جنگ داخلی لبنان
جنگ داخلی لبنان | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
میدان شهید در بیروت (۱۹۸۲) |
|||||||
|
|||||||
جنگندگان | |||||||
حزب فالانژ لبنان اسرائیل |
سازمان آزادیبخش فلسطین حزبالله لبنان ایران جنبش امل |
||||||
فرماندهان | |||||||
بشیر جمیل امین جمیل ساعد حداد آریل شارون مناخم بگین حافظ اسد |
یاسر عرفات نبیه بری سید عباس موسوی |
||||||
۱۲۰۰۰۰تا ۱۵۰۰۰۰نفر کشته شده |
جنگ داخلی لبنان (در عربی: حرب أهلیة لبنانیة) نام مجموعه جنگهای داخلی و دخالتهای نیروهای خارجی است که از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۰ میلادی، در لبنان جریان داشت.
جنگ داخلی لبنان سرانجام با اخراج سازمان آزادیبخش فلسطین از لبنان متوقف شد.[۱]
تاریخچه[ویرایش]
در فرودین ۱۹۷۵ میلادی، تنی چند از اعضای عضو سازمان آزادیبخش فلسطین به قصد ترور پیر جمیل مؤسس و رهبر حزب فالانژ لبنان به سوی کلیسایی متعلق به مسیحیان مارونی در شرق بیروت آتش گشودند. او از سؤقصد جان سالم به در برد، ولی این کار باعث مجموعهای از اقدامات متقابل شد که در نهایت به جنگ داخلی ۱۵ ساله در لبنان منجر شد.
از وقایع مهم در جنگ داخلی لبنان میتوان به کشتار اهالی دو اردوگاه پناهندگان فلسطینی در لبنان موسوم به «صبرا و شتیلا» اشاره کرد که در تاریخ ۱۶ سپتامبر تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ میلادی، بوسیله شبهنظامیان فالانژ لبنانی و به انتقام ترور بشیر جمیل، رئیس جمهور لبنان و رهبر حزب فالانژ از فلسطینیان به وقوع پیوست.
مسیحیان مارونی عضو حزب فالانژ، بین ۷۰۰ تا ۳۵۰۰ نفر از فلسطینیان را به انتقام قتل بشیر جمیل کشتند.[۲]
دخالتهای خارجی[ویرایش]
حکومت سوریه به رهبری حافظ اسد، یکی از عوامل مؤثر در ۱۵ سال جنگ داخلی لبنان به شمار میرفت.[۳]
با صدور قطعنامه ۴۲۵ شورای امنیت و ورود نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل متحد، واحدهای ارتش اسرائیل در سال ۱۹۷۸ میلادی، از جنوب لبنان خارج شدند، اما گروه مسلح تشکیلشدهای از «مسیحیها، دروزیها و شیعهها»[۴] به نام «ارتش جنوب لبنان» را بر جای خود گذاشتند و پول و اسلحه در اختیارشان قرار دادند تا منطقهای که قبلاً تحت اشغال اسرائیل بود را، همچنان در کنترل خود نگه دارند و نگهبان خاک اسرائیل در مقابل حملات فلسطینیها بشوند.[۴] میلیشیای مسلح موسوم به «دولت آزاد لبنان» در آوریل سال ۱۹۷۹ میلادی، اعلام موجودیت کرد و تا مرز رودخانه لیتانی، یک محدوده هشتصد کیلومتر مربعی را تحت کنترل داشت.[۵]
در زمان جنگ داخلی لبنان، حزبالله لبنان به کمک سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران، تعلیم نظامی داده شده و تحت حمایت مالی و سیاسی نظام جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت.[۶]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ «بازخوانی کشتار صبرا و شتیلا / نخستین زن ژورنالیست ایرانی». مرکز اسناد انقلاب اسلامی. بازبینیشده در ۲۸ ژوئن ۲۰۱۵.
- ↑ میراث سیاسی خاندان جمیل در لبنان، بیبیسی فارسی
- ↑ سوریه در راه بی بازگشت، شرط بندی جمهوری اسلامی بر اسب مرده، رادیو فردا
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ دروازهای که اسرائیل به روی لبنان گشود، بیبیسی فارسی
- ↑ چرا اسرائیل دست از سر لبنان بر نمیدارد، لوموند دیپلماتیک
- ↑ Adam Shatz. In Search of Hezbollah. . The New York Review of Books, April 29, 2004.
|
این یک مقالهٔ خرد پیرامون جنگهای داخلی است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |