دامغان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
دامغان
Cheshmeh-Ali by Hadi Karimi.jpg
کشور  ایران
استان سمنان
شهرستان دامغان
بخش مرکزی
نام(های) قدیمی صددروازه " شهر بزرگ در بین رومیان و یونانیان
مردم
جمعیت ۵۸٬۷۷۰ نفر در سال ۱۳۹۰[۱]
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا ۱٬۱۷۰ متر
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه ۱۵٫۹[۲]
اطلاعات شهری
شهردار مسلم نصرتی
ره‌آورد پسته
پیش‌شماره تلفنی ۰۲۳
وبگاه http://damghan.ir

دامغان کهن‌ترین و باستانی‌ترین شهر پارتی ایران است. نام قدیم آن ده مغان و صد دروازه بوده است و دارای آثار باستانی فراوانی از جمله تاریخانه می‌باشد. دامغان پایتخت اشکانیان بوده است. این شهر مرکز شهرستان دامغان است. جمعیت این شهر بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵، برابر با ۵۹٬۳۰۰ نفر بوده‌است.[۳] دامغان از شهرهای بسیار کهن و قدیمی ایران است و نام آن در گذشته صددروازه بوده‌است. مردم دامغان به زبان فارسی و لهجه دامغانی تکلم می‌کنند.[۴]

گذشته تاریخ[ویرایش]

دامغان، زمانی با نام صد دروازه (به یونانی: هکاتوم پیلس hecatom pylose) پایتخت دولت اشکانیان بوده‌است. قدیمی‌ترین مسجد ایران به نام مسجد تاریخانه در این شهر قرار دارد. نام کهن دامغان (گومش یا قومس) در کتیبه سارگون دوم آشوری پات نانه آمده است یعنی شهری که ۹۹ نگهبان دروازه‌ها دارد. فاصله آن از دریای تی تی (دریای نیلوفر آبی، منظور دریای مازندران) هفت روز راه به شمار رفته است.

دور شهر دامغان کاملاً دیوار کشیده شده‌است گفته می‌شود به قدری دیوارهای ستبری داشته که دو درشکه از کنار هم بر روی دیوار رد می‌شدند. بازمانده‌های آن دیوار هم اکنون هم دیده می‌شود؛ و به نام دیوار بارو مشهور است. دامغان دو گونه آب‌وهوا دارد. از جنوب به دشت کویر و از شمال به دامنه‌های جنوبی رشته کوه البرز متصل است. به همین دلیل بیشتر گونه‌های میوه در این شهر می‌رویند.


آب و هوا[ویرایش]

آب‌ و هوای شهر دامغان‌ به‌ علت‌ وزش‌ بادهای شديد شمالی و بارندگی‌های ناشی از بادهای نواحی گرگان‌ و مازندران‌ زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدل‌ دارد در فصول گرم سال این شهر از خنکترین شهرهای ایران بشمار میرود.[۵]

محصولات کشاورزی[ویرایش]

مهم‌ترین فراورده کشاورزی آن پسته است که مرغوب‌ترین پسته در ایران و در جهان بشمار می‌رود. پسته دامغان به سراسر جهان صادر می‌شود.

آثار تاریخی و دیدنی[ویرایش]

  • چشمه‌های آب معدنی باداب سورت در ۶۸ کیلومتری شمال دامغان که در دنیا بی نظیر است.

مهم‌ترین تفریحگاه این شهر چشمه علی است. تپه حصار نیز یکی از آثار به جای مانده از روزگاران کهن است و حدود ۷۰۰۰ سال قدمت دارد و تا به حال کاوشهای باستانی در آن صورت گرفته که نشان می‌دهد شهری است که در اثر زلزله بر سر مردمانش خراب شده‌است

کاوشهای باستانی اخیر نشان می‌دهد که هفت هزار سال پیش در این منطقه فولاد تولید می‌شده‌است. نخستین بار در سال ۱۳۱۲ پروفسور اسمیت در تپه حصار حفاری‌های باستان‌شناسی خود را انجام داد و به آثار ارزشمندی از تمدن این منطقه دست یافت.

جاذبه‌های گردشگری[ویرایش]

مسجد تاریخانه[ویرایش]

نوشتار اصلی: تاریخانه

تاریخانه (به معنای خدایخانه، خانهٔ خدا) از آثار باستانی دامغان است که طبق تحقیقات اداره کل باستان‌شناسی، پیش از تسلط اعراب بر ایران، آتشکده بوده و بعداً به مسجد تبدیل شده است. ساختمان بنای مجدد آن مربوط به قرن دوم هجری است و اسلوب ساختمان آن نیز به سبک بناهای دوره ساسانیان می‌باشد. تاریخانه در ترکی به معنای خانهٔ خداست.[۱]

این مسجد نمونهٔ بسیار زیبا و کاملی از مساجد قرون اولیه اسلام به شمار می‌رود. شیوهٔ معماری مسجد مأخوذ از معماری ساسانی است. ساختمان مسجد شامل یک صحن یا حیاط مرکزی است که اطراف آن را رواق‌های سرپوشیده احاطه کرده است. شبستان مسجد بر روی هجده ستون مدور (سه ردیف شش تایی) استوار شده است. این ستون‌ها یک متر و نیم قطر دارند و از نظر ویژگی‌های معماری مشابه ستون‌های کاخ‌های ساسانی هستند. طاق‌های مسجد از آجر است و به طاق‌های دورهٔ قبل از اسلام، یعنی عهد ساسانی شباهت بسیار دارد.[۲]

در طی قرون، تاریخانهٔ دامغان بارها مرمت و بازسازی شده است. مناره‌ای آجری در عهد سلجوقیان به این مجموعه اضافه شده است که اکنون ۲۵ متر ارتفاع دارد و بدنهٔ آن با آجرکاری تزیین شده است.[۳]

مسجد تاریخانه مربوط به قرن ۲ و ۳ و ۵ ه‍. ق است و در دامغان، خیابان ایستگاه راه آهن واقع شده است. این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۸۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۴]

آثار تاریخی[ویرایش]

آثار طبیعی[ویرایش]

افراد سرشناس[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰». معاونت برنامه‌ریزی استانداری خراسان جنوبی (به نقل از مرکز آمار ایران)، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. بازبینی‌شده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. 
  2. سالنامه آماری استان سمنان ۱۳۸۶
  3. پایگاه اینترنتی مرکز آمار ایران
  4. پورتال ایران
  5. «دانستنی های استان سمنان». 

پیوند به بیرون[ویرایش]