جرج کامرون
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جرج گلن کامرون (ژوئیه ۱۹۰۵ در پنسیلوانیا - ۱۴ سپتامبر ۱۹۷۹ در آن آربر میشیگان)، زبان‌شناس آمریکایی و استاد تاریخ باستان. تحصیلات دانشگاهی خود را در رشتهٔ زبانهای شرقی در دانشگاه شیکاگو به پایان رساند و در سال ۱۹۳۲ درجهٔ دکتری گرفت. مدتی در مؤسسهٔ زبانهای شرقی دانشگاه شیکاگو به تدریس اشتغال داشت. در سال ۱۹۴۸ شیکاگو را ترک کرد و بخش مطالعات شرقی را در دانشگاه میشیگان در آن آربر بنیان نهاد.
جورج کامرون به‌عنوان صاحب‌نظر کم‌مانندی در زمینهٔ مطالعات زبان‌ها و تاریخ شرق باستان، و بخصوص در زبان عیلامی شناخته می‌شد. کتاب او با نام «ایران در سپیده‌دم تاریخ»[۱] که در سال ۱۹۳۶ منتشر شد هنوز مرجع عمده‌ای در تاریخ عیلام به شمار می‌آید.
منبع[ویرایش]
- ↑ History of Early Iran
