انقلاب نوسنگی دورانی از عصر سنگ را می‌گویند که تغییراتی در بکار گیری از ابزار و وسایل در میان دسته‌های بشر بوجود آمد.
انقلاب نوسنگی اصطلاحی است که گوردون چایلد برای توصیف منشأ و پیامدهای تولید غذا و کشاورزی و دامپروری و اهلی کردن گیاهان و چارپایان وضع کرد؛ این انقلاب به پیدایش و گسترش زندگی یکجانشینی روستایی در آسیای غربی در فاصلهٔ سال‌های ۹۰۰۰ تا ۶۰۰۰ ق. م. منجر شد.
انقلاب نوسنگی دوره‌ای است که در آن بشر الگوی تهیه غذای خود را تغییر داد و ازحالت آذوقه جویی خارج شد. این مرحله به تناوب و با تفاوت زمانی در آمریکای باستان، جنوب غربی آسیا، اروپا و آفریقای مرکزی واقع شد. انقلاب نوسنگی به اهلی نمودن چارپایان و استفاده ابزاری از آنان نیز منجر گردید.
.JPG){kind=small}
_at_Atuncolla_near_Sillustani_Juliaca.jpg){kind=small}
