کشتار صبرا و شتیلا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

مختصات: ۳۳°۵۱′۴۶″ شمالی ۳۵°۲۹′۵۴″ شرقی / ۳۳.۸۶۲۸° شمالی ۳۵.۴۹۸۴° شرقی / 33.8628; 35.4984

کشتار صبرا و شتیلا
جایگاه دو اردوگاه پناهندگان فلسطینی
صبرا و شتیلا، غرب بیروت، لبنان
تاریخ ۱۶ سپتامبر تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ میلادی
گونه حمله کشتار
کشته‌‌ها بین ۷۰۰ تا ۳۵۰۰ نفر از فلسطینیان
قربانی ترور بشیر جمیل، رئیس جمهور لبنان و رهبر حزب فالانژ (معروف به کتائب)
مرتکب(ها) شبه‌نظامیان فالانژ لبنانی

کشتار صبرا و شَتیلا به وقایعی اطلاق می‌شود که در ۱۶ سپتامبر تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ و در طول جنگ داخلی لبنان در اردوگاه پناهندگان فلسطینی در لبنان به وقوع پیوست و در آن شبه‌نظامیان فالانژ لبنانی به انتقام ترور بشیر جمیل، رئیس جمهور لبنان و رهبر حزب فالانژ (معروف به کتائب) از فلسطینیان، به دو اردوگاه صبرا و شتیلا در بیروت غربی وارد شدند و بین ۷۰۰ تا ۳۵۰۰ نفر از فلسطینیان را به قتل رساندند.[۱]

عمل نیروهای فالانژ لبنانی تحت رهبری ایلی حبیقه انجام گرفت که بعدها در دهه ۱۹۹۰ میلادی به عضویت مجلس لبنان درآمد و بعداً وزیر کابینه شد. تعداد کشته‌شدگان این کشتار از ۷۰۰ تا ۳۵۰۰ نفر برآورد شده‌است.

این کشتار در محدوده تحت کنترل نیروهای دفاعی اسرائیل به وقوع پیوست.

واکنش اسرائیل[ویرایش]

دولت اسرائیل با محکوم کردن حادثه کشتار، دستور تشکیل کمیته تحقیقاتی کاهان را در فوریهٔ ۱۹۸۲ میلادی صادر کرد. این کمیته مستقل در نتایج تحقیقاتش آریل شارون را که فرمانده محلی نیروهای دفاعی اسرائیل در منطقه بود، به دلیل سهل‌انگاری و دست کم گرفتن واکنش فالانژهای مارونی لبنان، مقصر اعلام کرد.[۲]

کمیته کاهان به ریاست اسحاق کاهن رئیس وقت دادگاه عالی اسرائیل تشکیل شده بود.

قطعنامه سازمان ملل[ویرایش]

در ۱۶ دسامبر ۱۹۸۲ مجمع عمومی سازمان ملل متحد با محکوم کردن کشتار آن را نسل‌کشی نامید.[۳] این قطعنامه با ۹۸ رأی موافق در مقابل ۱۹ رأی مخالف و ۲۳ رأی ممتنع تصویب شد. تمامی دموکراسی‌های غربی به این قطعنامه رأی ممتنع دادند.[۴][۵] در سال ۱۹۸۳ کمیسیونی به ریاست شان مک‌براید، رئیس وقت مجمع عمومی سازمان ملل متحد، اعلام کرد اسرائیل به عنوان نیرویی که اردوگاه را تحت کنترل داشت، در این خشونت مقصر است.[۶] [۷]

واکنش‌های جهانی در قبال اسرائیل[ویرایش]

تظاهرکنندگان ایتالیایی شرکت‌کننده در یادبود کشتار صبرا و شتیلا در سال ۲۰۰۳ میلادی

انتشار اخبار کشتار صبرا و شتیلا در اروپا، باعث واکنش شدید مردم نسبت به اسرائیل شد. در ایتالیا کارکنان فرودگاه شرکت خطوط هوایی اسرائیل ال عال را تحریم کردند، نشان‌هایی با آرم ستاره داوود و صلیب شکسته پخش شد و مردم شعار «نازیسرائیل» (ادغام شده لغات نازی و اسرائیل) سر دادند. در فرانسه معلمان یکی از بهترین دبیرستان‌ها تمامی کلاس‌ها را تعطیل کرده و طی نامه‌ای به رئیس‌جمهور فرانسه خواهان قطع روابط دیپلماتیک و اقتصادی با اسرائیل شدند.[۸]

طرح دعوی در دادگاه بلژیک[ویرایش]

پس از انتخاب آریل شارون به نخست‌وزیری اسرائیل خانوادهٔ قربانیان کشتار با استناد به قانونی که برای اولین بار در سال ۱۹۹۳ در مورد نسل‌کشی روآندا اعمال شد اقامه دعوی کردند. در ۱۲ فوریهٔ ۲۰۰۳ میلادی دادگاه عالی بلژیک حکم به قابل پیگرد بودن نخست‌وزیر اسرائیل بدین جرم را داد. در حالی که اسرائیل آن را سیاسی خواند. در نهایت در ۲۴ سپتامبر۲۰۰۳ میلادی بخاطر تغییراتی که در قوانین بلژیک از آغاز این حادثه ایجاد شده بود، دادگاه عالی بلژیک قرار منع تعقیب آریل شارون را برای اتهام جنایت جنگی صادر کرد و دلیل آن نداشتن تبعیت بلژیکی شاکیان در زمان وقوع حادثه اعلام شد.[۹]

در فرهنگ[ویرایش]

در سال ۲۰۰۸ میلادی، آری فولمن کارگردان اسرائیلی، فیلم انیمیشنی به نام والس با بشیر را بر اساس خاطراتش از وقایع کشتار صبرا و شتیلا را ساخت. فیلم والس با بشیر یکی از امیدهای اصلی برای تصاحب نخل طلای ۶۱مین جشنواره فیلم کن محسوب می‌شد.[۱۰]

آری فولمن در آن‌زمان یک سرباز وظیفه در ارتش اسرائیل بود که بر حسب اتفاق در بیرون از اردوگاه‌های پناهندگان صبرا و شتیلا مستقر شده بود.[۱۱]

پانویس[ویرایش]

  1. میراث سیاسی خاندان جمیل در لبنان (بی‌بی‌سی فارسی)
  2. Schiff, Ze'ev; Ya'ari, Ehud (1984). Israel's Lebanon War. New York: Simon and Schuster. pp. 283–4. ISBN 0-671-47991-1. 
  3. A/RES/37/123(A-F) UN General Assembly, 16 December 1982.
  4. Leo Kuper, "Theoretical Issues Relating to Genocide: Uses and Abuses", in George J. Andreopoulos, Genocide: Conceptual and Historical Dimensions, University of Pennsylvania Press, 1997, ISBN 0-8122-1616-4, p. 37.
  5. William Schabas, Genocide in International Law. The Crimes of Crimes, p. 455
  6. http://www.un.org/Depts/dpi/palestine/ch4.pdf
  7. Hirst, David (2010). Beware of small states. Nation Books. p. 153. ISBN 978-0-571-23741-8.
  8. Lewis (1999), pp. 11–12
  9. Draft2.pub
  10. انیمیشن اسرائیلی، امید اصلی نخل طلایی کن (بی‌بی‌سی فارسی)
  11. یک فیلم اسرائیلی نامزد نخل طلایی جشنواره کن (العربیه فارسی)

منابع[ویرایش]

  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Sabra and Shatila massacre»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۶ ژوئن ۲۰۰۷).
  • Lewis، Bernard (1999). Semites and Anti-Semites: An Inquiry into Conflict and Prejudice. W. W. Norton & Co. ISBN 0-393-31839-7