امپراتوری پرتغال

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
Portuguese Empire
Império Português
شعارVis Unita Maior Nunc et Semper
سرود ملی (۱۸۳۴–۱۹۱۱) (۱۹۱۱–۲۰۰۲)
The Portuguese Empire and overseas interests.
The Portuguese Empire and overseas interests.
پایتخت لیسبون[۱]
دولت Monarchy
(۱۴۱۵–۱۹۱۰)
Republic
(۱۹۱۰–۲۰۰۲)
 -  First King John I
 -  Last King Manuel II
 -  First President مانوئل دی آریاگا
 -  Last President جورجی سامپایو
Formation ۱۴۱۵
 •  یافتن مسیر دریایی به هند ۱۴۹۸ 
 •  Discovery of Brazil ۱۵۰۰ 
 •  Transfer of the Portuguese Court to Brazil ۱۸۰۷ 
 •  Brazil’s elevation to a Kingdom ۱۸۱۵ 
 •  Brazilian Independence ۱۸۲۲ 
 •  Republic ۱۹۱۰ 
 •  Loss of the Indian colonies ۱۹۶۱ 
 •  Independence of the African colonies ۱۹۷۴/۱۹۷۵ 
 •  Last colony (de facto) ۱۹۹۹ 
 •  Last colony (de jure) [۲] ۲۰۰۲ 
۱. ^ The capital was located at ریو دوژانیرو from 1808 to 1821.
۲. ^ ماکائو is.

امپراتوری پرتغال The Portuguese Empire (پرتغالی: Império Português), یا امپراتوری ماورای دریاهای پرتغال -'Portuguese Overseas Empire- Ultramar Português

اولین پادشاهی فرا قاره‌ای[ویرایش]

امپراتوری پرتغال اولین امپراتوری مدرن جهانی دنیا است. یا به عبارتی اولین امپراتوری استعماری جهان است. اولین امپراتوری فرا قاره‌ای دنیا است که بدلیل برخورداری از کشتی‌های بزرگ بادبانی قادر بوده است در قاره اروپا- غرب آفریقا- شرق آفریقا- آسیا- آمریکای لاتین استقرار پیدا کند. اولین استعمارگران مسیحی هستند که در جنوب ایران و در جزایر خلیج فارس (هرمز) مستقر شدند. . .[۱][۲][۳] طولانی ترین استعمارگر مدرن برای ۶ قرن حضور استعماری از ۱۴۱۴ تا ۲۰۰۲ که به آخرین مستعمره خود تیمور شرقی استقلال داد. دریانوردان پرتغالی ابتدا در سال ۱۴۱۹ سواحل غرب آفریقا را در نوردیدند. در سال ۱۴۸۸ دماغه امید نیک را پیمود در سال ۱۴۹۸ واسکودوماگا به هند رسید.

The former Palace of the Governors of Portuguese Macau.

ورود استعمار پرتغال به خلیج فارس[ویرایش]

راه تجاری لیسبون به ناگازاکی (سبز) و مسیر اسپانیایی مانیل (زرد) (سده‌های ۱۶ تا ۱۷)

سال ۱۴۹۸ م واسکادوگاما با عبور از جنوب و شرق آفریقابا کمک یک راهنمای ایرانی تبار از بندر موسی بیگ (در شمال موزامبیک) بسوی هند روانه شدو گزارشی مفصلی از اهمیت پارس و هند به دربار پرتغال فرستاد.

واسکو دو گاما در حال رسیدن به ساحل کالیکوت، ۲۰ می ۱۴۹۸.

پرتغالی‌ها اولین استعمارگرانی بودند که از غرب اروپا به خلیج فارس وارد شدند. پرو دی کوویلها ۱۴۸۹ (احتمالاً ۱۴۹۸) از هرمز گزارشی فرستاد و آلبوکرک ۱۵۰۷ هرمز را اشغال نمود. از سال ۱۵۰۷ تا ۱۶۲۲ پرتغالی‌ها در خلیج فارس به تجارت مشغول بودند اما بتدریج آنها بر جمعیت و حوزه کاری خود افزودند و در خلیج فارس استحکامات نظامی ایجاد کردند و بدنبال آن کاتولیکها روانه خلیج فارس شدند. آنها در سال ۱۵۱۵ م. نظر موافق شاه عباس را برای در اختیار گرفتن هرمز کسب کردند و در قرارداد میناب ۱۵۲۳م. این توافق رسمی شد. و قرار شد بحرین و قطیف سواحل شمالی عربستان در اختیار ایران قرار گیرد. در سال۱۵۲۱ بدلیل مخالفت بحرین با حاکم هرمز، بحرین به تصرف پرتغال درآمد اما ایرانی‌ها آنها را از بحرین بیرون کردند. پرتغالی‌ها از قدرت صفوی‌ها در بصره نگران بودند و علی‌رغم روابط تجاری با بصره جرات ورود و ایجاد پایگاه در بصره را پیدا نکردند و در عوض به هرمز و گمرون توجه نشان دادند.[۴]

اورو پرتو, ۱۸th century colonial city in میناس گرایس, Brazil.

فتح هرمز[ویرایش]

نقشه پرتغالی هرمز، سده ۱۷

پادشاه پرتغال مانوئل ۱ گستاخی را بدانجا رسانده بود که خود را امپراتور پرتغال- شرق آفریقا- و پارس می‌دانست. پرتغالی‌ها سراسر شرق آفریقا تا مالاگا را در تصرف داشتند و حتی بخشی از هند و چین را نیز در اختیار داشتند و بزرگترین امپراتوری قرن شانزدهم جهان بودند.[۵] پرتغالی‌ها می‌خواستند که بر تجارت آفریقا و آسیا سلطه داشته باشند آنها سال ۱۵۰۷ سکوترا را تصرف کردندو سپس هرمز را در اختیار گرفتند.

امپراتوری پرتغال در سال ۱۸۲۲.

قهرمان ملی بلوچستان ( همل )[ویرایش]

همل مبارز خستگی ناپذیر بلوچستان همواره از به استعمار رفتن سرزمین مادریش بلوچستان بزرگ دفاع میکرد و تا آخر عمرش نگذاشت قطعه‌ای از سواحل مکران به دست پرتغالیها بیفتدهمل سرانجام با رد کردن درخواست ازدواج با دختران پرتغالی توسط پرتغالیها،توسط پرتغالیها به دیگ انداخته شد و گوشت او توسط پرتغالیها خورده شد تا شاید بچه های پرتغالیها مانند او شجاع شوند

بحرین[ویرایش]

تصرف بحرین با کمک امیر هرمز و یک فرمانده بنام دریابیگی رئیس خرافو انجام شد و با کشته شدن مقرن ابن زبیل حاکم بحرین خلافت آل جابر پایان یافت. مقرن که تابع هرمز بود ولی از پرداخت مالیات به امیر هرمز سرباز زد و بدین وسیله مجازات شد. .[۶]..[۷] پرتغالی‌ها بوسیله امیر هرمز بحرین را تابع خود نمودند.

The Pink Map – Portugal's claim of sovereignty over the land between آنگولای پرتغال and پرتغالی‌های موزامبیک.

بحرینی‌ها همگی شیعه بودند در حالیکه هرموز سنی بود و این مایه اختلاف و درد سر بود.

,[۸]. بر اساس نوشته‌های بلگریو در یک مورد شورشیان فرماندار هرمز را به صلیب کشیدند. . ,[۹] ,[۱۰].[۱۱] .[۱۲] جزیره هرمز|تصرف هرمز.[۱۳]

چگونگی فتح هرمز[ویرایش]

اعضای انجمن کشورهای پرتغالی‌زبان
نوشتار اصلی: فتح هرمز (۱۶۲۲)

۲۱ آوریل سال ۱۶۲۲ سپاه ایران جزیره هرمز را از بزرگترین امپراتور قرن باز پس گرفت و جایگاه خود را در جهان در فهرست ابرقدرتهای قرن شانزدهم ثبت کرد. انگلیسی‌ها نیز ۴ کشتی خود را با خدمه فنی در اختیار ارتش امام قلی خان گذاشتند. آلبوکرک (پرتغالی) اعتقاد داشت هرکشوری که سه نقطه مالاگا- عدن و هرمز را در اختیار داشته باشد بر تجارت دنیا حاکم خواهد بود. اهمیت هرمز آنقدر بود که استعمارگران انگلیسی را نیز به طمع انداخته بود. سپاه ایران بدلیل شکایت‌های ایرانیان گمرون قصد تنبیه پرتغالی‌ها در خلیج فارس کرد و نه تنها جزیره هرمز را آزاد ساخت بلکه پرتغالیها را تا مومباسا درکنیا مجبور به عقب نشینی کرد. و این مقدمه‌ای برای شکست‌های پی در پی پرتغال در شرق آفریقا. شد و با حمایت شاه ایران، امام مسقط موفق شد قلعه عظیم ممباسا را در جنگ خونینی که به جنگ صلیبی ممباسا معروف است تصرف کند. ایران تا سال ۱۸۲۰ پرچمدار تمام خلیج فارس و دریای عمان و دریای فارس شد. انگلیس ها که از شکست پرتغال خرسند بودند و به قدرت ایران اعتراف داشتند و ایران را تنها رقیب قدرتمند عثمانی‌ها می‌دانستند. حتی درعهدنامه مجمل ۱۸۰۹ و عهدنامه مفصل ۱۸۱۲ مجمل و مفصل زمانی که انگلیس به عنوان ابرقدرت جهان ظهور می‌کرد حاکمیت ایران را بر کل خلیج فارس به رسمیت شناخت.[۴]

در کتاب تاریخ عالم آرای عباسی چنین آمده‌است:

از فتوحات (پیروزی‌هایی) که درین سنه مبارکه مطابق احدی و ثلثین و الف(۱۰۳۱ قمری) به نیروی اقبال قرین حال اولیا دولت بی زوال گردید، فتح و تسخیر بلده هرموز است که بسعی امامقلیخان امیر الامرا فارس بوقوع پیوست... و در سال گذشته اشعاری شد (آن پیروزی به شعر درآورده شد) که بنابر ظهور بی ادبی‌های فرنگیه پرتکالیه مقیم آنجا... امیر الامرا مذکور لشکر بتادیب (مجازات) ایشان فرستاده خود نیز متعاقب رفت... در این وقت که فرنگیه پای از دایره ادب بیرون نهاده به اموری که بتحریر پیوست اقدام نمودند... جماعت انگلیسی را اخبار نموده ایشان نیز بر حسب وعده آماده خدمت شدند. القصه امام قلی خان شجاعت شعار با جنود قاهره فارس متوجه آن صوب (سوی) گشته خود در بندر گمبرو که الیوم به بندر عباسی موسوم است اقامت کردند و افواج قاهره (سپاهیان پیروزمند) از دریا با کشتی‌ها و سفاین عبور نموده داخل جزیره هرمز شدند... القصه بعد از دو ماه و چند روز امتداد ایام محاصره و جنگ و جدال به نیروی دولت و اقبال که همواره قرین حال این دودمان والاست، قلعه رفیع بنیان هرموز که در متانت و حصانت شهره جهان و از کارنامه‌های نادره فرنگیان است، مسخر اولیای دولت ابد پیوند گردید.،... چون خبر فتح هرموز رسید، جناب خانی (امام قلی خان) مورد تحسین و آفرین شاه (عباس) و سپاه گردید و آن خبر بهجت اثر بر مبارزان قلعه گشای رکاب همایون مبارک و میمون امده در همان روز قلعه قندهار نیز بتوفیق کردگار مفتوح گشت.. از هر طرف که چشم گشایی نشان فتح... وز هر طرف که گوش نهی مژده ظفر[۱۴].

پانویس[ویرایش]

  1. Melvin Eugene Page, Penny M. Sonnenburg, p. 481
  2. Liam Matthew Brockey, p. xv
  3. Richard M. Juang, Noelle Anne Morrissette, p. 894
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ سمینار بین‌المللی ایران و آفریقا ۱۳۸۱دانشگاه تربیت مدرس- یونسکو- جلد دوم مقاله ایرانیان بلوچ در جنگ ممباسادکتر عجم چاپ ۱۳۸۳ دانشگاه تربیت مدرس. و کتاب اسناد نام خلیج فارس، میراثی کهن و جاودان صفحه ۸۴-۸۵-۲۰۴-۲۰۵
  5. Malabar manual by William Logan p.312
  6. Sanjay Subrahmanyam, The Career and Legend of Vasco da Gama, Cambridge University Press, 1997, 288
  7. James Silk Buckingham Travels in Assyria, Media, and Persia, Oxford University Press, 1829, p459
  8. Juan Cole, Sacred Space and Holy War, IB Tauris, 2007 pp39
  9. Charles Belgrave, Personal Column, Hutchinson, 1960 p98
  10. Charles Belgrave, The Pirate Coast, G. Bell & Sons, 1966 p6
  11. Curtis E. Larsen. Life and Land Use on the Bahrain Islands: The Geoarchaeology of an Ancient Society University Of Chicago Press, 1984 p69
  12. Juan R. I. Cole, "Rival Empires of Trade and Imami Shiism in Eastern Arabia, 1300-1800", p. 186, through JSTOR. <177:REOTAI>2.0.CO;2-X
  13. Nahavandi and Bomati pp.159-162
  14. کتاب تاریخ عالم آرای عباسی و خامه اسکندربیگ ترکمان، در صفحه ۹۷۹

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • سمینار بین‌المللی ایران و آفریقا دانشگاه تربیت مدرس- یونسکو- ۱۳۸۱. جلد دوم مقاله ایرانیان بلوچ در جنگ ممباسادکتر عجم چاپ ۱۳۸۳ دانشگاه تربیت مدرس

پیوند به بیرون[ویرایش]

به بیرون[ویرایش]