شندآباد
 |
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بیمنبع را می‌توان به چالش کشید و حذف کرد. |
| شندآباد شیندآوا |
|
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | آذربایجان شرقی |
| شهرستان | شبستر |
| بخش | مرکزی |
| نام(های) قدیمی | شیندیوار |
| سال شهرشدن | ۱۳۶۷ خورشیدی |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۲۸۹۲ نفر |
| اطلاعات شهری | |
| ره‌آورد | قالی |
| پیش‌شماره تلفنی | ۰۴۱۴۲۴۸۲ |
شندآباد یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی که در بخش مرکزی شهرستان شبستر واقع شده‌است. برپایهٔ آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته‌است، این شهر با جمعیتی بالغ بر ۸٬۷۹۷ نفر، بیست و ششمین شهر استان آذربایجان شرقی و دومین شهر شهرستان شبستر -پس از مرکز شهرستان- محسوب می‌گردد. شندآباد در ساحل شمالی دریاچه ارومیه و در جنوب کوه‌های میشو واقع شده‌است. این شهر در ۵ کیلومتری جنوب غرب شبستر، ۷۱ کیلومتری شمال غرب تبریز و ۶۹۵ کیلومتری شمال غرب تهران واقع شده‌است.
پیشینه[ویرایش]
باتوجه به وجود آثاری چون قوچ سنگی کنار مسجد جامع باقی‌مانده از دوران قراقویونلوها، وجود محلهٔ سادات، آرامگاه امامزاده داود شندآباد، مسجد جامع سابق شندآباد (معماری این مسجد براساس الگوی مسجدالقصی طراحی شده بود که براثر سهل‌انگاری مسئولان میراث فرهنگی تخریب و نوسازی گردید) و محله‌های قدیمی شهر شندآباد، تاریخ آن را می‌توان تا قبل از دوران گورکانی و قرون هشتم و نهم هجری تخمین زد.[۱]
وجه تسمیه[ویرایش]
در زبان محلی قدیم به آن «شیندیوار» یا «شن دیوار» و یا «شنی وار» اطلاق می‌شد، (مکانی که خاک آن و دیوارهای آن شنی می‌باشد). علت آن نیز این بود که در خاک آن شن زیادی وجود داشت که برای کشاورزی خوب بود و بر روی دیوارها بر اثر شست و شوی باران شن زیادی به چشم می‌خورد بطوری که باعث جلب توجه کسانی که از خارج به آن وارد می‌شدند، می‌گردید.[۲]
مردم[ویرایش]
مردم این شهر اکثراً به شغل کشاورزی مشغول هستند. طبق سرشماری سال ۱۳۸۵ خورشیدی، از مجموع ۸٬۷۹۷ نفر جمعیت این شهر، ۴٬۲۴۴ نفر مرد و ۴٬۵۵۳ نفر زن بوده‌اند که در قالب ۲٬۲۲۰ خانوار ساکن این شهر بوده‌اند. براساس همین آمار ۷۱ درصد از جمعیت این شهر باسواد و ۲۹ درصد بی‌سواد بوده‌اند.[۳]
فرهنگ[ویرایش]
در سال‌های اخیر بی‌کاری سبب مهاجرت بسیاری از جوانان این خطه به شهرهای بزرگ به‌خصوص تهران گردیده‌است. البته در کنار این، شندآباد مهاجرپذیر نیز بوده و در سال‌های اخیر تعدادی از ساکنان جزیرهٔ اسلامی سکنی گزیده‌اند.[نیازمند منبع] شندابادی‌ها در تهران دارای یک حسینیه واقع در خزانه بخارایی (تأسیس ۱۳۴۰) و یک خیریه واقع در طرشت می‌باشند و برای مراسم‌های مختلف در این دو مکان گردهم می‌آیند.
محصولات[ویرایش]
از مهم‌ترین محصولات آن می‌توان به میوه‌های سردرختی در انواع مختلف اشاره نمود که مهم‌ترین آن‌ها میوه هلو با بیش از صد نوع تنوع می‌باشد. مرغوبیت هلوی شندآباد به‌حدی است که شهرت کشوری یافته و به بازارهای اقصی‌نقاط کشور و کشورهای همجوار صادر می‌شود.
البته در کنار محصولات باغی، محصولات جالیزی و صیفی‌جات شندآباد هم مرغوبیت و محبوبیت خاص خود را در میان مردم شهرستان شبستر داراست.
اقتصاد[ویرایش]
در سال‌های اخیر با رونق‌گرفتن کار باغداری در شندآباد، وضعیت اقتصادی و معاش ساکنان آن بهبود یافته و باعث نوسازی اماکن و منازل شهری و مسکونی گردیده‌است. البته مشکلاتی همچون خشکیدگی عمومی درختان هلو از جملهٔ عواملی است که بر روند رونق و شکوفایی شندآباد تأثیر منفی می‌گذارد. از دیگر مشکلاتی که برامر توسهٔ شندآباد تأثیر می‌گذارد، فرار سرمایه‌ها به سمت مرکز شهرستان می‌باشد.
منابع[ویرایش]
- ↑ برگرفته از کتاب «شبستر»؛ تألیف احمد سلیمی فرد
- ↑ برگرفته از کتاب «گونیین مدنیت اوجاقی»
- ↑ «سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵، جمعیت تا سطح آبادی‌ها بر حسب سواد» (فارسی). مرکز آمار ایران، ۱۳۸۵. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۲.
↓تحقیق آقای فرهاد فداکارشندی
جستارهای وابسته[ویرایش]
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ایران است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
