علاءالدوله سمنانی
 |
این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. (۱۸ ژوئیه ۲۰۱۴) |
 |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
| علاءالدوله سمنانی | |
|---|---|
| زادروز | ذی‌الحجه ۶۵۹ ق. بیابانک، سمنان |
| درگذشت | ۲۲ رجب ۷۳۶ (۷۷ سالگی) برج احرار، صوفی‌آباد |
| ملیت | ایرانی  |
| پیشه | امور دیوانی ایلخانان |
| لقب | شاه |
| مذهب | تصوف اسلامی |
| والدین | شرف‌الدین محمد، خواهر رکن‌الدین صاین |
شیخ ابوالمکارم رکن‌الدین علاءالدوله احمد بن محمد بن احمد بیابانکی سمنانی از بزرگان تصوف ایرانی و از شاعران و نویسندگان سده‌های هفتم و هشتم هجری قمری بود.
وی در زمان اباقا و ارغون‌شاه ایلخانی دارای مشاغل دیوانی و سیاسی مهم بود.
سلوک و صحبت با شیخ عبدالرحمن اسفراینی از روندهای مهم در زندگی روحانی علاءالدوله بود. شیخ علاءالدوله سمنانی در تصوف معتقد به میانه‌روی بود و در زمینه اجرای دستورهای دین اسلام و سازگاری باورها با اصول دین سخت‌گیر بود.
علاءالدوله مردی ثروتمند بود و چندین بار نیز سفر حج را انجام داد. گسستن کامل او از خدمات درباری در سال ۷۰۵ ق؛ و با اجازهٔ الجایتوخان (۷۱۶–۷۰۳ ق) صورت گرفت. پس از سال ۷۲۰، علاءالدوله در خانقاه سکاکیه معتکف شد.
خواجوی کرمانی از ارادتمندان او بود و گردآوری دیوان اشعار علاءالدوله سمنانی را نیز به وی نسبت داده‌اند.
آرامگاه[ویرایش]
پرونده:Alaoddol آرامگاه شیخ علاءالدوله سمنانی در روای صوفیباد یکی از روستهای بخش مرن قر دارد.
آثار[ویرایش]
- چهل‌مجلس
- خمخانه وحدت
- دیوان اشعار
