ستوان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
درجه‌های ارتش ایران
نیروها
زمینی و هوایی دریایی
ارتشبد دریابد
سپهبد دریاسالار
سرلشکر دریابان
سرتیپ دریادار
سرتیپ دوم دریادار دوم
سرهنگ ناخدا یکم
سرهنگ دوم ناخدا دوم
سرگرد ناخدا سوم
سروان ناوسروان
ستوان ۳، ۲ و ۱ ناوبان ۳، ۲ و ۱
استوار ۲ و ۱ ناواستوار ۲ و ۱
گروهبان ۳، ۲ و ۱ مهناوی ۳، ۲ و ۱
سرجوخه سرناوی
سرباز ۲ و ۱ ناوی ۲ و ۱
سرباز ناوی

سُتوان نام یکی از درجات نظامی است. در ارتش به کسی ستوان گفته می‌شود که فرمانده یک دسته باشد. دسته از یگان‌های ارتشی است که معمولاً از ۳۰ تا ۴۰ نفر تشکیل شده‌است. در مرحلهٔ ستوانی نیز امکان ارتقاء وجود دارد و به این منظور، درجات ستوان‌یکمی و ستوان‌دومی نیز داده می‌شود. ستوان نخستین درجه از درجه‌های افسری است.

واژهٔ «ستوان» یا «اُستوان» در فارسی به معنی محکم و قابل اعتماد و موثق است. این واژه در پارسی میانه «اُستیگان» بوده‌است.

در دورهٔ پهلوی اول، این درجه را «نایب» می‌نامیدند.[۱]

منابع[ویرایش]

  • واژه‌های نو فرهنگستان ایران تا پایان سال ۱۳۱۸، تهران، نشر ابن سینا، ۱۳۱۹.

جستارهای وابسته[ویرایش]

درجه‌های نظامی ایران