شبرنگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

شبرنگ به معنای همچو «رنگ شب» به‌طورکل به هرچیزی که سیاه و تیره باشد گفته می‌شود. [۱] همچنین به معنای اسب سیاه هم بکار رفته است.

فردوسی گوید: [۲]

سرش را بفتراک شبرنگ بست تنش را به خاک اندر افگند پست

نام اسب سیاووش:

چنین گفت شبرنگ بهزاد را که فرمان مبر زین سپس باد را

همچنین:

بیاورد شبرنگ بهزاد را که دریافتی روز کین باد را

پانویس[ویرایش]