ستوان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
سُتوان نام یکی از درجات نظامی است. در ارتش به کسی ستوان گفته میشود که فرمانده یک دسته باشد. دسته از یگانهای ارتشی است که معمولاً از ۳۰ تا ۴۰ نفر تشکیل شدهاست. در مرحلهٔ ستوانی نیز امکان ارتقاء وجود دارد و به این منظور، درجات ستوانیکمی و ستواندومی نیز داده میشود. ستوان نخستین درجه از درجههای افسری است.
واژهٔ «ستوان» یا «اُستوان» در فارسی به معنی محکم و قابل اعتماد و موثق است. این واژه در پارسی میانه «اُستیگان» بودهاست.
در دورهٔ پهلوی اول، این درجه را «نایب» مینامیدند.[۱]
منابع[ویرایش]
- واژههای نو فرهنگستان ایران تا پایان سال ۱۳۱۸، تهران، نشر ابن سینا، ۱۳۱۹.
جستارهای وابسته[ویرایش]
|
|