کمیته بین‌المللی صلیب سرخ

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ پیش‌نمایش

Type	سازمان خصوصی بشر دوستانه
Founded	۱۸۶۳
Location	ژنو، سوئیس
Leaders	پیتر مورر, President یوس داکورد, Director-General
Field	بشردوستانه
Purpose	در اصل کمیته‌ای از ۵ خانوادهٔ مؤثر در سوئیس موسوم به انجمن فواید عامه شهر ژنو بود؛ که در جلسه‌ای انجمن بین‌المللی امداد به سربازان مجروح برای مراقبت بی طرفانه از این سربازان را تأسیس کردند؛ که عبارت بود از استفاده از نیروهای داوطلب برای امداد در میدان نبرد و سازمان.
Budget	CHF 1110.2 میلیون(2012) 180.7 m for headquarters 929.4 m for field operations
Employees	۱۲٬۵۰۰ (تعداد متوسط اعضا در سال 2011)
Website	www.icrc.org

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ (به انگلیسی: International Committee of the Red Cross (ICRC)‎) انجمن و سازمان غیردولتی انسان‌دوستانه است که مقر اصلی آن در شهر ژنو سوئیس است. این سازمان در ابتدا فقط برای مراقبت از سربازان زخمی جنگ بود اما بعدها برای تسکین همهٔ دردهای بشری گسترش یافت. تقریباً در همهٔ کشورهای دنیا شعبه‌هایی از صلیب سرخ وجود دارد که در طول جنگ و صلح کار می‌کنند. این سازمان به مردم بی‌پناه بدون هیچ تبعیضی از لحاظ طبقه، رنگ، عقیده و ملیت خدمت می‌کند.

فعالیت‌های صلیب سرخ در طول دوران صلح

1. کمک‌های اولیه
2. پیش گیری از وقوع حوادث
3. سالم نگه داشتن آب آشامیدنی
4. تعلیم دادن پرستاران و قابله‌ها
5. مراقبت از زایشگاه‌ها و مراکز رفاهی کودکان
6. بنا نهادن بیمارستان‌ها
7. برپا کردن بانک‌های خون و...

این سازمان پشتیبان کل بشریت است.

تأسیس سازمان صلیب سرخ

ایده تأسیس این سازمان پس از جنگ داخلی ایتالیا توسط یک بانکدار سوئیسی به نام جان هنری دونانت مطرح شد. جین هنری دونانت در ۲۴ ژوئن ۱۸۵۹ در رابطه با شغلش - جهت اخذ مجوز حفر چاه- عازم شهر لومباردی واقع در شمال ایتالیا شد. در آن زمان این شهر نقطهٔ مرکزی برای ادامهٔ جنگ سالفرینو (منطقه‌ای در شمال ایتالیا) بین فرانسه و اتریش بود. هزاران مرد و زن مجروح جنگی که در رنج و عذاب سختی به سر می‌بردند به خاطر فقدان کمک‌های ابتدایی مردند. این منظرهٔ دلخراش بر ذهن و فکر او تأثیر زیادی داشت. او که از خانواده‌ای متول و متدین بود کار خودش را فراموش کرد و روستاییان محلی را سازماندهی کرد تا از مجروحان هر دو طرف جنگ مراقبت کنند. تلاش‌های دونانت زندگی افراد زیادی را نجات داد.

در سال ۱۸۶۲ او کتابی با نام خاطرهٔ سالفرینو نوشت که در آن از مردم جهان برای تشکیل انجمن‌های امدادی تقاضای کمک کرد. سربازان زخمی در جنگ کاری از دستشان بر نمی‌آمد، پس کمک به آن‌ها وظیفهٔ هر انسانی بود. همچنین کارکنان امدادی از آسیب مصون باشند. این تقاضا بر مردم تأثیر زیادی داشت و در کنفرانس بین‌المللی ژنو که در سال ۱۸۶۴ بر‌گزار شد. شانزده کشور تأسیس صلیب سرخ را پذیرفتند. هستهٔ مرکزی این کمیته ابتدا توسط رئیس انجمن فواید عامه شهر ژنو (گوستاو موانیه) تشکیل شده بود.

صلیب سرخ دارای سه بخش است.

1. بخش اول کمیتهٔ بین‌المللی صلیب سرخ است که کمیته‌ای مستقل از ۲۵ شهر سوئیس است و مرکز اصلی آن در ژنو قرار دارد.
2. بخش دوم انجمن‌های صلیب سرخ
3. سومین بخش انجمن‌های ملی صلیب سرخ است.

در طول جنگ‌ها کمیتهٔ بین‌المللی به عنوان واسطه‌ای میان انجمن‌های ملی صلیب سرخ و کشورهای درگیر در جنگ قرار می‌گیرد و از زندانیان جنگ در اردوگاه‌ها مراقبت کرده و راحتی و آرامش آنها را تأمین می‌کند، به نامه‌های آن‌ها رسیدگی می‌کند و تماس آن‌ها را با خویشاوندانشان برقرار می‌سازد. این سازمان همچنین به مردمی که دچار طوفان، بیماری‌های همه گیر، قحطی و ... می‌شوند کمک رسانی می‌کند.

پرچم صلیب سرخ

پرچم سوئیس یک صلیب سفید با زمینهٔ قرمز بود. با تغییر شکل آن، یک صلیب قرمز با زمینهٔ سفید (بر خلاف پرچم سوئیس) به عنوان پرچم این سازمان طراحی شد و آن را صلیب سرخ نامیدند. بدین ترتیب این علامت به عنوان نشان بین‌المللی سازمان صلیب سرخ قرار گرفت که وظیفهٔ آن کمک رسانی به قربانیان جنگ و حوادث طبیعی است.

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ یکی از اعضای نهضت بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر است. این نهضت در کشورهای اسلامی (کشورهای عربی، ایران، افغانستان٬ پاکستان و ترکیه) هلال احمر نامیده می‌شود.

پیوند به بیرون

• وب‌گاه کمیته بین‌المللی صلیب سرخ
• اطلاعات عمومی-سونیتا گوپتا و دکتر نینا آگراول-مترجمین:به نمایندگی:فاطمه هاشم پور-چاپ دوم ۸۶