رسانه در ایران
رسانهها در ایران، چه در مالکیت خصوصی باشند و چه عمومی، زیر نظر دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فعالیت میکنند.
مطبوعات ایران میتوانند خصوصی یا دولتی باشند اما در هر دو حالت باید مجوز انتشار را از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بگیرند.
محتویات
رادیو و تلویزیون[ویرایش]
شبکههای تلویزیونی و رادیویی ایران در حال حاضر دولتی هستند و نظارت بر آنها وظیفهٔ «شورای نظارت بر سازمان صدا و سیما» میباشد. رئیس صدا و سیما از سوی سیدعلی خامنهای، رهبر ایران، نصب میشود.
رادیو و تلویزیون خصوصی[ویرایش]
تاکنون تلاشهایی به منظور ایجاد امکان تأسیس رادیو و تلویزیون خصوصی انجام شدهاست. از جمله مهدی کروبی، نامزد نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران اعلام کرده بود که قصد ایجاد یک شبکه خصوصی را دارد. قرار بود ادارهٔ این شبکه بر عهدهٔ بهروز افخمی باشد. علی مطهری نیز طرحی را به منظور تغییر در نحوهٔ اداره و نظارت رادیو و تلویزیون دولتی در ایران به مجلس هشتم ارائه کرد که میتوانست راه را برای تأسیس شبکههای خصوصی باز کند. همهٔ این تلاشها مغایر با قانون اساسی دانسته شد و ناکام ماند.[۱][۲]
رسانههای نوشتاری[ویرایش]
روزنامه ها[ویرایش]
اغلب روزنامههای ایران به زبان فارسی منتشر میشوند البته روزنامههایی به زبان انگلیسی (از جمله ایران دیلی و تهران تایمز) و زبانهای دیگر نیز منتشر میشوند.
نشریات طنز[ویرایش]
چندین نشریه طنز در ایران منتشر میشده که مهمترین و از آخرین بازماندگان این گونه نشریات مجله گل آقا بوده که در حال حاضر با مرگ گل آقا نشر خود را متوقف نموده.[۳]
اینترنت[ویرایش]
در کشورهایی مانند ایران، کاربران اینترنت از اینترنت، به عنوان رسانۀ جایگزین استفاده میکنند. بر پایۀ گزارش خانه آزادی همزمان با روند فزاینده بهرهگیری از این فضا توسط فعالان، اعمال محدودیتها برای دسترسی آزاد کاربران به اینترنت، اعم از فیلترینگ، حملات سایبری ، دستگیری بلاگرها و فعالان اینترنتی هم افزایش چشمگیری داشته است.[۴]
جرایم مطبوعاتی[ویرایش]
بر اساس اصل ۱۶۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به جرائم مطبوعاتی در دادگاه مطبوعات به صورت علنی و با حضور هیات منصفه رسیدگی میشود.[۵] چنانچه رسانهٔ مکتوبی به تشخیص هیأت منطفه به اقدام علیه امنیت ملی، توهین به مقدسات یا نشر اکاذیب محکوم شود، مجوز نشریه به طور دائم یا موقت لغو میشود. در کنار دادگاه مطبوعات، دادسرای فرهنگ و رسانه نیز کار رسیدگی «متمرکز» و «تخصصی» به پروندههای رسانهای و فرهنگی را برعهده دارد.[۶]
برخی اتهامات مطبوعاتی نظیر اقدام علیه امنیت داخلی، توهین به روحالله خمینی و سیدعلی خامنهای و توطئه علیه جمهوری اسلامی در حیطهٔ کار دادگاه انقلاب اسلامی قرار میگیرد[۷][۸]
پانویس[ویرایش]
- ↑ دویچهوله
- ↑ بیبیسی فارسی
- ↑ انتشار آخرین شماره «گلآقا» وبسایت تحلیلی خبری عصر ایران
- ↑ آزادی اینترنت؛ ایران، رتبۀ اول از آخر دویچوله فارسی
- ↑ مدنی
- ↑ خبرآنلاین
- ↑ وبگاه تبیان
- ↑ کامرانلو
منابع[ویرایش]
- کامرانلو، آرش. «تعارض صلاحیت دادگاه انقلاب و دادگاه کیفری استان در رسیدگی به جرم مطبوعاتی». ملت آنلاین. بازبینیشده در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۲.
- «دادسرای فرهنگ و رسانه ارتباطی با دادگاه مطبوعات ندارد». خبرآنلاین. بازبینیشده در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۲.
- «دادگاه انقلاب و صلاحیت هایش». وبگاه تبیان، ۱۳ مهر ۱۳۹۰. بازبینیشده در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۲.
- مدنی، سیدجلالالدین. «هیئتمنصفه مطبوعات در تاریخ معاصر». وبگاه زمانه. بازبینیشده در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۲.
- «تلویزیون "خصوصی" تحت نظارت سه قوه!». دویچه وله، ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۱. بازبینیشده در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۲.
- «وزیر ارشاد ایران: مجوز تلویزیون خصوصی به هیچ کس داده نمیشود». بیبیسی فارسی، ۲ مه ۲۰۱۲. بازبینیشده در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۲.
|