ژوویان
| ژوویان | |
|---|---|
| امپراتور روم | |
 |
|
| دوران | ۳۶۳ - ۳۶۴[۱][۲] |
| زادروز | ۳۳۰[۳] یا ۳۳۱[۲][۱] |
| زادگاه | سینگیدونوم، موئسیای علیا |
| مرگ | ۱۷ فوریه ۳۶۴[۲] |
| محل مرگ | داداستانا، بیثینیا |
| پیش از | والنتینیان یکم |
| پس از | ژولیان |
| همسر | کاریتو (نام احتمالی)[۱] |
| پدر | وارونیانوس[۱] |
ژوویان با نام کامل فلاویوس ژوویانوس (به لاتین: Flavius Jovianus) (زادهٔ درحدود ۳۳۰ یا ۳۳۱ - درگذشتهٔ ۱۷ فوریه ۳۶۴) امپراتور روم از ۳۶۳ تا ۳۶۴ بود.
محتویات
زندگینامه[ویرایش]
سال‌های آغازین[ویرایش]
زوویان در ۳۳۰ یا ۳۳۱ در سینگیدونوم (بلگراد امروزی در صربستان) زاده شد. پدرش وارونیانوس، فرماندهٔ محافظان سلطنتی کنستانتیوس دوم بود و ژوویان نیز کارش را در همان نیرو آغاز کرد. او در ابتدا زیر پرچم کنستانتیوس دوم بود و پس از او به خدمت ژولیان درآمد و در ۳۶۳ همچون پدرش به فرماندهی محافظان رسید.[۳]
رسیدن به امپراتوری و صلح با ایران[ویرایش]
ژوویان در لشکرکشی ژولیان به پادشاهی ساسانی شرکت داشت و پس از کشته‌شدن او در طول نبرد در ۲۶ ژوئن ۳۶۳ از سوی سپاهیان به‌عنوان امپراتور جدید روم انتخاب شد.[۲] ژوویان برای هرچه زودتر خارج کردن سپاهیانش از ایران پیمان‌نامهٔ صلحی را با شاپور دوم امضا کرد. بر پایهٔ این معاهده، تمام سرزمین‌های رومیان در شرق رودخانه دجله همراه با شهرهای سنگارا (سنجار امروزی در عراق)، نیسیبیس (نصیبین امروزی در ترکیه)[۲] و بخش بزرگی از ارمنستان[۳] به ایران واگذار شد. برخی از هم‌عصران ژوویان این پیمان‌نامه را بسیار حقارت‌آمیز دانسته و معتقد بودند که سپاه روم به‌جای عقب‌نشینی توانایی ادامهٔ نبرد با ایرانیان را داشت.[۲]
احیای مسیحیت[ویرایش]
ژولیان فقید امپراتوری مرتد بود و آئین بت‌پرستی را باری دیگر جایگزین مسیحیت کرده بود. اما ژوویان پس از بازگشتش به روم این اقدام امپراتور پیشین را محکوم نمود و مسیحیت را دوباره به آن سرزمین بازگرداند.[۳] او که خود فردی مسیحی بود به نابودی الحاد و بت‌پرستی پرداخت، انجام اعمال جادوگری را ممنوع و هدیه دادن به کلیسا را احیا نمود.[۲]
مرگ[ویرایش]
ژوویان که مدت زیادی را در شرق روم گذرانده بود و می‌دانست دور ماندنش از پایتخت، بویژه پس از امضای عهدنامهٔ صلح تحقیرآمیزش با شاپور دوم، می‌تواند به تزلزل جایگاه او به‌عنوان امپراتور بینجامد، هرچه سریعتر به سوی قسطنطنیه حرکت کرد.[۳]
ژوویان انتاکیه را در اواسط زمستان ترک کرد و از مسیر آسیای صغیر (ترکیه امروزی) به راه افتاد. اما پس از رسیدن به شهر داداستانا در مرز بیثینیا و گالاتیا او را یک روز صبح در رختخوابش مرده یافتند.[۳] دلایل گوناگونی برای مرگ او ذکر شده است از جمله مرگ بر اثر مسمومیت ناشی از بخارات سمی گچ تازهٔ اتاق، دی‌اکسید کربن حاصله از دود آتش و یا سوءهاضمهٔ شدید ناشی از خوردن زیاد.[۳] در عین‌حال هیچ اشارهٔ دقیقی به بروز خشونت در مرگ او نشده است.[۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Thomas Banchich. «Jovian (363-364 A.D.)» (انگلیسی). De Imperatoribus Romanis: An Online Encyclopedia of Roman Rulers and Their Families، ۱۹۹۶. بازبینی‌شده در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۰.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ «Jovian» (انگلیسی). Universitat de València / Encyclopedia Britannica، ۱۹۹۵. بازبینی‌شده در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۰.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ ۳٫۶ ۳٫۷ «Emperor Jovian» (انگلیسی). roman-empire.net. بازبینی‌شده در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۰.
|
||||||||||||||||||
|
