علیاکبر داور
علیاکبر داور | |
---|---|
علیاکبر داور | |
وزیر معارف | |
وزیر عدلیه (وزیر دادگستری) | |
در زمانِ | رضاشاه پهلوی |
اطلاعات شخصی | |
تولد | ۱۲۴۶ خورشیدی تهران |
مرگ | ۲۰ بهمن ۱۳۱۵ تهران، |
ملیت | ایران |
حزب سیاسی | حزب رادیکال |
پیشه | سیاستمدار |
تخصص | روشنفکر و بنیانگذار دادگستری نوین ایران |
دین | اسلام |
کنیه(ها) | میرزا علی اکبر خان مدعی العموم |
علیاکبر داور (۱۲۴۶ تهران -اصالتاً چهاردانگهٔ ساری[۱] - ۱۳۱۵ تهران) از رجال سیاسی دورهٔ رضاشاه بود که در پستهای وزیر مالیه در کابینه محمدعلی فروغی (۱۳۱۲–۱۳۱۵)، وزیر معارف (فرهنگ)، وزیر عدلیه (دادگستری) انجام وظیفه کرد و به بنیادگذار دادگستری نوین ایران نامور شدهاست.[۲] پدرش کربلائی علی خان اردلان معروف به کلبعلی خان متولد روستای کنیم در کیاسر و بخش چهاردانگه شهرستان ساری بود که خزانهدار دربار قاجار بود[۳] ایجاد نظام قضایی در کشور، تأسیس «ادارهٔ ثبت احوال»، تدوین «قانون ثبت اسناد»، «قانون ثبت املاک»، «قانون ازدواج و طلاق» و تأسیس بیمه ایران[۴] از مهمترین دستاوردهای او بود.
وی به گونهٔ مشکوکی درگذشت. برخی مرگ وی را یکی از ترورهای سیاسی دولتی مخالفان و ناراضیان در دوران رضاشاه به شمار میآورند.
از بین رجال دورهٔ پهلوی او از معدود افرادی است که هماکنون یک خیابان در تهران به نام اوست.[۵]
زندگی نامه[ویرایش]
علیاکبر داور بنیانگذار دادگستری نوین در ایران و وزیر مالیه رضا شاه، پس از پایان تحصیلات ابتدایی و متوسطه و مدرسه علوم سیاسی به خدمت عدلیه قدیم درآمد و مشاغل گوناگونی را بر گُرده گرفت. در ۲۵ سالگی، دادستان تهران شد و به میرزا علیاکبر خان مدعیالعموم شهرت یافت. در پی آن برای ادامه تحصیلات، به سوئیس رفت و تا دریافت درجه دکترای حقوق تحصیل کرد. داستان سفر داور به سویس بدین گونهاست که هنگامی که حاج ابراهیم پناهی فرزندان خود را برای تحصیل به اروپا میفرستاد، داور را به عنوان سرپرست آنها برگزید. در این همراهی داور درس خواند و خود را به مرحله دکترای حقوق رسانید.[۶] سپس به ایران بازگشت. چند گاهی وزیر معارف شد و در کابینههای مستوفیالممالک و مخبرالسلطنه فبه وزارت عدلیه رسید. مهمترین دستاورد او، دگرگون نمودن ساختار نظام قضایی عدلیه بود. تأسیس «ادارهٔ ثبت احوال»، «قانون ثبت اسناد»، «قانون ثبت املاک»، و «قانون ازدواج و طلاق» از دستاوردها و برآیند کوششهای اوست.[۷]
فعالیت سیاسی[ویرایش]
داور یک فرد سیاسی نیز بود. با انتشار روزنامه مرد آزاد و انتخاب به نمایندگی مجلس از بازیگران مهم سیاست شد، با تیمورتاش و نصرتالدوله همبسته و همآوا گردید و از پایهگذاران اصلی پادشاهی رضاشاه شد. پانزده سال بازیگر سیاسی و وزیر مقتدر و اصلاحطلب دوره پهلوی بود.[۸]
داور در دوره وزارت پروژههای بزرگی را با تأمین اعتبار دولتی به انجام رسانید. او مناسبات و دادوستدهای اقتصادی را دولتی کرد. در دوره او تجارت ایران با شوروی بر پایه دادوستدهای پایاپای گسترش یافت. در آذر ۱۳۱۴ یک پیمان بازرگانی پایاپای مهم میان ایران و آلمان بسته شد که در راستای آن دولت آلمان در برابر صادرات پنبه، چوب، برنج، جو، قالی، خشکبار، خاویار و طلا و نقره و... از ایران به این کشور، تجهیزات صنعتی و ماشین آلات به ایران صادر کند.[۹] ف نوسازی و اصلاحات داور در عدلیه و مالیه و پرورش گروهی از کارشناسان شایسته برای کشور، او را از مردان نامی عصر خود کرده بود و بارها از نخست وزیری او سخن رفته بود ولی مرگ این بخت را از او دریغ کرد.[۲]
او در ماههای پایانی عمر و در حالی که گرفتار ناراحتیهای روحی بود از هیالمار شاخت، اقتصاددان آلمانی ناسیونال سوسیالیست دعوت کرد تا برای ارائه برنامه جامع نوسازی اقتصاد ایران به تهران بیاید. شاخت به دولتمردان وقت توصیه کرد: «برای رفع بحران اقتصادی مؤسسات اقتصادی را تقلیل دهید.».[۹]
مرگ[ویرایش]
علیاکبر داور در ۲۰ بهمن ۱۳۱۵ درگذشت.[۱۰] برخی روزنامهها مرگ او را ناشی از سکته قلبی دانستند، در حالی که دیگران آن را خودکشی به شمار آوردند.[۱۱] برخی دیگر نیز مرگ او را بیارتباط با لایحهٔ پیشنهادی او به مجلس در راستای گفتگو با آمریکاییان ندانستهاند. این لایحه به شدت از سوی بریتانیا و شوروی مورد اعتراض بود.[۷] داور همچنین پیش از مقام وزارت، در یکی از روزنامههای آن هنگام مقالهای با عنوان «اسرار عدلیه» به چاپ رساند که درونمایهٔ آن انتقادی به یکی از آرای محاکم وقت بود.[۱۲]
پذیرفتهترین گفتار این است که داور به دلیل توهین و بیاحترامی از سوی رضاخان دست به خودکشی زدهاست.[۲] میگویند داور پس از آن که مورد بیمهری رضاشاه قرار گرفت به خانه رفت. مقداری تریاک در الکل حل کرد، خورد و خوابید.[۱۳] فردا که جنازه او را در بستر یافتند نوشتهای هم در کنار تختش بود.[نیازمند منبع] داور روی آن یادداشت، سروده نامی کلیم کاشانی را نوشته بود:
افسانه حیات دو روزی نبود بیش | آن هم کلیم با تو بگویم چه سان گذشت | |
یک روز صرف بستن دل شد به این و آن | روز دگر به کندن دل زین و آن گذشت |
داور هنگام خودکشی تنها ۱۵ تومان پول نقد در جیب پالتو داشت که تنها دارایی نقدی دولتمردی بود که روزگاری در جایگاه وزیر مالیه، اقتصاد کشور را زیر فرمان داشت. علیاکبر داور به امیر کبیر دوره پهلوی ملقب شد.[۲] بیشتر دولتمردان دوره پهلوی از داور و اصلاحاتش ستایش کردهاند ولی مخالفان او میگویند داور از پایهگذاران سلطنت استبدادی بود که خود در آتش آن سوخت.[۲]
کلارک (Clarac) کاردار سفارت فرانسه در ۵ اسفند ماه ۱۳۱۵ (دو هفته پس از مرگ داور) به وزارت خارجه فرانسه مینویسد:
دولت میکوشد تا به مردم بقبولاند که وزیر دارایی در اثر یک حمله قلبی جان سپرده است، اما خبر خودکشی او فوراً در همه جا پخش میشود. تا یکی دو روز خبر مغضوب شدن داور پنهان نگه داشته شد. رضا شاه دستور داد که هیچ مراسم رسمی برای داور بر پا نشود، ولی در اثر دخالت رئیسالوزراء، رضا شاه از تصمیم خود صرف نظر کرد...[۱۴]
داور با نامهای از رضاشاه خواسته بود که به همسر و فرزندانش کمک کند تا در تنگنای مالی نباشند. به همین جهت شاهان پهلوی به فرزندانش کمک کردند تا دو پسر داور توانستند تحصیلات خود را پی بگیرند ولی هیچیک از آنها گرد سیاست نگشتند.[۲] از نوادگان علیاکبر داور میتوان داور اردلان و داریوش داور را نام برد.[۱۵]
نگارخانه[ویرایش]
-
دیدار علی اکبر داور با یالمار شاخت رییس بانک رایش در سال ۱۹۳۵
-
از راست: علی منصور، محمدعلی فروغی، مصطفیقلی بیات، علیاکبر داور و محمود جم
-
همراهی پیکر علی اکبر داور از جلوی مسجد سپهسالار تهران
منابع[ویرایش]
- ↑ بازخوانی تاریخ مازندران، اسدالله عمادی ص۲۵۲
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ IRANSEDA Network-شرح زندگی سیاسی علی اکبر داور-شبکه ایران صدا
- ↑ عمادی، اسدالله باز خوانی تاریخ مازندران، ص 252 – روحی، عبدالله – خاطرات و خطرات ص29
- ↑ بیمه ایران در یک نگاه
- ↑ تاریخچه دیوان عالی کشور
- ↑ علی اکبر داور
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ علیرضا اوسطی. ایران در سه قرن گذشته، جلد ۲. انتشارات پاکتاب، تهران، ۲۰۰۳. شابک ۹–۶۴۹۳۴۰-۶۵۳.
- ↑ چهرهها - علیاکبر داور و نقش او در دولتی کردن اقتصاد – ۱داستان شکر در بازار تهران
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ میراث داور، سرگه بارسقیان، مهرنامه، شماره ۳، خرداد ۱۳۸۹، صفحهٔ ۸۹
- ↑ روزنامه ایران نو، ۱۷ ربیعالثانی ۱۳۲۸ قمری
- ↑ مسعود بهنود، کشته شدگان بر سر قدرت، ISBN 964405055X
- ↑ علی اکبر داور وزیر عدلیهای که پس از وزارت طعم محاکمه را چشید
- ↑ افراد و مشاهیر / علی اکبر داور
- ↑ http://www.ensani.ir/storage/Files/20101124160526-اسناد%20دیکتاتوری%20و%20اقتصاد%20(گزارشی%20از%20اوضاع%20اقتصادی%20ایران%20عصر%20رضاشاه).pdf
- ↑ American RadioWorks - My Name Is Iran
پیوند به بیرون[ویرایش]
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ علیاکبر داور موجود است. |
|
این یک مقالهٔ خرد پیرامون افراد است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |
- افراد در انقلاب مشروطه
- اهالی ساری
- خودکشیها در ایران
- دادستانهای پیش از انقلاب در ایران
- درگذشتگان ۱۳۱۵
- درگذشتگان ۱۹۳۷ (میلادی)
- درگذشتگان با مرگ مشکوک
- زادگان ۱۲۴۶
- زادگان ۱۸۶۷ (میلادی)
- زادگان ۱۸۸۸ (میلادی)
- قاضیهای اهل ایران
- سیاستمداران اهل ساری
- نمایندگان مجلس شورای ملی
- وزیران دادگستری پهلوی
- وزیران دولت حسن مستوفی (دولت ششم)
- وزیران فرهنگ ایران
- زادگان ۱۸۸۵ (میلادی)
- وزیران ایران
- نمایندگان مجلس ایران
- دادستانهای اهل ایران