کشتار دیر یاسین

مختصات: ۳۱°۴۷′۱۱.۳۱″ شمالی ۳۵°۱۰′۴۰.۹۲″ شرقی / ۳۱.۷۸۶۴۷۵۰° شمالی ۳۵.۱۷۸۰۳۳۳° شرقی / 31.7864750; 35.1780333

کشتار دیر یاسین در ۲۰ فروردین ۱۳۲۷ (نهم ماه آوریل ۱۹۴۸ (میلادی)) اتفاق افتاد، که طی آن 120 پیکارجو( 80 نفر ازایرگون و 40 نفر ازلحی) به روستای فلسطینی دیر یاسین (در پنج کیلومتری غرب اورشلیم) حمله کردند،طی این درگیری و کشتار 107 روستایی بقتل رسیدند.

پیشینه[ویرایش]

دیر یاسین روستایی در بلندی‌های مشرف به بیت المقدس واقع شده بود. حدوداً به سال 1517 در زمان حکومت عثمانی ها بوجود آمده بود. جمعیت این دهکده در سال 1945، حدود 610 نفر بود که بیشتر اهالی آن کشاورز، دامدار، و یا به حرفه سنگبری مشغول بودند و سنگ آهک را استخراج کرده و به مناطق مختلف می‌فرستادند. بیشتر خانه‌های اعراب مقیم آن از برش‌های سنگین از سنگهای آهک ساخته شده بود که دارای سردرها و ورودی‌های زیبایی بودند. اهالی روستا از سال ۱۹۴۲ با همسایگان یهودی خود (ساکنین دهکده گیوات شائول) پیمان عدم تعرض امضا کردند. این دهکده بیرون از مواضعی قرار داشت که از طرف سازمان ملل برای دولت آینده اسرائیل در نظر گرفته شده بود.

حمله[ویرایش]

بعد از واقعه دیریاسین آلبرت انیشتین به «اشترن» و اسحاق شامیر اعتراض میکند.

در ساعات نخستین بامداد روز ۹ آوریل ۱۹۴۸ نیروهای بی تجربه لحی و سازمان نظامی ملی در سرزمین اسرائیل به دهکده دیر یاسین حمله بردند. حدوداً در 4:45 بامداد پس از ردوبدل پیغام های نامفهوم درگیری بین جنگجویان عرب و یهودی سرگرفت. اهالی روستا غافل از بعد درگیری فرار نکردند. تک تیراندازهای عرب سرعت جنگجوهای لحی را کم کرده بودند.بنا به اظهارات، افراد مسلح روستا در خانه ها پناه برده بودند، افراد لحی با پرتاب نارنجک به در و پنجره،خانه به خانه را اشغال کردند، که در بسیاری از موارد به فروریختن سقف بر سر جنگجوها و غیرنظامیان تمام شد.چند ساعت بعد،اهالی یهودی روستای گیوات شائول به کمک روستاییان آمدند و با دشنام گویی جلوی کشتار را گرفتند. بنا به گزارش میر پائل، افسر هاگانا،افراد لحی و ایرگون دست به دزدی و غارت پولها،طلاها، شکر، رادیو،و غیره زدند.پس از آتش بست اهالی روستا را در مدرسه حبس کردند و بعد توسط چهار کامیون به اورشلیم منتقل کرندند.گزارش‌ه‌ایی از چندین مورد تجاوز جنسی به زنان و دختران به ثبت رسید. بنا به گزارشهای، تعدادی از مردان روستا در اورشلیم به قتل رسیدند. 7 سالمند و یک مادر فرزند هم بعداً به دیر یاسین برده شدند و به قتل رسیدند.^[۱]

واکنش[ویرایش]

نیروی های انگلیسی ظاهراً از ترس درگیری با افراد ایرگون و لحی عکس العملی نشان ندادند.

این حمله توسط رهبران هاگانا، خاخام های اعزم اسرائیل، آژانس یهود، و یهودیان سرشناسی همچون آلبرت انیشتین و هانا آرنت، و ... محکوم و مورد سرزنش واقع گردید.

در بین اعراب خبر این کشتار و شایعات مطبوعات عربی موجب رعب و وحشت گردید. کشتار دیر یاسین یکی از عوامل مهاجرت دسته جمعی فلسطینی ها در سال 1948، که در طی آن بیش از 700،000 یا حدود نیمی از جمعیت عرب فلسطین از خانه های خود رانده شدند، گردید.

کشتار در مطبوعات عرب و غربی تاب داده شد. نسیبه ویرایشگر رادیو و تلویزیون فلسطین که اخبار این کشتار را ویرایش کرد، پس از 50 سال در مصاحبه ای، اغراقات خبرگزاری های عرب را بزرگترین اشتباه تیم خود را دانست و اظهار داشت که "ما نمی‌دانستیم مردم چگونه واکنش می دهند. وقتی شندیند که زنان مورد تجاوز قرار گرفتند، از روستاهایمان فرار کردند...ما خطای مهلک مرتکب شدیم و صحنه را برای مشکل آوارگان فراهم کردیم" همچنین چندین تن از بازماندگان با نازاحتی از بعد پخش شایعات اظهار داشتند، که ارقام بالا، تجاوز و کشتار زنان و دختران، و پاره کرن شکم زنان حامله، دروغ بوده است. در مقاله ای در بی بی سی فارسی نقل کشته شدن تمام 700 نفر جمعیت روستا وجود دارد.^[۲]،^[۳]^[۴]

آمار کشته شدگان در ابتدا 200 نفر توسط صلیب سرخ تخمین زده شده بود. در سال 1988، دانشگاه بیرزیت رقم کشته شدگان را 107 نفر براورد کرد.^[۵]

شماری از هواداران اشترن و ایرگون واقعه دیر یاسین را انکار یا توجیه کردند و آن را به شایعات انگلیسی‌ها و تبلیغات چپ‌های اسرائیلی و رقابت، مابین دسته‌ها و سردسته‌های یهودی، نسبت دادند.آنها مدعی بودند که روستائیان دیر یاسین اسلحه داشتند و آنها بودند که به کماندوهای ما حمله کردند، دیر یاسین پایگاهی برای حمله به کاروانهای یهودی شده بود و ماموران ما ابتدا با بلندگو از روستائیان خواستند که آنجا را ترک کنند اما آنها گوششان بدهکار نبود.

پانویس[ویرایش]

↑ Morris 2004, p. 238; also see footnote 564, p. 294.
↑ "Interview with Hazam Nusseibeh", Fifty Years' War, BBC, 1998
↑ Larry Collins interview with Hazem Nusseibeh, May 1968, Larry Collins papers, Georgetown University library, cited in Morris 2004, footnote 572, p. 295.
↑ Interview with Meir Pa'il, BBC 1998..
↑ Kan'ana & Zaytuni 1988, pp. 5, 57