گندفر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گُندُفَر (Gondophares)، پادشاه مقتدر دولت هندوپارتی که یک شعبه از اشکانیان که در قرن اول ق. م. جانشین سلسلهٔ سکاهای سکستان (سیستان) شده بودند و بر زرنگ و رخج و پنجاب فرمان می‌راند.
گندفر یک سیستانی از خاندان ایرانی سورن بود.[۱]
نام او تلفظی سیستانی از نام ویندفر (یابنده فر) پارسی باستان است.[۲]
گندفر که از حدود سال بیستم میلادی به بعد سلطنت یافت ظاهراً شانه از زیر بار اطاعت اشکانیان خالی کرد. این پادشاه نقاط بسیاری زیر فرمانروائی خود داشته. سکه‌هایی به نام این شهریار در سیستان و هرات و قندهار و پنجاب پیدا شده است.
بنابر یک داستان هندی، سن‌توماس یکی از حواریون مسیح بوده است، که در زمان گندفر در سال ۲۹ م. به هند مسافرت کرده.
در سال ۴۷ میلادی، گندفر سکاهای شمالی را از گنداره اخراج کرد.[۳]
منابع[ویرایش]
- ایران در زمان ساسانیان ترجمهٔ رشید یاسمی، جلد ۲، ص ۴۳ به بعد
- ایران باستان، پیرنیا، جلد ۳، ص ۲۲۶۳
- ↑ Bivar, A.D.H. (2003), "Gondophares", Encyclopaedia Iranica 11.2, Costa Mesa: Mazda
- ↑ همان.
- ↑ CHRONOLOGY OF IRANIAN HISTORY PART 1 iranicaonline.org
نگارخانه[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گندفر موجود است. |
