زابل
لحن یا سبک این مقاله بازتابدهندهٔ لحن دانشنامهای استفادهشده در ویکیپدیا نیست. |
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکیپدیا برای ارجاع به منابع با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بیمنبع را میتوان به چالش کشید و حذف کرد. |
زابل زابل جان |
|
---|---|
کشور | ایران |
استان | سیستان و بلوچستان |
شهرستان | زابل |
بخش | مرکزی |
نام(های) دیگر | سکستان، سجستان، نیمروز، [نیازمند منبع] و سیوستان و زرنج[نیازمند منبع]، زرنیگا |
نام(های) قدیمی | حسینآباد |
سال شهرشدن | ۱۳۱۶ خ. |
مردم | |
جمعیت | ۱۳۷٬۷۲۲ نفر در سال ۱۳۹۰[۱] |
جغرافیای طبیعی | |
ارتفاع از سطح دریا | ۴۸۰ متر |
آبوهوا | |
میانگین بارش سالانه | ۷۴ |
روزهای یخبندان سالانه | ۱۷ |
اطلاعات شهری | |
رهآورد | کلوچه واچارسیستانی و... |
تابلوی خوشآمد به شهر | |
زابُل، تلفظ راهنما·اطلاعات (به بلوچی: زالبُل) یکی از شهرهای ایران در استان سیستان و بلوچستان است. این شهر مرکز شهرستان زابل است. فرمانداری زابل در سال ۱۳۹۲ به فرمانداری ویژه و معاونت استانداری ارتقاء یافت. زابل (زابلستان) در قدیم (سگستان یا سجستان (سیستان) و نیمروز نامیده میشد. محلی که امروز زابل نامیده میشود در گذشته زمینهایی با تپههایی از سبزه زارها و رسوبات دریایی بوده[نیازمند منبع] که قسمتی ازآن در مسیر رودخانه هیرمند قرار داشتهاست. با کم شدن آب رودخانه بر وسعت خشکیهای اطراف آن افزوده شد و با اتصال این منطقه به روستای حسینآباد، آبادی بزرگی تشکیل گردیدهاست. بعدها تأسیس پادگان نظامی بر اهمیت آن افزودهاست. در سال ۱۳۱۴ هجری شمسی بر طبق مصوبه هیئت وزیران، آن آبادی را زابل نامیدند و در سال ۱۳۱۶ خورشیدی به مرکز سیستان تبدیل شد. زابل بیشتر آثار تاریخی و باستانی را در استان به خود اختصاص داده است[نیازمند منبع] -یکی از پربارترین این آثار شهر سوخته با تمدن چندین هزار ساله در ۷۰ کیلومتری زابل واقع شده است
محتویات
تاریخچه[ویرایش]
شهرستان زابل در قدیم سیستان و نیمروز و... خوانده میشد. محلی که امروز زابل نامیده میشود بیش ازآن زمینهایی با تپههایی از رسوبات دریایی بود که قسمتی از آن درمسیر رودخانه قرار داشت با کم شدن آب رودخانه بر وسعت خشکیهای اطراف آن افزوده شد و بااتصال این منطقه به روستای حسینآباد، آبادی بزرگی تشکیل گردید. بعدها تأسیس پادگان نظامی براهمیت آن افزود. در سال ۱۳۱۴ شمسی طبق تصویبنامه هیئت وزیران، آن آبادی را زابل نامیدند و در سال ۱۳۱۶ شمسی به مرکز سیستان تبدیل شد. از ارتفاعات مهم این شهرستان کوه خواجه و قلعه رستم است که درغرب زابل قرار دارد. در فراز این کوه تصویری از رستم پهلوان که گرزی دو سر دردست دارد، نقش بستهاست. در دامنههای جنوبی آن نیز ویرانههای بناهای منسوب به دوره اشکانیان به جا مانده که در زمان خود بسیار با شکوه بودهاست. زابل امروزی شهری به نسبت توسعه یافته و مجهز به انواع خدمات مورد نیاز جامعه شهری است.
جمعیت نیروی انسانی[ویرایش]
جمعیت[ویرایش]
جمعیت این شهر بر پایه آمار سرشماری سال ۱۳۸۵ برابر با ۱۳۰٬۶۴۲ نفر است.[۲]
اماکن گردشگری و تاریخی[ویرایش]
آتشکده کرکویه • تخت عدالت • کوه خواجه • قلعه سام • سه کوهه • شهر سوخته • دهانه غلامان • قلعه رامرود • قلعه مچی • قلعه تپه • قلعه رستم • قلعه کهک کهزاد • چاه نیمه • آرامگاه خواجه غلطان • زیارتگاه بیبی دوست • ارگ خان ملک کیانی بلوچ •
صنایع دستی[ویرایش]
- پشتی و گلیمبافی
- قالیبافی
- توتنسازی (بلمسازی)
- تولید ابزارآلات موسیقی
- سوزندوزی بلوچی
- کلوچه و نانپزی
- حصیربافی یا خولکبافی
- پردهبافی
- خومک دوزی (خامه دوزی بر روی لباس مردانه)
تربیت بدنی[ویرایش]
این شهرستان از وجود ۱ استادیوم، ۹ میدان فوتبال، ۴ زمین والیبال، ۱۰ زمین بسکتبال، ۲۸ سالن ورزشی و ۳ ورزشگاه بهرمند میباشد. سرانه فضای ورزشی سرپوشیده به ازای هر هزار نفر ۳۳ متر مربع و سرانه فضای ورزشی روباز ۵۷ متر مربع برای هزار نفر جمعیت است.
امور تولیدی و اقتصادی[ویرایش]
منابع آب و خاک[ویرایش]
در سال ۱۳۸۲ حجم آبهای زیر زمینی در شهرستان زابل – میلیون متر مکعب بوده که معادل – درصد کل آبهای زیر زمینی استان میباشد. همچنین کل منابع آبهای سطحی در این شهرستان ۹۶ میلیون متر مکعب بوده که حدود ۵۰ میلیون متر مکعب از این آب ها برداشت شده است.[نیازمند منبع]
کشاورزی، منابع طبیعی و دامپروری[ویرایش]
در سال زراعی ۸۳–۱۳۸۲ سطح زیر کشت محصولات زراعی و باغی شهرستان زابل بالغ بر ۲۵۸۶۱ هکتار است که ۱/۱۶ درصد از سطح کشت زیر کشت استان را تشکیل میدهد. از این مقدار ۵۶/۱ درصد به کشت باغات و ۱/۱۶ درصد به زراعتهای سالانه اختصاص دارد. محصولات عمده زراعی شهرستان غلات، محصولات جالیزی و نباتات علوفهای میباشد. طی همان سال، ۱۱۸ واحد صنعتی پرورش و نگهداری دام و طیور در سطح شهرستان فعال بودهاست. همچنین میزان تولید شیر، گوشت قرمز، گوشت مرغ و عسل به ترتیب ۳۷، ۱/۷، ۳ و – هزار تن بودهاست. لازم است ذکر شود این شهرستان دارای ۳۱۶ واحد پرورش ماهی با تولید ۱۰۸هزار تن میباشد.[نیازمند منبع]
جنگل و مرتع[ویرایش]
در سال ۱۳۸۲ شهرستان زابل، ۴۷۴۵۹۵ هکتار مرتع وجود داشته و مقدار علوفه قابل برداشت از این مراتع صفر تن بودهاست. مساحت جنگلهای طبیعی شهرستان ۱۱۰۰۰ هکتار و مساحت جنگلهای مصنوعی نیز ۱۶۳۳ هکتار میباشد.[نیازمند منبع]
صنعت و معدن[ویرایش]
تعداد صنایع موجود شهرستان زابل ۷۲ واحد میباشد که تعداد – واحد آن در نقاط روستایی و تعداد – واحد بقیه در نقاط شهری مستقر میباشند. درسال ۱۳۸۲ تعداد ۲ کارگاه فعال مسئولیت استخراج معادن را به عهده داشته که عمدهترین معادن موجود در سطح این شهرستان عبارتاند از: کرومیت – مرمر – سنگ لاشه. سهم شهرستان از کارگاههای معدنی فعال استان ۳/۱۳ درصد میباشد. میزان تولیدات اسمی سالانه گروه معدنی غیر فلزی – تن میباشد که – درصد تولیدات معدنی کل استان را به خود اختصاص دادهاست.[نیازمند منبع]
شخصیتهای برجسته[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- اطلس گیتاشناسی استانهای ایران، تهران: ۱۳۸۳، ص۱۳۰.
- مختصات
- دانشگاه زابل
- شهرستان زابل
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰». معاونت برنامه ریزی استانداری خراسان جنوبی (به نقل از مرکز آمار ایران)، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. بازبینیشده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲.
- ↑ «نتایج سرشماری ۱۳۸۵» (اکسل). درگاه ملی آمار. بایگانیشده از نسخهٔ اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.
|
|
|
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ایران است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |