دودمان چینگ
مختصات: ۳۹°۵۴′ شمالی ۱۱۶°۲۳′ شرقی / ۳۹.۹۰۰° شمالی ۱۱۶.۳۸۳° شرقی
| پادشاهی چینگ بزرگ 大清  |
||||
|
||||
|
|
||||
| سرود Gong Jin'ou 鞏金甌 "Cup of Solid Gold" |
||||
.svg) |
||||
| پایتخت | پکن | |||
| زبان(ها) | ماندارین، چینی،[۱] منچو، مغولی، تبتی، اویغوری،[۲] numerous regional languages and dialects of Chinese | |||
| دین | Heaven worship، شامانیسم، بودیسم، تائوئیسم، اسلام، مسیحیت، ادیان قومی چینی، دین‌های دیگر | |||
| دولت | پادشاهی مطلقه | |||
| امپراتوران | ||||
| - ۱۶۴۴-۱۶۶۱ | امپراتور شون ژی | |||
| - ۱۹۰۸-۱۹۱۲ | امپراتور شوان تونگ | |||
| نایب‌السلطنه | ||||
| - 1908–1912 | Longyu | |||
| Prime Minister | ||||
| - 1911 | Yikuang | |||
| - 1911–1912 | Yuan Shikai | |||
| دوره تاریخی | دوران امپراتوری | |||
| - سرنگونی دودمان مینگ | ۲۵ آوریل ۱۶۴۴ | |||
| - نبرد گذرگاه شانهای | ۲۴ مه ۱۶۴۴ | |||
| - نخستین جنگ چین و ژاپن | ۱ آگوست ۱۸۹۴ – ۱۷ آوریل ۱۸۹۵ | |||
| - قیام ووچانگ | ۱۰ اکتبر ۱۹۱۱ | |||
| - انقلاب شین‌های | ۱۲ فوریه ۱۹۱۲ | |||
| مساحت | ||||
| - 1760 est. | ۱۳٬۱۵۰٬۰۰۰کیلومترمربع (۵٬۰۷۷٬۲۴۳مایل‌مربع) | |||
| - 1790 est. (incl. vassals)[۳] | ۱۴٬۷۰۰٬۰۰۰کیلومترمربع (۵٬۶۷۵٬۷۰۲مایل‌مربع) | |||
| جمعیت | ||||
| - حدود 1740 | ۱۴۰٬۰۰۰٬۰۰۰ | |||
| - حدود 1776 | ۲۶۸٬۲۳۸٬۰۰۰ | |||
| - حدود 1790 | ۳۰۱٬۰۰۰٬۰۰۰ | |||
| یکای پول | Tael (Tls.) | |||
.svg)
دودمان چینگ (چینی: 清朝; پین‌یین: Qīng Cháo; Wade–Giles: Ch'ing1 Ch'ao2; IPA: [tɕʰíŋ tʂʰɑ̌ʊ̯])، که با نام‌های پادشاهی چینگ بزرگ، چینگ بزرگ، یا دودمان منچو نیز شناخته می‌شود آخرین سلسله پادشاهی در چین بود که از سال ۱۶۴۴ تا ۱۹۱۲ میلادی بر چین حکمرانی می‌کرد. این دودمان با براندازی دودمان مینگ به قدرت رسید و با تشکیل جمهوری چین عمر این سلسله پایان یافت.
این سلسله توسط قبیله خانوادهٔ جورچن آیسین گیورو منچو در منچوری واقع در شمال شرقی چین کنونی بنیان گذاشته شد. این امپراتوری در قرن ۱۸ به اوج خود رسید و از آن زمان رو به افول نهاد. دوران این سلسله همزمان با آغاز مدرن‌سازی چین و همچنین دخالت‌ها و کشمکش‌ها با دولت‌های استعماری بود. آخرین پادشاه این سلسله پویی در ۱۲ فوریه ۱۹۱۲ از سلطنت خلع شد.[۴] یک رئیس قبیله کوچک جورچن-آیسین گیورو-به نام نورهاچی فردی که در واقع تابع مینگ بود، در اواخر قرن شانزدهم میلادی شروع به متحد کردن خانواده‌های جورچن به سیستمی نظامی به نام بنرها کرد و به مرزهای مینگ، مغولان و کره هجوم آورد.
پانویس[ویرایش]
- ↑ Samuel Wells Williams (1848). The Middle kingdom: a survey of the ... Chinese empire and its inhabitants ... 1 (1 ed.). New York: Wiley & Putnam. p. 489.
- ↑ Mark C. Elliott. The Manchu Way: The Eight Banners and Ethnic Identity in Late Imperial China'. Stanford, CA: Stanford University Press, 2001. pp. 290-291.[۱]
- ↑ Turchin, Peter; Adams, Jonathan M.; Hall, Thomas D (December 2006). "East-West Orientation of Historical Empires". Journal of world-systems research 12 (2): 219–229. ISSN 1076–156x Check
|issn=value (help). Retrieved 12 August 2010. - ↑ *"History of China" from the University of Maryland web site. Retrieved on 2010-12-23.
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ دودمان چینگ موجود است. |
جستارهای وابسته[ویرایش]
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون کشور چین است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
- دودمان چینگ
- انحلالهای ۱۹۱۲ (میلادی) در چین
- ایالتها و قلمروهای بنیانگذاریشده در ۱۶۴۴ (میلادی)
- ایالتها و قلمروهای منحلشده در ۱۸۱۲ (میلادی)
- بنیانگذاریهای ۱۶۴۴ (میلادی) در چین
- تاریخ مغولستان
- تاریخ منچوری
- جمهوری خلق چین در سده ۱۷ (میلادی)
- جمهوری خلق چین در سده ۱۸ (میلادی)
- جمهوری خلق چین در سده ۲۰ (میلادی)
- چین در سده ۱۹ (میلادی)
- کشورهای قدیم در آسیای شرقی
