جلال طالبانی
 |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
 |
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بیمنبع را میتوان به چالش کشید و حذف کرد. |
 |
این نوشتار کامل نیست. |
| جلال طالبانی | |
|---|---|
 |
|
| جلال طالبانی | |
| ششمین رئیس‌جمهور عراق | |
| مشغول به کار ۷ آوریل ۲۰۰۵ – ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۴ |
|
| نخست وزیر | ابراهیم جعفری نوری المالکی |
| معاون رئیس‌جمهور | عادل عبدالمهدی غازی مشعل عجیل یاور طارق الهاشمی خضیر الخزاعی |
| فرد پیشین | غازی مشعل عجیل یاور |
| فرد پسین | فواد معصوم |
| رهبر حزب اتحادیه میهنی کردستان | |
| مشغول به کار ۱ آوریل ۱۷۵ – تا کنون |
|
| اطلاعات شخصی | |
| تولد | ۱۲ نوامبر ۱۹۳۳ (۸۲ سال) روستای کلکان،  کردستان عراق |
| ملیت |  عراق |
| حزب سیاسی | اتحادیه میهنی کردستان |
| همسر | هیرو ابراهیم احمد |
| فرزندان | بافل وقباد طالبانی |
| محل تحصیل | دانشگاه بغداد |
| پیشه | سیاستمدار |
| دین | اسلام سنی |
جلال طالبانی (به کردی: جەلال تاڵەبانی) (زادهٔ ۱۹۳۳ م) رئیس جمهور عراق در فاصله سالهای ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴ میلادی و رهبر حزب اتحادیه میهنی کردستان (Yekîtiya Nîştimanî ya Kurdistanê یهکێتیی نیشتمانیی کوردستان) و از رهبران جنبش ملی‌گرایی کرد است.
زندگی[ویرایش]
جلال طالبانی در تابستان ۱۹۳۳ در روستای کلکان در دامنه کوه کوسرت در یک خانواده مذهبی پیروی طریقت قادریه به دنیا آمد. دوران کودکی خود را در همان روستا سپری کرده و پس از آن که پدر وی به‌عنوان مرشد تکیه طالبانی در شهر کویسنجق برگزیده شد، خانواده وی به شهر نقل مکان کردند.
ریشۀ ایرانی[ویرایش]
طبق کتاب زندگی نامه وی ، طالبانی یکی از کُردهای ایران می باشد که خاندان وی از ایران به عراق مهاجرت کرده اند. خاندان طالبانی به ایل زنگنه تعلق دارد. جد این خاندان به ملامحمود زنگنه مشهور است. اما این خاندان پیروی فرقۀ قادری است و به مصحلت سیاسی و طریقتی از لحاظ نسب خود را به سادات برزنجی کاکه سوری و افرادی مانند شیخ رضا طالبانی و یا رستم آغای قره داغی میرسانند، اما از لحاظ بطنی و نیز از سوی مادر به ایل زنگنه تعلق دارند.[۱]
در زندگی نامه جلال طالبانی چنین آمده که:
آغا رستم (خان) که از بی رحمی شاه عباس صفوی از بوکان به عراق رفت و در قره داغ سکنی گزید.[۲]
زندگی‌نامه سیاسی[ویرایش]
-
- مقاله اصلی: کردها در عراق.
بعد از تجزیه حزب دمکرات کردستان (KDP)، طالبانی عضو گروهی به نام دفتر سیاسی بود که از ملا مصطفی بارزانی جدا شده بودند. شکست و فروپاشی نهضت کُردها در سال ۱۹۷۵، بحران عمیقی برای کردستان به همراه داشت. حزب میهنی کردستان عراق (PUK) دو ماه بعد از این فروپاشی با هدف بازسازی، جهت دادن به حرکت و مقاومت کُردها و ساماندهی جامعهٔ کُرد به شیوه‌های مدرن و دمکراتیک، به‌وسیله طالبانی و تعدادی از روشنفکران کُرد پایه گذاری شد. این حزب در ۱۹۷۶ فعالیت‌ها و مقاومت‌های مسلحانه خود را در داخل خاک عراق علیه حکومت حاکم بر عراق و با نیم نگاهی به رقابت با رقیب حاکم و سنتی خود – حزب دمکرات کردستان- شروع کرد.
پس از اخراج نیروهای عراق از کویت در سال ۱۹۹۱، حزب PUK نقش رهبری را در شورشهای ناموفق کُردها در شمال به عهده داشت و نیروهای آن موفق به تصرف چندین شهر شدند ولی این پیروزی کُردها دیری نپایید و نیروهای عراقی مبارزان کُرد را شکست داده و میلیون‌ها نفر را مجبور به فرار به کوههای اطراف مرز ترکیه نمودند. پس از آن هر دو حزب PUK و KDP مذاکره با حکومت عراق را از سر گرفتند و اعلام منطقه پرواز ممنوع در شمال و جنوب عراق توسط نیروهای ائتلاف در جنگ خلیج فارس، فرصتی طلایی برای هر دو حزب، فراهم کرد.
در ماه مه ۱۹۹۲، در کردستان عراق انتخابات محلی برگزار شد و حزب میهنی ۴۲/۲٪ آراء را کسب کرد و با توجه به اینکه هیچکدام از دو حزب اکثریت آرا به دست نیاوردند توافق شد که کردستان به دو بخش مساوی تقسیم شده و هر کدام به اداره بخشی از آن بپردازند. تقسیم کردستان بین احزاب دمکرات و میهنی و تفاوت استراتژی و عملکرد دو حزب، جنگ داخلی شدیدی را بین دو حزب در ۱۹۹۴ به دنبال داشت که در آن جنگ، KDP از طرف حکومت بعث عراق و PUK از جانب نیروهای ایرانی حمایت می‌شدند.
با تلاش‌های ایالت متحده و پس از برگزاری چند نشست بین اعضای ارشد دو حزب، سرانجام در سال ۱۹۹۸ و در واشنگتن توافق نامه صلحی بین رهبران دو حزب – مسعود بارزانی و جلال طالبانی – به امضا رسید. ارتباط دو حزب در سال ۲۰۰۲ به عالی‌ترین سطح خود رسید تا جائیکه «برهم صالح» نخست وزیر حکومت میهنی به خبرنگاران اعلام کرد که هر دو حزب توافق کرده‌اند اداره کردستان را یکی کنند .
اکنون PUK تحت فرمان رهبر کهنه کار کُرد –جلال طالبانی- که به دلیل محبوبیتش «مام جلال» خطاب می‌شود حزبی مدرن، سوسیال دمکرات و تأثیر گذار با اعضای حدود ۱۵۰،۰۰۰ نفر و ۲۰،۰۰۰ نیروی نظامی می‌باشد. «مام جلال»، حقوقدان و سیاست‌مداری باهوش، دارای توانایی خاصی در اتحاد و همبستگی کُردها و تأثیر گذار روی دوست و دشمن، محبوبیتی فوق العاده در بین کُردها، چه در عراق و چه در سایر نقاط داراست.
آقای جلال طالبانی رئیس جمهوری عراق دو بار برای دیدار با مقامهای ایران رهسپار تهران شد. آقای طالبانی نخستین رئیس جمهوری عراق پس از عبدالرحمن عارف در سال ۱۹۶۶ بود که از ایران دیدار کرد.
پایگاه های اطلاع رسانی عراق در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲ خبر از سکته ی مغزی و وخیم بودن حال وی دادند.
بهبود در آلمان[ویرایش]
جلال طالبانی در سال ۲۰۱۲ برای درمان به آلمان رفت. در دسامبر ۲۰۱۳ عکس‌های تازه‌ای از جلال طالبانی توسط کردست منتشر شد که نشان دهنده بهبود وضعیت جسمانی جلال طالبانی است. طالبانی در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۴ از فرودگاه برلین به فرودگاه سلیمانیه برگشت.[۳][۴]
بن‌مایه‌ها[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
|
|
||||||||||||||||
