تاریخگذاری رادیوکربن
تاریخگذاری رادیوکربن یکی از روشهای تاریخگذاری رادیومتریک میباشد که جهت تخمین تاریخ مرگ موجوداتی که کربن مصرف میکنند (مانند گیاهان) کاربرد دارد. در این روش ایزوتوپ کربن-۱۴ که یکی از ایزوتوپهای رادیواکتیو کربن با نیمهعمر حدود ۵۷۳۰ سال میباشد مورد بررسی قرار میگیرد.
روش کار[ویرایش]
موجودات زندهای که از کربن برای تنفس استفاده میکنند، در طول حیات دائماً در حال مبادلهٔ ایزوتوپ کربن-۱۴ با محیط میباشند. در چنین موجودی، هنگام زندگی نسبت مقدار این ایزوتوپ کربن به مقادیر دیگر ایزوتوپهای غیر رادیواکتیو کربن مشخص است. زمانیکه موجود میمیرد تبادل ایزوتوپ کربن-۱۴ با محیط متوقف شده و این ایزوتوپ کربن آغاز به تغییر و کاهش میکند (میزان آن هر ۵۷۳۰ سال تقریباً نصف میشود). با اندازه گیری ایزوتوپهای غیر رادیو اکتیو کربن در موجود مرده، میزان ایزوتوپ کربن-۱۴ی آن در زمان مرگ تقریب زده میشود. حال با دانستن مقدار ایزوتوپ کربن-۱۴ در هنگام مرگ و اندازه گیری میزان ایزوتوپ کربن-۱۴ فعلی در بدن موجود مرده، میتوان با در نظر گرفتن نیمهعمر این ایزوتوپ، زمان مرگ موجود را تخمین زد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
- اختراعها در ایالات متحده (۱۹۴۶–۱۹۹۱)
- تاریخ گذاری مطلق
- تاریخ گذاری آمینو اسید
- تاریخگذاری ترمولومینانس
- تاریخ گذاری پتاسیم و آرگون
منابع[ویرایش]
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Radiocarbon dating»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۹ ژوئن ۲۰۱۲).
|