کرتیان
Kartids سلسله آل کرت / کرتیان |
||||
پادشاهی | ||||
|
||||
ایران در دوران ملوک الطوایفی | ||||
پایتخت | هرات | |||
دین | اسلام | |||
ساختار سیاسی | پادشاهی | |||
امیر | ||||
- ۶۴۳–۶۷۶ | شمسالدین محمد | |||
- ۶۷۷–۷۰۵ | رکنالدین کهین | |||
- ۷۰۵–۷۰۶ | فخرالدین | |||
- ۷۰۷–۷۲۹ | غیاثالدین | |||
- ۷۲۹–۷۳۰ | شمسالدین محمد | |||
- ۷۳۰–۷۳۲ | ملک حافظ | |||
تاریخچه | ||||
- تأسیس | ۶۴۳/1244 | |||
- انقراض | ۷۸۳/1383 |
آل کرت (۶۴۳-۷۸۳ق). عنوان سلسلهای از امرا که از حدود ۶۴۳ تا ۷۸۳ق در خراسان استقلال داشتهاند.
تاریخچه[ویرایش]
اوّلین امیر این سلسله و در واقع مؤسس آن ملک شمسالدین محمد بن ابوبکر نام داشته و نسب او به سلاطین غور میپیوستهاست.
مرکز امارت این خاندان در هرات بوده و مجموعاً هشت تن از آنها در خراسان امارت کردهاند.[۱]
آلکرت طبقهای از ملوک شرق ایران از نژاد غوریان که از ۶۴۳ تا ۷۹۱ ه.ق. حکومت راندهاند و پایتخت آنان هرات بود.
فرمانروایان[ویرایش]
سرسلسلهٔ این دودمان شمسالدین محمد دخترزادهٔ ملک رکنالدین، و او بزمان جدّ خویش رکنالدین یکی از سران سپاه و از مقربین چنگیزخان بود (۶۴۳–۶۷۶)، و پس از او رکنالدین کهین پسر شمسالدین محمد بجای او نشست (۶۷۷–۷۰۵)، و بعد از رکنالدین کهین پسر او فخرالدین بمقام پدر رسید (۷۰۵–۷۰۶)، چهارمین فرمانروای این سلسله غیاثالدین پسر فخرالدین است (۷۰۷–۷۲۹)، و پنجمین آنان شمسالدین محمد (۷۲۹–۷۳۰)، ششمین ملک حافظ (۷۳۰ –۷۳۲) و هفتمین این دوده معزالدین حسین است (۷۳۲–۷۷۱)، و پس از او پسرش غیاثالدین جای پدر گرفت (۷۷۱–۷۸۳)، و او را امیرتیمور گورکان مغلوب کرده و با پسر به ماوراءالنهر فرستاد و در آنجا در ۷۸۷ بامر او بقتل رسیدند و سلسلهٔ آلکرت منقرض گردید.
پینوشتها[ویرایش]
- ↑ (دائرةالمعارف فارسی، ج ۱، ص ۲۱۷)
منابع[ویرایش]
- افغانستان در پنج قرن اخیر نوشته میر محمد صدیق فرهنگ
پیوند به بیرون[ویرایش]
- آل داوود، سید علی. «آل کرت». در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ج. ۲. ویرایش ۱. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۳. ۵۱۶ - ۵۱۸. شابک ۹۶۴-۷۰۲۵-۲۲-X. بایگانیشده از نسخهٔ اصلی در ۱۷ شهریور ۱۳۹۵.
|