ارمنیهای سوریه
|
||||||||||||
کل جمعیت | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۳۵٬۰۰۰[۱] | ||||||||||||
مناطق با جمعیت قابل توجه | ||||||||||||
حلب، قامشلی، دمشق، لاذقیه کسب و یعقوبیه (دو شهر با اکثریت ارمنی) |
||||||||||||
زبانها | ||||||||||||
زبان ارمنی، زبان عربی | ||||||||||||
دین | ||||||||||||
کلیسای حواری ارمنی، کلیسای کاتولیک ارمنی، کلیسای انجیلی ارمنی | ||||||||||||
گروههای قومی مرتبط | ||||||||||||
ارمنیان، همشینها، ارمنی چرکس |
ارمنیهای سوریه (ارمنی: Հայերը Սիրիայում) شهروندان سوری با اصلیت کاملاً یا نیمه ارمنی هستند. سوریه و فضای اطراف آن اغلب به عنوان پناهگاهی برای ارمنیانی که از جنگها و آزار و اذیتها نظیر نسلکشی ارامنه فرار کردهاند عمل نموده است.
بر طبق آمار نهادهای جماعت ارمنیان پراکنده تخمین زده میشود که در سوریه ۱۵۰۰۰۰ ارمنی وجود دارد که اکثرشان در آلپو زندگی میکنند اما در حقیقت، جمعیت ارمنی در سوریه در طی سالهای پایانی قرن بیستم کاهش یافته و روی هم امروزه به ۱۰۰۰۰۰ نفر رسیده است. شهرستان کسب همچنان در سوریه، دارای اکثریت ارمنی است.
محتویات
تاریخ[ویرایش]
ارمنستان تحت فرمان تیگران بزرگ، سوریه را تحت سلطه خود در آورده و آنتیوک (انطاکیه) را به عنوان یکی از چهار پایتخت امپراتوری ارمنی انتخاب نمود. در طی روزگار باستان حضور ارمنیان در شمال سوریه تا حدی وجود داشت اما این حضور، چندان قابل توجه نبود.
در سال ۳۰۱ میلادی، مسیحیت به پاس خدمات گریگور روشنگر، مذهب رسمی ارمنستان گشت. از این زمان به بعد تجار و مسافرین ارمنی مرتباً به آنتیوک که یکی از قدیمیترین محلههای تعلیم و تربیت مسیحی بود و دارای روابط نزدیکی حتی با مسیحیان رها و نصیبین که همه آنها در سوریه بزرگتر بودند و مسیحیت در زمان رسولان در آنها رشد کرد رفت آمد مینمودند.
وقتی ترکان سلجوقی، ارمنستان را از حکام قبلی بیزانسی آن فتح نمودند موجی از ارمنیان به منظور یافتن مکان ثابت و پایداری برای زندگی، وطن خود را ترک نمودند. اکثر ارمنیان در پادشاهی ارمنی کیلیکیه اقامت گزیدند ولی برخی هم سوریه شمالی را برگزیدند و شهرها و محلههایی نظیر آنتیوک، حلب، آینتاب (غازی عینتاب) و غیره را بوجود آوردند. در طی جنگهای صلیبی، پادشاهی ارمنی کیلیکیه بیشتر طرف مهاجمین اروپایی را گرفت تا حکام عمدتاً ترک سوریه. پیش از محاصرهٔ آنتیوک، اکثر به زور از آنتیوک به دست «یاقی-سیان»[پانویس ۱] حاکم ترک آن شهر اخراج شدند.
جمعیت ارمنی سوریه و نواحی اطراف آن عمدتاً بعد از تسخیر این کشور توسط مغول ها، تاتارها و بر اثر کشتارها توسط این حکومتها کاهش یافت. در طی حکومت امپراتوری عثمانی، محله بسیار کوچکی از ارمنیها در شمال سوریه به علت نزاعهای پیشین وجود داشت. در اورفا (شانلیاورفه) شهری که اغلب در سوریه بزرگتر در نظر گرفته میشود جامعه بزرگی ایجاد شد.
ارمنیهای سوریه در سده بیستم و زمان حال[ویرایش]
با وجود اینکه ارمنیان در سوریه دارای تاریخی طولانی هستند اما اکثرشان بعد از نسلکشی ارمنیان به آنجا آمدند. از حیطههای اصلی کشتار ارامنه در صحرای دیرالزور بود. اعراب محلی در پناه دادن ارامنهای که مورد جفا قرار گرفته بودند مردد بودند. در طی اوجگیری ناسیونالیسم عرب، هزاران نفر از ارمنیان، این کشور را به مقصد آمریکا، کانادا و استرالیا ترک نمودند.
اکثر ارمنیها در حلب که جامعه کوچکتری در درون شهر دمشق است زندگی میکنند. ارمنیها حتی محله خود را به نام «حی الارمن»[پانویس ۲] یعنی محله ارمنیها دارا میباشند. ارمنیان همچنین در استان لاذقیه و در کسب در شمال غربی که شهرستانی عمدتاً ارمنی است و همچنین در حسکه و قامشلی زندگی میکنند.
دیرالزور و نسلکشی ارمنیان[ویرایش]
در ۱۹۱۵ منطقه دیرالزور که عمدتاً صحرا است مقصد نهایی ارمنیها در طی نسلکشی ارمنیان و قتل گاه آنان شد. مجموعه یادبودی به یاد این فاجعه در شهر افتتاح شده است که از سوی «سارکیس بالمانوکیان»[پانویس ۳] طراحی و رسماً در ۱۹۹۰ با حضور جاثلیق آستان قدس کیلیکیه افتتاح شد. این مجموعه استخوانها و بقایای مربوط به قربانیان در دیرالزور را نیز شامل میشود و مقصدی زیارتی برای ارمنیهایی است که از مردگان خود دارای خاطره هستند.
سازمانها[ویرایش]
اکثر سازمانهای ارمنی در شهر حلب تأسیس شدهاند. این سازمانها به شکل فرهنگی، ورزشی، انجمنهای خیریه یا نوجوان فعالیت میکنند و هدف همگی کمک از طریق ارائه فعالیتهایشان به جامعه ارمنی سوریه است.
- انجمن فرهنگی گرتاسیراتس (دانش دوستان) ۱۹۲۴[پانویس ۴]
- انجمن فرهنگی گرمانیک – واسپوراکان ۱۹۲۸[پانویس ۵]
- انجمن آموزشی و فرهنگی هامازگائین ۱۹۳۰[پانویس ۶]
- انجمن جوانان ارمنی ۱۹۳۲[پانویس ۷]
- انجمن فرهنگی ارمنی تکیان[پانویس ۸]
- انجمن ملی فرهنگی ۱۹۵۵[پانویس ۹]
- انجمن فرهنگی احیای اورفا ۱۹۵۷[پانویس ۱۰]
- انجمن فرهنگی نور سروند ۱۹۵۸[پانویس ۱۱]
- انجمن فرهنگی کیلیکیه ۱۹۶۴[پانویس ۱۲]
انجمنهای ورزشی تأسیس شده در حلب:
- اتحادیه ورزشهای ارمنی ۱۹۲۱ در حلب[پانویس ۱۳]
- اتحادیه کل دو و میدانی ارمنی که در قسطنطنیه در ۱۹۱۸ تأسیس شد و شاخههای آن در ۱۹۲۵ در سوریه افتتاح گشت[پانویس ۱۴]
- اتحادیه ورزشهای آرارات[پانویس ۱۵]
انجمنهای دانش آموزی تحت حمایت حوزه اسقفی ملی تأسیس شده در حلب:
- اتحادیه فارغ التحصیلان کالج کارن یپه ۱۹۴۷[پانویس ۱۶]
- اتحادیه دانش آموزان ارمنی دانشگاه آلپو ۱۹۶۸[پانویس ۱۷]
- اتحادیه فارغ التحصیلان موسسات عالی ارمنی ۱۹۸۲[پانویس ۱۸]
- اتحادیه فارغ التحصیلان ارمنی دانشگاههای سوریه ۱۹۸۵[پانویس ۱۹]
- اتحادیه دانش آموزان کریستاپور ۲۰۰۱ تحت حمایت حزب داشناک[پانویس ۲۰]
سایر سازمانهای اجتماعی ارامنه در حلب:
- سالن تئاتر حوزهٔ اسقفی ملی آودیس آهارونیان، که در ۱۹۵۹ افتتاح شده و در ۱۹۸۹ مورد تعمیر و تغییر نام قرار گرفت و ظرفیت ۴۵۰ صندلی را دارد.[پانویس ۲۱]
- سالن تئاتر حوزهٔ اسقفی ملی زاواریان، که در ۱۹۶۵ افتتاح گردید و در سال ۲۰۰۲ تعمیر اساسی گردید و ظرفیت ۳۵۰ صندلی را دارد.[پانویس ۲۲]
- سالن تئاتر گورک نازاریان وابسته به اتحادیه کل نیکوکاران ارمنی، که در اواسط سال ۱۹۹۰ مورد تعمیر اساسی و تغییر نام قرار گرفت و دارای ظرفیت ۵۵۰ صندلی است.[پانویس ۲۳]
- سالن تئاتر زهراب گابریلیان انجمن فرهنگی گرتاسیراتز، که در سال ۱۹۷۳ افتتاح شده و در ۱۹۹۹ مورد تعمیر اساسی و تغییر نام قرار گرفته و دارای ظرفیت ۶۰۰ صندلی است.[پانویس ۲۴]
- سالن تئاتر گورک یسایان حوزه اسقفی ملی، که در سال ۲۰۰۵ تأسیس شده و دارای ظرفیت ۷۰۰ صندلی است.[پانویس ۲۵]
- مهمانسرای آرام مانوگیان حوزه اسقفی ملی، که در سال ۱۹۸۹ افتتاح شده و یک مرکز چند منظوره است.[پانویس ۲۶]
- آرامگاه ملی، آرامگاه ارامنهٔ حلب در سال ۱۹۲۷ از سوی دولت به ارمنیها اهدا شده است. در سال ۱۹۴۶ جزء اموال حوزه اسقفی قرار گرفت. در مرکز این آرامگاه از سال ۱۹۷۰ چاپل سورپ هریپسیمه[پانویس ۲۷] برپا شده است.[پانویس ۲۸]
مذهب[ویرایش]
وقتی که مسیحیت در سال ۳۰۱ میلادی مذهب رسمی دولت و مردم ارمنستان شد حلب به مرکز مهمی برای زوار ارمنی بر سر راه بیت المقدس تبدیل گشت ولی هنوز یک جامعه قابل ملاحظه سازمان یافتهای در این شهر ایجاد نکرده بودند. حضور ارمنیان در شهر حلب هنگامی توسعه یافت که در طی پادشاهی ارمنی کیلیکیه در سده دوازدهم میلادی تعداد قابل توجهی از خانوادهها و تجار ارمنی در این شهر، ساکن شده و به ایجاد تجارت، اقامت گاهها، مدارس، کلیساها و حوزه اسقفی خود پرداختند. نام کلیسای ارمنی «چهل شهید» در حلب برای اولین بار در سال ۱۴۷۶ میلادی ذکر شده است. در سال ۱۶۲۴ میلادی در نتیجه رشد فزاینده جمعیت ارمنی ساکن و زوار ارمنی، حوزه اسقفی شروع به ساخت محلهای نزدیک کلیسا نمود که نام اصلیش تا به امروز «هوکِدون»[پانویس ۲۹] (خانه روحانی) است. این محل به عنوان اقامتگاهی برای زوار ارمنی بر سر راه بیت المقدس عمل مینمود.
آموزش و پرورش[ویرایش]
در میان جامعه ارمنی در سوریه، آموزش و پرورش ارمنی در حفظ زبان و ملیگرایی ارمنی بسیار حائز اهمیت است. حلب به عنوان کانون اصلی ازدحام ارمنیان در سوریه، مرکز مدارس با سابقه و موسسات فرهنگی ارمنی است. دانش آموزان ارمنی که از مدارس ارمنی فارغالتحصیل میشوند میتوانند بعد از گذراندن امتحان رسمی یا امتحان لیسانس دبیرستان فوراً وارد نظام دانشگاهی سوریه شوند. در شهر شمالی حلب حدود نه مدرسه ارمنی فعال است که چهار تا از آنها دبیرستان میباشند.
- دبیرستان ارمنی کارن یپه (اولین دبیرستان ارمنی در حلب که در سال ۱۹۴۷ در قطعه زمینی در محله ارمنی نشین و با وصیت خانم انساندوست دانمارکی کارن یپه ساخته شد)[پانویس ۳۰]
- دبیرستان مرکزی ارمنی لازار نجاریان و گالوست گولبنگیان (در ۱۹۵۴ تحت نام مدرسه مرکزی لازار نجاریان و با مساعی اتحادیه کل نیکوکاران ارمنی تأسیس شده و در سال ۱۹۵۹ تبدیل به دبیرستان شده و نام آن به دبیرستان مرکزی لازار نجاریان و گالوست گولبنگیان تغییر یافت)[پانویس ۳۱]
- دبیرستان ارمنی کیلیکیه (یک دبیرستان دوازده کلاسه است که در سال ۱۹۲۱ تأسیس شد و سه بخش دارد کودکستان، ابتدایی و دبیرستان و هر کدام از آنها ساختمان جداگانهٔ خود را دارد)[پانویس ۳۲]
- مدرسه گرتاسیراتس (دانش دوستان) (در سال ۱۹۲۴ تحت عنوان مدرسهٔ گرتاسیراتس آینتاب و با تلاشهای انجمن گرتاسیراتس آینتاب تأسیس شد)[پانویس ۳۳]
- مدرسه ابتدایی هایگازیان[پانویس ۳۴]
- مدرسه ابتدایی مسروبیان[پانویس ۳۵]
- مدرسه ابتدایی زاواریان[پانویس ۳۶]
- مدرسه ابتدایی ساهاگیان[پانویس ۳۷]
- مدرسه ابتدایی گولبنگیان[پانویس ۳۸]
رسانههای گروهی[ویرایش]
سوریه دارای سابقهای ثروتمند در زمینه رسانهها و تالیفات ارمنی است. بسیاری از روزنامههای مشهور ارمنی اکنون دیگر نیستند. از این میان میتوان به روزنامههای «دزاین»[پانویس ۳۹]به معنی صدای ارمنی (۱۹۱۹ – ۱۹۱۸) روزنامهای که هر دو روز منتشر میشد به نام «داراگیر»(۱۹۱۹ – ۱۹۱۸)[پانویس ۴۰]و روزنامه «یپراد»[پانویس ۴۱]را میتوان نام برد.
حوزه اسقفی حلب هم در این زمینه دارای تالیفات و انتشاراتی بوده است که این نمونهها را میتوان نام برد «سوریاکان سورانداک» (۱۹۱۹–۱۹۲۲)[پانویس ۴۲] «سوریاکان مامول»[پانویس ۴۳] «یپراد»[پانویس ۴۴] «سوریه»[پانویس ۴۵]و «آرِوِلک»[پانویس ۴۶] که این آخری دارای سالنامه هم بوده و از سال ۱۹۵۶ ضمیمه جوانان آن به نام «واهاکن»[پانویس ۴۷] و از سال ۱۹۵۷ ضمیمه ورزشی آن به نام «آرولک مارزاشخاره»[پانویس ۴۸] منتشر شده است.
از ماهنامهها هم میتوان از «ماهنامه نائیری»[پانویس ۴۹]که از سوی «آندرانیک زاروکیان»[پانویس ۵۰]منتشر میشد و ماهنامه «جوانان بوراستان»[پانویس ۵۱]نام برد.
سالنامهها هم شامل «سوریاهای دارتسویتس»(۱۹۲۴–۱۹۲۶)[پانویس ۵۲]«داتِو»(۱۹۲۵–۱۹۳۰)[پانویس ۵۳]«سوریاکان آلبو» (۱۹۲۷–۱۹۲۹)[پانویس ۵۴]دارون (۱۹۴۹)[پانویس ۵۵]«های دارِگیرک» (۱۹۵۶)[پانویس ۵۶]و «گقارت» (۱۹۷۵)[پانویس ۵۷]میباشند.
انتشارات کنونی شامل «اوشاکان»[پانویس ۵۸]که از سال ۱۹۷۸ میلادی شروع به انتشار کرده و از سال ۱۹۹۱ میلادی به نام «گاندزاسار»[پانویس ۵۹] تغییر نام یافت و در حال حاضر به صورت هفتگی انتشار یافته و ارگان رسمی حوزه اسقفی سیلیسیه است. ناشرین سوری سهم عمدهای در ادبیات و تحقیقات آکادمیک ارمنی به زبان عربی داشتهاند.
روابط بین سوریه و ارمنستان[ویرایش]
از سال ۱۹۹۲ میلادی سفارت ارمنستان در دمشق بعد از استقلال ارمنستان به نحو فعالی گشوده شد. دیدار رسمی لئون تر-پتروسیان، رئیس جمهور وقت ارمنستان در ۱۹۹۲ میلادی از سوریه اولین ملاقات رسمی بینالمللی یک رئیس جمهور ارمنی بعد از استقلال ارمنستان بوده است. از آن زمان به بعد روابط بین دو کشور بویژه بعد از ایجاد یک کمیته اقتصادی مشترک بین دو دولت و تأسیس اتاق همکاری بازرگانی بین حلب و ارمنستان از سال ۲۰۰۶ میلادی رو به گسترش بوده است. ارمنستان همچنین در حلب از سال ۱۹۹۳ میلادی دارای کنسولگری عمومی بوده است سوریه نیز سفارت خود را در ایروان ۱۹۹۷ میلادی گشود که در خیابان باقرامیان در فاصله چند متری از کاخ ریاست جمهوری واقع است. اولین رئیس جمهور جمهوری جدید ارمنستان یعنی لئون تر-پتروسیان در حلب متولد شده است.
ارمنیهای مشهور سوریه[ویرایش]
- روجر آلتونیان[پانویس ۶۰] (پزشک و داروساز که با استفاده از کرومولین سدیم توانست به عنوان یک درمان برای پیشگیری بیماری آسم اختراع نماید)
- وارطان اوسکانیان (وزیر امور خارجه ارمنستان بین سالهای ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۸)
- پل باغدادلیان (خواننده معروف ارمنی در سراسر جهان)
- لئون تر-پتروسیان
- آندرانیک ترزیان
- سرکیس آسادوریان[پانویس ۶۱] (عضو سابق پارلمان کانادا)
- ریچارد دکمجیان
- مانول زولالیان
- گارنیک سارکیسیان
- لینا شامامیان
- واهه کاچا
- گارو کاهکجیان[پانویس ۶۲] (فرمانده نظامی ارمنستان در جنگ قرهباغ)
- ژان گرزو
- ماردیک ماردکیان (عضو فعلی تیم ملی فوتبال سوریه پسر گئورک ماردکیان)
- یاکوبو هاروتیان[پانویس ۶۳] (افسر مکزیکی تبار ارمنی که در انقلاب مکزیک شرکت کرد)
- ساموئل یقیایان[پانویس ۶۴] (اولین ارمنی مهاجر که توانسته قاضی فدرال ایالات متحده آمریکا شود)
- آرام تیگران (خواننده معروف ارمنی در میان کردهای ترکیه و عراق)
- آبراهام روسو[پانویس ۶۵] (خواننده معروف ارمنی در روسیه دارنده چندین جایزه بینالمللی)
- گئورک ماردکیان[پانویس ۶۶] (مربی فوتبال و یکی از بهترین فوتبالیستهای سوریه در بین سالهای ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰)
نگارخانه[ویرایش]
-
کلیسای صلیب مقدس ۱۹۹۳ واقع در منطقه اوروبه[پانویس ۶۷]
جستارهای وابسته[ویرایش]
- جماعت ارمنیان پراکنده
- ارمنیهای ایران
- ارمنیهای گرجستان
- ارمنیها در امپراتوری عثمانی
- ارمنیهای ایتالیا
- ارمنیهای ترکیه
- ارمنیهای جمهوری آذربایجان
- ارمنیهای اورشلیم
- ارمنیهای آمریکا
- ارمنیهای فرانسه
پیوند به بیرون[ویرایش]
- حمله تروریستهای مسلح با حمایت ترکیه به شهر ارمنی نشین کسب سوریه
- درخواست روسیه برای بررسی قتل ارمنیهای سوریه
- ارامنه سوریه بر سر دوراهی رفتن یا ماندن
- تجمع اعتراضی ارمنیان تهران در حمایت از ارمنیان شهر کسب در سوریه مقابل دفتر سازمان ملل متحد
توضیحات[ویرایش]
- ↑ Yaghi-Siyan
- ↑ Hayy al Arman
- ↑ Sarkis Balmanoukian
- ↑ Gertasirats Cultural Association
- ↑ Kermanig-Vasbouragan Cultural Association
- ↑ Hamazkayin Cultural and Educational Association
- ↑ Armenian Youth Association
- ↑ Tekeyan Armenian Cultural Association
- ↑ National Cultural Association
- ↑ The Revival of Urfa Cultural Association
- ↑ Nor Serount Cultural Association
- ↑ Cilician Cultural Association
- ↑ پرش به بالا ↑ Armenian Sports Union (Homenmen sports and scouting organization established in Aleppo in 1921
- ↑ Armenian General Athletic Union (Homentmen sports and scouting organization
- ↑ Ararat Sports Union
- ↑ Karen Jeppe College Graduates Union
- ↑ Aleppo Universities' Armenian Students Union
- ↑ Graduates Union of Higher Institutions of Armenia
- ↑ Syrian Universities' Armenian Graduates Union
- ↑ Christapor Students Union
- ↑ Avetis Aharonian theatre hall of the National Prelacy
- ↑ Zavarian theatre hall of the National Prelacy
- ↑ Kevork Nazarian theatre hall of AGBU
- ↑ Zohrab Kaprielian theatre hall of Gertasirats Cultural Association
- ↑ Kevork Yesayan theatre hall of the National Prelacy
- ↑ Aram Manougian Public House of the National Prelacy
- ↑ Surp Hripsime
- ↑ The National Cemetery
- ↑ Hokedun
- ↑ Karen Jeppe Armenian College
- ↑ Lazar Nadjarian-Calouste Gulbenkian Armenian Central High School
- ↑ Cilician Armenian High School
- ↑ Gertasirats High School
- ↑ Haygazian Elementary School
- ↑ Mesrobian Elementary School
- ↑ Zavarian Elementary School
- ↑ Sahagian Elementary School
- ↑ Gulbenkian Elementary School
- ↑ Hay Tsayn
- ↑ Darakir
- ↑ Yeprad
- ↑ Suryagan Surhantag
- ↑ Suryagan Mamoul
- ↑ Yeprad
- ↑ Surya
- ↑ Arevelk
- ↑ Vahakn
- ↑ Arevelk Marzashkharh
- ↑ Nairi
- ↑ Antranig Dzarougian
- ↑ Purasdan
- ↑ Suryahay Daretsuyts
- ↑ Datev
- ↑ Suryagan Albom
- ↑ Daron
- ↑ Hay Darekirk
- ↑ Keghart
- ↑ Oshagan
- ↑ Kantsasar
- ↑ Roger Altounyan
- ↑ Sarkis Assadourian
- ↑ Garo Kahkejian
- ↑ Jacobo Harrotian
- ↑ Samuel Der-Yeghiayan
- ↑ Avraam Russo
- ↑ Kevork Mardikian
- ↑ Ouroubeh
منابع[ویرایش]
- Aktar, A. (2007). "Debating the Armenian Massacres in the Last Ottoman Parliament, November December 1918". History Workshop Journal 64: 240.
- Hovannisian, Richard G. (2004). The Armenian People From Ancient to Modern Times, Volume II: Foreign Dominion to Statehood: The Fifteenth Century to the Twentieth Century. New York: Palgrave Macmillan. p. 425. ISBN 1-4039-6422-X.
- Mannheim, Ivan (2001). Syria and Lebanon Handbook: The Travel Guide. Footprint Travel Guides. p. 299. ISBN 1-900949-90-3.
- (Re)constructing Armenia in Lebanon and Syria: Ethno-cultural Diversity By Nicola Migliorino
- Large-scale deportations of Armenians begin in Turkey
- Photos of Armenian Genocide IN SYRIA
- HISTORY OF ARMENIAN COLONY ARMENIANS IN SYRIA
- Armenians in Syria and Lebanon
- Armenian Genocide Encyclopedia Entries on the Armenian Genocide
- Armenia tries to help as Christian Armenians flee Syria
- The Syrian Armenian Relief Fund
- Around 10,000 Syrian Armenians moved to Armenia and 8,000 to Lebanon - Shahan Ka
- Syrian refugees get warm welcome at Armenian community centre
- by Vahan M. Kurkjian A History of Armenia
- Kuwait donates USD 100,000 to Armenia for humanitarian aid to Syria refugees
- ASIA/SYRIA - 25 Christian families still in Raqqa. Obligation to pay a "protection tax"
- 23 Families Left in Syria's Raqqa After ISIS Control
|
|