خداجو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
خداجو
کشور  ایران
استان آذربایجان شرقی
شهرستان مراغه
بخش سراجو
نام(های) قدیمی خراجو
سال شهرشدن ۱۳۷۸
مردم
جمعیت ۱۵۸۴
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا ۱۴۹۰ متر
اطلاعات شهری
شهردار مهندس شیری
پیش‌شماره تلفنی ۰۴۱

خُداجو (پیش‌تر: خَراجو) یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی ایران است. این شهر مرکز بخش سراجو شهرستان مراغه است.[۱] شهر خداجو، مرکز بخش سراجو و در حدود ۳۰ کیلومتری شرق مراغه و ۲۶ کیلومتری جنوب کوه سهند واقع شده است؛ و با روستاهایی چون: ملاقاسم، شیخ جان، بلوک آباد، گلستان سفلی، گلستان علیا، صومعه سفلی و تازه کند همسایه می‌باشد.

جمعیت[ویرایش]

بر اساس آمار سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵با جمعیتی بالغ بر۱۵۵۷ نفر و در آمار سال ۱۳۹۰در حدود ۱۵۸۴ نفر بوده است. شهر خداجو (روستای خراجو) تا سال ۱۳۷۳ تابع بخش مرکزی شهرستان مراغه بوده که در سال ۱۳۷۴طی تصمیمات هیئت محترم دولت به بخش و روستای خراجو در سال ۱۳۷۷ به شهر ارتقا یافت.

شغل اصلی مردم کشاورزی و بعضاً دامداری می‌باشد؛ و در کنار آن مردم به کارهای خدماتی، اداری، فرهنگی، نظامی، بنایی و… مشغول هستند.

نام شهر[ویرایش]

در سال ۱۳۹۰ نام شهر از خراجو به خداجو تغییر کرد. سابقاً اسم نوشتاری شهر «خراجو» بوده است.[نیازمند منبع]

آثار تاریخی[ویرایش]

برخی آثار تاریخی شهر خداجو عبارت اند از:

  • کوه قره بابا: این محوطه در کنار پل راه آهن مراغه به میانه واقع شده است.
  • محوطهٔ خرابلر (خرابالار) و تپهٔ زینال (زینال تپه سی)

وجه تسمیهٔ بعضی از جای‌ها:

  • ۱- آغ قایا اوستو: به خاطر وجود تخته سنگ‌های سفید بزرگ (قیه=صخره)
  • ۲- آغ یئرلر: سفید بودن خاک زمین
  • ۳- چتین دره: به خاطر وجود پیچ‌ها و ارتفاع زیاد دره (چتین=سخت، دشوار)
  • ۴- داش بولاغ: سنگی بودن چشمه

و از سایر اسامی طبیعت خداجو می‌توان به: بالی درسی، ایلاتلار یولی، مشه آرخی، داش بلاغی، قارقا درسی، دیمان درسی، جادا درسی و… اشاره کرد.

منابع[ویرایش]