طایفه عالی محمودی از باب دینارانی که ریاست قوم دینارانی را برعهده داشت نیز تنها طایفه بختیاری هست که از دو باب دینارانی و بابادی شناخته می‌شود. بخشی از این طوایف همچون جلیل، لَک، شهنی و تعدادی دیگر را در اصطلاح محلی بابادی باب می‌گویند. در ادامه تقسیم‌بندی‌های رایج در بختیاری، هر کدام از این طوایف به ترتیب خود به چند تیره (تَش)، اولاد، مال و خانوار تقسیم می‌شوند.
در حال حاضر محل سکونت اصلی ایل بابادی در کوهرنگ، بیرگان، فارسان، مسجد سلیمان، خانمیرزا، ایذه، اردل، لالی و شوشتر است اما در گذشته آنان نیز مانند سایر بختیاری‌ها به ییلاق و قشلاق (سردسیر و گرمسیر) کوچ می‌کردند. ییلاق شان دراستان چهار محال و بختیاری شامل پردنجان، گوجان و شهرستان کوهرنگ است. قشلاقشان در استان خوزستان شامل میان رودان، سرکولی، بنوارگله بلوط، مهدی‌آباد، تراز، دشت ده (حتی)، قلعه میدان،انبارسفید،جاستون شه (جازستان سیاه)، کالک شوران،طاهرآباد، سیکوند، دره بوری در حومه شهرستان لالی می‌باشند.
این بخش از مقاله فاقد منبع و مأخذ است. شما میتوانید با افزودن منابع برطبق اصول تأییدپذیری و شیوهنامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید. مطالب بیمنبع احتمالاً در آینده حذف خواهند شد.
رضی خان بابادی از سرداران سپاه بختیاری علیه حکومت رضاشاه
