خنجی

زبان خُنجی گویشی از زبان لارستانی است. این زبان(لهجه‌ای متفاوت) نه تنها زبان مردم شهرستان خنج بلکه با اندکی تفاوت در شهرهای اطراف مثل شهرستان لارستان، شهر اوز و گراش وبسیاری از روستاها و شهرهای دور مانند بندرعباس البته با تفاوت‌های بیشتر، نیز با این زبان پارسی صحبت می کنند . لازم به توضیح است زبان لارستانی در مقایسه با زیان فارسی امروزی دست نخورده تر می‌باشد به طوری که بیشتر کلمات آنان کلمات پارسی اصیل و قدیمی است مانند (هشتن:اجازه دادن).گرچه خنجی زبانی جدا از زبان فارسی است اما به خاطر در بر داشتن بسیاری از کلمات پارسی اصیل، گاهی آن را گونه ای از فارسی تلقی می کنیم .

در قدیم

قبل از ورود اسلام و داخل شدن زبان عربی به زبان پارسی، مردم خنج با زبانی نزدیک پارسی اصیل صحبت می کردند؛ هرچند که این زبان تا به حال تغییراتی بسیار کرده و امروزه زبان خنجی اصیل از بین رفته این زبان با گذشت زمان شکل و حالت اصیل خود را از دست داده و همچنان میدهد به گونه‌ای که افراد سالمند خنجی به هنگام صحبت کردن به این زبان کلماتی قدیمی بکار می برند. که افراد جوانتر حتی مفهوم آن کلمه را نیز نمی دانند و این نشانی از نابودی لهجه خنجی است.

منبع

کتاب :لهجه خنجی و گویش لارستانی نوشته دکتر لطفعلی خنجی

خنجی