آشتیان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
آشتیان
مقبره پروفسور عبدالکریم قریب.JPG
کشور  ایران
استان مرکزی
شهرستان آشتیان
بخش مرکزی
نام(های) قدیمی آتشدان، ابرشتیجان، براشتیجان، سیجان، استجان، اشتیجان
مردم
جمعیت ۸۳۲۴ تن (سال ۱۳۸۵)
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا ۲۱۰۹ متر
اطلاعات شهری
پیش‌شماره تلفنی ۰۸۶۳۶۲۲

آشتیان مرکز شهرستان آشتیان در استان مرکزی است که از متعلقات عراق عجم بوده که مردمان آنجا مدتی بعد از شکست ساسانیان از اعراب نیز آیین زرتشتی داشته‌اند لذا نام این شهر تاریخی بنا به روایات تغییر یافته لفظ آتشدان است که در گذر تاریخ نام این مکان از آتشدان بر اثر روایدادهای مختلف به، ابرشتیجان، براشتیجان، سیجان، استجان، اشتیجان برگردانده شده است. این شهر در موقعیت جفرافیایی به طول ۳۴ و عرض ۵۵ قرار دارد. این شهرستان از شمال به تفرش و قم و از جنوب به اراک و محلات محدود گشته و ۱۳۴۸ کیلومتر مربع مساحت دارد که از این لحاظ کوچکترین شهرستان استان مرکزی است. شهرستان آشتیان دارای ۱ شهر، ۱ بخش و ۳ دهستان به مرکزیت آشتیان است.[۱]

واژه شناسی[ویرایش]

در زمان سکونت زرتشتیان قسمتی از این سرزمین به موبدان و آتشکده‌ها جهت عبادت اختصاص داده شده است که بنا به تفسیر (دهگان) لفظ آشتیان به معنی معبد و نیایشگاه بوده و کلمه آشتیان مرکب از دو جزء یشت به معنی پرستش، قربانی، دعا و سرود مذهبی و «یان» که معرف مکان و جایگاه است.

نامگذاری[ویرایش]

  • در زمان‌های باستان در این مکان آتشکده معروفی قرار داشته که زیارتگاه مردم آن زمان بوده است؛ لذا این شهر را «آشتیان» که در زبان پهلوی به معنای پرستشگاه و جایگاه قربانی می‌باشد، می‌نامیدند.
  • در کتاب تاریخ قم آمده است: «ابرشتجان اردوان اصغربن بلاش آن را بنا کرده است.» ابرشتجان به معنی «بالاتر اشتجان» (آشتیان بالا). ابرشتجان بعدها به «آشتیجان» تبدیل شده و چون حرف ج را اهالی به صورت خفیف ادا می‌کردند، در حال حاضر آشتیان خوانده می‌شود.[۲]
نقشه استان مرکزی
قصبه آشتیان سال ۱۲۸۷ خورشیدی

جمعیت و زبان محلی[ویرایش]

اهالی شهر آشتیان فارسی‌زبان می‌باشند. گویش آشتیانی که از گروه زبان‌های ایران مرکزی است تا چند دهه پیش متداول بوده ولی امروزه به طور پراکنده توسط کهنسالان محل به‌کار می‌رود.[۳]این شهرستان در سال ۷۵ حدود ۲۱۳۳۴ نفر جمعیت داشته که ۲/۲۹ درصد آشتیان و مابقی در روستاها ساکن بوده‌اند. گویش آشتیانی قدیم تا حدود سال ۱۳۳۵(ه. ش) در محلات غربی آشتیان متداول بوده و تنها روستائیانی که بیش از ۴۰ سال داشتند بدان سخن می‌گفتند[۴]. نکته قابل تأمل دربارهٔ گویش آشتیان این است که در مدت زمانی کمتر از نیم قرن کاملاً به دست فراموشی سپرده شده است و تنها متن باقی‌مانده، نسخه اشعار میرزا محمد علی بلبل آشتیانی (شاعر قرن ۱۱ هجری) است. همان‌طور که در بالا گفته شد، گویش آشتیان از زبان‌های مرکزی ایران به شمار می‌آید و باقی‌مانده زبان‌های ایرانی پهلوی اشکانی (پارتی) است.

پیشینه[ویرایش]

آشتیان از شهرهای تاریخی ایران است چنان‌که نام این شهر در کتاب تاریخ قم نوشته حسن بن محمد بن حسن قمی نوشته شده در سال ۳۷۸ هجری قمری ابراشتجان یا اشتجان آمده‌است. مؤلف کتاب مختصرالبلدان آشتیان را ابرشتیجان نوشته و نقل کرده‌اند که براثر زلزله ابرشتیجان کاملاً تخریب و بعد از آن آبادی مجددی بنا شده است و نام آن را به آشتیجان تغییر داده‌اند و چون مردم حرف (ج) را درگویش محلی به صورت خیلی خفیف به کار می‌بردند با گذشت زمان این محل به نام آشتیان مشهور شده است. در تاریخ قم، آشتیان به صورتهای ا برشتیجان، براشتیجان، استجان، اشتیجان، سیجان آمده است و مرحوم دهگان در تاریخ اراک آورده است: «ابر به معنی فراز است و چون شهر جدید بر فراز ده مخروبه بنا شده ا بر آشتیجان نام نهاده‌اند.» ولی برخی نویسندگان معاصر صورتهای مختلف را که در تاریخ قم آمده است منطبق بر آشتیان نمی‌دانند. آشتیان مرکب ازمصوت بلند، آ، واژه ” یشتی “ و پسوند مکان ” ان “ است. یشتی واژه‌ای است اوستایی از ماده کلمه یسنا به معنی ستایش و نیایش و پرستش و فدیه و قربانی کردن، وجود آتشکده‌های متعدد در این منطقه که مهمترین آنها آتشکده وره بوده است نشانگر آنست که این شهر در گذشته پرستشگاه و جایگاه قربانی بوده است. ویژگیهای تاریخی آشتیان از جمله شهرهای بسیار کهن ایران است که در گذشته جزء «ماد سفلی» یا «ماد بزرگ» بوده است و آثار و دژهای فراوانی از دوران ماد در این منطقه به چشم می‌خورد. اسامی اماکن آن ریشه اوستایی و پهلوی دارند. این اسامی و نیز شمار زیاد قلاع گبری و وجود آتشکده‌ها در این منطقه، مانند آتشکدهِ «فردجان و فراهان» ارتباط واژه آشتیان را با دین زرتشتی قوی می‌سازد. این منطقه توسط «مالک بن عام اشعری» فتح و مردم آن به دین اسلام گرویدند. در کتب جغرافیایی پس از اسلام، این شهر جزء ولایت کوهستان یا جبال و یا عراق عجم آمده است. بنا به تفسیر دهگان این لغت (آشتیان) معرف معبد و قربانگاه است. ابن فقیه صاحب مختصرالبلدان رستاق ابرشتجان را با ۱۰ ده، از متعلقات همدان عنوان کرده و صاحب تاریخ قم آن را باشمول ۱۰ ده، از طموجهای قم برشمرده است.

جغرافیا[ویرایش]

بانو روحبخش از مشهورترین خوانندگان دهه ۱۰ و ۲۰ شمسی و از اهالی آشتیان

شهر آشتیان در منطقه‌ای سردسیر در حاشیه رشته کوه‌های تفرش و مشرف به ارتفاعات زاگرس از طرف غرب واقع گشته و به همین خاطر دارای آب و هوای نسبتاً سرد و کوهستانی در زمستان است و در تابستان ییلاق معتدل و مطبوعی برای گردشگران است.

آشتیان با ارتفاع ۲۱۰۰ متری یکی از مرتفع‌ترین نقاط شهری استان مرکزیاست.

منابع آب[ویرایش]

مهمترین منابع آب منطقه رودخانه فصلی آشتیان آهو و چند رودخانه فصلی دیگر به همراه تعداد محدودی چشمه سار می‌باشد. همچنین منابع زیرزمینی این منطقه شامل تعداد قابل ملاحظه‌ای رشته قنات و چاه‌های عمیق ونیمه عمیق می‌باشد.

راه‌ها[ویرایش]

دو راه آسفالت به ترتیب زیر از شهر آشتیان منشعب می‌شود:

  • راه آسفالت به سمت جنوب خاور یا راهجرد (در مسیر راه سراسری قم – اراک) به درازای ۳۵ کیلومتر
  • راه آسفالت به سمت شمال باختری تا شهر آب (در مسیر راه تفرش – فراهان -اراک) به درازای ۱۴ کیلومتر

بناهای تاریخی، زیارتی، تفریحی[ویرایش]

این شهر جزو قدیمی‌ترین شهرهای ایران می‌باشد که از تاریخ کهنی بهره می‌برد و در زمان پیش از اسلام نیز منطقه معمور وآبادی بوده‌است؛ ولی متأسفانه به دلیل بی‌توجهی مردم ومسئولین وقت بسیاری از بناهای قدیمی این شهر شامل ۱۵ آتشکده و۷ قلعه آب‌انبارهای قدیمی سردرهای منقش و زیبا حمامی معروف به حمام آقا در طول سالیان مختلف ویران شدند تا تنها از آن همه تاریخ فقط نامی در کتابها موجود باشد.

مکتب خانه‌های ۱۰۰ سال اخیر آشتیان[ویرایش]

آقا شیخ عباس قاضی، میرزا بزرگ، شیخ محمدحسین، سید علی‌اصغر، ملا اسماعیل (ادا)، میرزا آقا جان، ملاشرف (زن)، ملا سارا خاتون (زن)، میرزا عبدالله، ملا محمد، ملا علی‌اکبر (کشمشک)، ملا غلامعلی (سالم)، ملا احد علی، ملا بلقیس (زن)، ملا عابدین و رقیه خانم (زن) بوده‌اند.

دبستان خاقانی اولین پایگاه فرهنگ و آموزش نوین در آشتیان،[۵]که در سال ۱۳۰۶ بنا گردید.

محلات معروف[ویرایش]

محلات معروف این شهر عبارتند از: صادق بیک، مازری، باغچه حلاری، آقازیارت، محنت آباد، باقرآباد، بازار، دشت، گلشن، حسن‌آباد، شهرک سجادیه، شهرک جوادیه، لاقه وکله پشته می‌باشد.

مشاهیر آشتیان[ویرایش]

این منطقه مردا ن نامور زیادی درعرصه علم و دین و سیاست و هنر درخود پرورش داده است که به تعدادی از مشاهیر آنها اشاره می شود.

اساتید و دانشمندان[ویرایش]

سیاستمداران[ویرایش]

شعرا و نویسندگان[ویرایش]

علما و روحانیون[ویرایش]

هنرمندان[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. حقیقت، عبدالرفیع، فرهنگ تاریخ و جغرافیایی شهرستان‌های ایران، تهران: انتشارات کومش، ۱۳۷۶، ص ۳۲
  2. مهرالزمان نوبان. نام مکان‌های جغرافیایی در بستر زمان. چاپ اول. تهران: انتشارات ما، ۱۳۷۶. ۲۴. شابک ‎۹۶۴-۶۴۹۷-۰۰-۴. 
  3. وزارت امور خارجه، بازدید: ژانویه ۲۰۱۰.
  4. دائره المعارف بزرگ اسلام-احمدتفضلی ص 408
  5. حضرتی، صادق، رجال ومشاهیرآشتیان، قم، الماس، 1382، ص 228
  6. زندگینامه: محمد قریب در وبگاه همشهری آنلاین
  7. تصاویر: آرامگاه دکتر محمد قریب +زندگینامه تابناک
  8. سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی ـ مدیریت شمال شرق
  9. مصاحبه مجله کیهان علمی، سال پنجم، شماره 10، دی ماه 1372 با استاد عبدالکریم قریب
  10. آرین پور، یحیی: از نیما تاروزگارما، تهران، انتشارات زوار، ۱۳۷۶
  11. مرسلوند، حسن: زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، تهران، الهام، ۱۳۷۵-۱۳۶۹
  12. مجله یغما، سال هجدهم، شماره ۱، فروردین ۱۳۳۴
  13. معرفی عبدالعظیم قریب، بدرالزمان قريب، نامه فرهنگستان
  14. دکتر کاظمی پژوهشکده رویان
  15. بزرگداشت مدیر دانشمند دکتر کاظمی آشتیانی-مطالبه
  16. عاقلی، قشون متحدالشکل ۴۷۰
  17. کریمیان، چند سند تاریخی دربارهٔ پروین اعتصامی، مجله ادبستان، ۲۴و ۲۵.
  18. قالیباف، دائرةالمعارف کودکان و نوجوانان، ۸۰۱.
  19. «مصاحبه تلویزیونی با بیژن فرهودی در تلویزیون صدای آمریکا در مرداد ماه 95». کیهان لندن. 

منابع[ویرایش]

  • کتاب تاریخ قم نوشته حسن بن محمد بن حسن قمی
  • کتاب مختصرالبلدان