صادق قطب‌زاده

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از صادق قطب زاده)
پرش به: ناوبری، جستجو
صادق قطب‌زاده
صادق قطب زاده در نشست خبری
مدیر عامل سازمان صداو سیما
مشغول به کار
۱۳۵۸ – ۱۳۵۹
وزیر امور خارجهٔ جمهوری اسلامی ایران
مشغول به کار
۱۳۵۸ – ۱۳۵۹
رئیس جمهور شورای انقلاب
پیش از او: ابوالحسن بنی‌صدر
بعد از او: کریم خداپناهی
اطلاعات شخصی
تولد ۴ اسفند ۱۳۱۴
اصفهان
مرگ ۲۴ شهریور ۱۳۶۱ (۴۶ سال)
زندان اوین، تهران
ملیت  ایران
حزب سیاسی جبهه ملی ایران - جبهه ملی ایران (خاورمیانه)
تخصص سیاستمدار
دین اسلام، شیعه
فعالیت‌ها شرکت در مبارزات ملی شدن صنعت نفت
نماینده دانش‌آموزان در نهضت مقاومت ملی
عضو نهضت مقاومت ملی فلسطین
عضو شورای انقلاب

صادق قطب‌زاده (زاده ۴ اسفند ۱۳۱۴ - درگذشته ۲۴ شهریور ۱۳۶۱) سیاستمدار اهل ایران بود. قطب‌زاده پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ وزیر امور خارجه و مدیر عامل سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران و عضو شورای انقلاب بود که به اتهام توطئه علیه حکومت جمهوری اسلامی اعدام شد.

زندگی‌نامه[ویرایش]

صادق قطب‌زاده در ۴ اسفند ۱۳۱۴ در اصفهان به دنیا آمد پدر وی تاجر الوار بود. وی یک برادر و یک خواهر داشت و تحصیلات مقدماتی را مدرسه دارالفنون گذراند. قطب‌زاده که در جوانی شاهد کودتای ۲۸ مرداد بود، به جرگه حامیان مصدق و جبهه مخالفان محمدرضا شاه پهلوی پیوست.

در سال ۱۳۳۷ برای ادامه تحصیل در رشته زبان انگلیسی به ایالات متحده رفت. هنگامی که در آمریکا دانشجوی دانشگاه جورج‌تاون در واشنگتن بود، در میهمانی سفارت ایران به اردشیر زاهدی، سفیر ایران در آمریکا، سیلی زد[۱] و پس از آن از ایالات متحده آمریکا اخراج و مقیم کانادا شد. پس از لغو اقامت در آمریکا وی به الجزایر، مصر، سوریه و نهایتاً به عراق رفت جاییکه او آیت الله خمینی را در سال ۱۳۴۲ ملاقات کرد. در همان سال قطب زاده همراه با مصطفی چمران و ابراهیم یزدی ملاقاتی با مقامات مصری داشت تا برای پایه‌گذاری یک حرکت ضد شاه همکاری کنند که چمران به عنوان مسئول شاخه نظامی این حرکت انتخاب شد. در این دوره قطب زاده در لبنان تحت تعالیم نظامی همراه با دیگر انقلابیون ایرانی و فلسطینی قرار گرفت. وی همچنین روابط نزدیکی با سید موسی صدر رهبر شیعیان لبنان پیدا کرد.

وی در سال ۱۳۴۸ از دانشگاهی در شهر نلسون کانادا فارغ‌التحصیل شد و سپس با یک پاسپورت سوریه‌ای که با کمک سید موسی صدر تهیه کرده بود در پاریس ساکن شد. او در آنجا به عنوان خبرنگار روزنامه سوریه‌ای الثوره فعالیت می‌کرد که پوششی بود برای انجام حرکت‌های انقلابی. او همچنین یک بار در پاریس از ترور منتسب به ساواک جان به در برد. همچنین یک‌بار ساواک برادر وی را در سال ۱۳۵۳ دستگیر کرد و ۶ ماه به عنوان گروگان نزد خود نگه داشت تا وی خود را معرفی کند که وی از این کار امتناع کرد.

در پی عزیمت آیت‌الله خمینی به پاریس قطب‌زاده امکانات اقامت ایشان و همراهانش را در فرانسه فراهم کرد. ابتدا آنان را به خانه احمد غضنفرپور برد و سپس باغ نوفل‌لوشاتو را برایشان اجاره کرد. قطب‌زاده در زمان حضور آیت‌الله خمینی در فرانسه از جمله مشاوران وی در پاریس بود. سرانجام در روز ۱۲ بهمن ماه قطب‌زاده با هواپیمای حامل آیت‌الله خمینی که بعدها «پرواز انقلاب» نام گرفت به کشور بازگشت.

پس از انقلاب[ویرایش]

قطب زاده در هواپیمایی که خمینی را به ایران می‌آورد در کنار او نشسته بود. پس از پیروزی انقلاب از اعضای شورای انقلاب اسلامی بود. وی در زمان روی کار آمدن دولت موقت عهده دار سازمان صدا و سیما و پس از آن وزیر امور خارجه شد. در این دوره وی به یکی از مشهورترین سیاستمداران ایرانی تبدیل شد که هر روز تصویرش در رسانه‌های جهانی منتشر می‌شد. وی تلاش زیادی از یک سو برای آزادی گروگان‌های آمریکایی و از سوی دیگر برای بازگرداندن شاه به ایران انجام داد.

وی در اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۳۵۸ شرکت کرد و با وجود تبلیغات گسترده‌ای که انجام داد، ولی فقط با کسب ۴۸٫۵۴۷ (حدود ۰/۲۵ درصد آرا) در میان ۷ نفر، آخرین نفر شد و پس از آن با برخی مقامات حکومتی درگیر شد.

بعد از این شکست به تدریج حضور قطب‌زاده در ساختار سیاسی کمرنگ و کمرنگ‌تر شد، تا اینکه در آبان ۵۹ حضورش در یک مناظره تلویزیونی خبرساز شد. پنجشنبه ۱۵ آبان بود که بعد از اخبار سراسری شبکه دوم برنامه‌ای با عنوان بحث آزاد دربارهٔ عملکرد رادیو تلویزیون پس از انقلاب پخش شد. قطب زاده به همراه دکتر مبلغی اسلامی، قائم مقام وقت سرپرست رادیو تلویزیون در این مناظره ضبط شده شرکت کرد و به انتقاداتی نسبت به عملکرد رادیو تلویزیون و انقلاب پرداخت. وی پس از این انتقادت به مدت دو روز بازداشت بود که با اعتراض تعدادی از نمایندگان مجلس و شخصیتهای انقلابی آزاد شد.[۲]

اتهام طرح کودتا[ویرایش]

قطب‌زاده (نفر سوم از سمت چپ) در نخستین نماز جمعه به امامت آیت‌الله طالقانی. دیگر شرکت‌کنندگان ردیف جلو ابراهیم یزدی، هاشم صباغیان، احمد صدر حاج‌سیدجوادی

قطب‌زاده در تاریخ ۱۷ فروردین ۱۳۶۱ به اتهام طرح کودتا برای براندازی جمهوری اسلامی بازداشت شد. وی متهم شد که با دفن مواد منفجره در منزل آیت‌الله خمینی قصد داشته وی را ترور کند. او در مصاحبه تلویزیونی شرکت کرد و ضمن اعتراف نامی هم از آیت‌الله شریعتمداری آورد. پس‌از این رویداد، از آیت‌الله شریعتمداری به عنوان کسی که قرار بود پس از این کودتا آن را تأیید کند نیز سلب صلاحیت مرجعیت شد. احمد عباسی (داماد آیت‌الله شریعتمداری)، دکتر جواد مناقبی، مهدی مهدوی نیز در این ماجرا بازداشت شدند. در عملیات به تور انداختن اطلاعاتی صادق قطب‌زاده، سرهنگ بیژن کبیری مشارکت داشت. خود او نیز پس از افشای عضویت در کادرهای مخفی حزب توده ایران، به حکم علی یونسی اعدام شد.[۳]

سر انجام صادق قطب‌زاده در ۲۴ شهریور ۱۳۶۱ برابر با ۱۵ سپتامبر ۱۹۸۲ به حکم محمد محمدی ری‌شهری در زندان اوین تهران اعدام شد.


کابینهٔ موقت شورای انقلاب
رؤسا
ر. رئیس نوبت ریاست ر. رئیس نوبت ریاست
۱ مطهری اولین رئیس ۳ بهشتی سومین رئیس
۲ طالقانی دومین رئیس ۴ بنی‌صدر چهارمین رئیس
وزیران
ر. وزیر وزارت‌خانه ر. وزیر وزارت‌خانه
۱ باهنر وزارت آموزش و پرورش ۱۰ قزوینی راه و ترابری
۲ قندی ارتباطات ۱۱ احمدزاده صنایع و معاون
۳ نمازی اقتصاد ۱۲ حبیبی علوم
۴ بنی‌صدرقطب‌زاده امورخارجه ۱۳ میناچی ارشاد
۵ صدر بازرگانی ۱۴ فروهر کار
۶ سامی بهداشت ۱۵ هاشمی کشور
۷ شیبانی کشاورزی ۱۶ کتیرایی مسکن
۸ مهدوی کنی دادگستری ۱۷ معین‌فر نفت
۹ چمران دفاع ۱۸ تاج نیرو


پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

پیشین:
ابوالحسن بنی صدر
وزیر امور خارجه ایران
۱۳۵۸ - ۱۳۵۹
پسین:
میرحسین موسوی