ایوبیان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| Ayyubid dynasty ایوبیان |
||||
|
||||
|
پرچم |
||||
 |
||||
| پایتخت | قاهره (۱۱۷۴–۱۲۵۰) | |||
| زبان(ها) | عربی | |||
| دین | اسلام سنی | |||
| دولت | سلطان (کنفدراسیون اصالت) | |||
| سلطان | ||||
| - ۱۱۷۴–۱۱۹۳ | صلاح الدین | |||
| تاریخچه | ||||
| - تأسیس | ۱۱۷۱ | |||
| - انقراض | ۱۳۴۱ | |||
| مساحت | ۳۷۵۰۰۰۰کیلومترمربع (۱٬۴۴۷٬۸۸۳مایل‌مربع) | |||
| جمعیت | ||||
| - حدود ۱۱۹۰ | ۷۲۰۰۰۰۰ | |||
| یکای پول | دینار | |||
| امروزه بخشی از |  مصر عراق اسرائیل اردن لبنان لیبی فلسطین عربستان سعودی سودان سوریه تونس ترکیه یمن |
|||
ایوبیان دودمانی کرد بودند که توسط صلاح الدین ایوبی به مرکزیت مصر ایجاد شد. این سلسله در طول قرون ۱۲ و ۱۳ میلادی بر بخش عظمی از خاورمیانه حکم می‌راند. این سلسله پس از دودمان فاطمیان و زنگیان به حکومت رسید و دست به فتوحات گسترده‌ای در سراسر خاورمیانه زد و در نهایت صلاح الدین با شکست پادشاهی اورشلیم در جنگ حطین سرزمین‌های مقدس را ضمیمه خاک ایوبیان کرد.
سقوط[ویرایش]
مهمترین دلیل سقوط ایوبیان حمله مغولان بود اما ظهور ممالیک و سقوط حلب هم تأثیرات زیادی بر آن گذاشت.
فرمانروایان ایوبی[ویرایش]
| سلطان صلاح الدین ایوبی | ۱۱۷۴–۱۱۹۳ |
| سلطان عثمان العزیز | ۱۱۹۳–۱۱۹۸ |
| سلطان نصیر الدین محمد | ۱۱۹۸–۱۲۰۰ |
| سلطان سیف الدین ابوبکر اول | ۱۲۰۰–۱۲۱۸ |
| سلطان کمیل | ۱۲۱۸–۱۲۳۸ |
| سلطان سیف الدین ابوبکر دوم | ۱۲۳۸–۱۲۴۰ |
| سلطان صالح ایوب | ۱۲۴۰–۱۲۴۹ |
| سلطان معظم توران شاه | ۱۲۴۹–۱۲۵۰ |
| ملکه شجر الدر | ۱۲۵۰–۱۲۵۴ |
| سلطان اشرف موسی (تشریفاتی) | ۱۲۵۰–۱۲۵۴ |
شاخه‌های بعدی ایوبیان[ویرایش]
منابع[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ایوبیان موجود است. |
|
