده بودند برای فروختن زندانیان سیاسی به آلمان غربی. این طرح “häftlingsfreikauf” (خون‌بهای زندانیان) نام داشت. آندریاس آپلت، مؤلف و تاریخ‌دان، می‌گوید: «بین سال‌های ۱۹۶۴ و ۱۹۸۹ حدود ۳۳ هزار و ۷۵۵ زندانی سیاسی و ۲۵۰ هزار نفر از بستگان آن‌ها، در ازای مجموعاً ۳٫۵ میلیارد مارک آلمان، به آلمان غربی فروخته شدند.» او می‌گوید: «هر دو طرف از این معامله سود می‌بردند، آلمان شرقی بخاطر اینکه به ارز آلمان غربی نیاز داشت و آلمان غربی بخاطر اینکه می‌خواست مردم را از زندان‌های ضدبشری آلمان شرقی نجات دهد.» زندانیان در مقابل کالاهایی مانند قهوه، مس و نفت نیز مبادله می‌شدند. با این حال، هیچ‌کدام از طرفین علاقه‌ای به علنی کردن این موضوع نداشت، آلمان شرقی بخاطر اینکه نمی‌خواست ضعیف به نظر برسد و آلمان غربی بخاطر اینکه نمی‌خواست به چشم حامی مالی رژیم کمونیستی دیده شود. از همین رو این عملیات پنهان ماند، افراد در راهروهای تاریک راه آهن زیر زمینی، او-بان (U-Bahn)، مبادله می‌شدند یا در اتوبوس‌هایی با پلاک قابل تعویض از مرز رد می‌شدند. این پلاک‌ها را در پست بازرسی مرزی تعویض می‌کردند تا اتوبوس‌ها در سوی دیگر مرز شبهه‌ای ایجاد نکنند.[۱]
رئیس شورای دولت[ویرایش]
- ویلهلم پیک
- والتر اولبریخت (والتر اولبریشت)
- ویلی استوف
- اریش هونکر
- ایگون کرنتس
- مانفرد گرلاخ
رئیس شورای وزیران[ویرایش]
تقسیمات کشوری[ویرایش]
- روستوک
- نئوبراندنبورگ
- شورین
- فرانکفورت
- پوتسدام
- ماگدبورگ
- کوتبوس
- هاله
- درسدن
- لایپزیگ
- ارفورت
- کارل
- کارل مارکس اشتات
- گرا
- زوئل
ایالات[ویرایش]
نگارخانه[ویرایش]
-
نقشه تقسیم‌های آلمان پس از جنگ
-
برتولت برشت نویسنده آلمان شرقی
-
والتر اولبریخت رئیس جمهور آلمان شرقی از ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۳
جستارهای ویژه[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ تجارت انسان در آلمان شرقی بی‌بی‌سی فارسی
- en:East Germany#Population
- سالروز اتحاد مجدد آلمان
- نقش افغانستان در فروپاشی دیوار برلین
- آشنایی با دیوار برلین
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ جمهوری دمکراتیک آلمان موجود است. |
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به جمهوری دمکراتیک آلمان در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
|
||||||||||||||||||||||||||||
|
- آلمان شرقی
- انحلالهای ۱۹۹۰ (میلادی) در آلمان
- ایالتها و قلمروهای بنیانگذاریشده در ۱۹۴۹ (میلادی)
- ایالتها و قلمروهای منحلشده در ۱۹۹۰ (میلادی)
- بلوک شرق
- بنیانگذاریهای ۱۹۴۹ (میلادی) در آلمان
- جمهوریهای سابق
- کشورهای سابق در اروپا
- کشورهای سابق عضو سازمان ملل متحد
- کشورهای کمونیستی
- کمونیسم در آلمان
- مناطق تقسیمشده
