بامری

بامری، از اقوام اصیل ایرانی و عشایر بودند که زادگاه اصلی این قوم[ دلگان] می‌باشد. این قوم عشایر در زمان هخامنشی بنابر دلایلی از قبیل تنگدستی و برای تأمین منابع جدید معیشت، به بمپور، خاش، غرب جازموریان، سیستان، جیرفت، کرمان و حتی به قسمت‌های بلوچستان پاکستان روی آورده‌اند. از این رو این طایفه را می‌توان در سه منطقه سیستان، کرمان و بلوچستان یافت.

در کتاب «احیا الملوک» به نام این طایفه، اشاره شده است. امروز مرکز اصلی بامری‌ها در بلوچستان کنونی، منطقه دلگان می‌باشد. بامری‌های ساکن سیستان و بلوچستان و یک سوم انانشیعه مذهب و دو سوم سنیمذهب هستند و به دامداری و کوچ نشینی مشغولند.

زادگاه اصلی بامری‌ها

به گفته سردار نواب خان، بزرگ طایفه بامری، زادگاه و خاست‌گاه اصلی این طایفه بم و نرماشیر کرمان است.

تیره‌ها

این طایفه شامل تیره‌های زیر می‌باشد:

تیره‌های اصلی بامری و عبداللهی براساس همین بررسی، تیره‌های اصلی طایفه بامری، نوابی، رودین زهی، فولاد زهی، حیدرزهی، شهدادزهی و هستند و تیره‌های جنگوزهی، خاکی زهی، تاجوزهی، شاهوزهی، کنارزهی و جمشیدزهی، منسوب به طایفه عبداللهی.

منابع

• غلامعلی رئیس الذاکرین. زادسروان سیستان. چاپ ۱۳۷۰.