قطب‌الدین ایبک
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| قطب‌الدین ایبک | |
|---|---|
| قطب‌الدین ایبک | |
| سلطنت | ۱۲۱۰ |
| زاده | 1150 |
| زادگاه | ترکستان |
| درگذشته | ۱۲۱۰ |
| مکان مرگ | سلطنت دهلی |
| قبل از | ایلتتمش |
| سلسله | سلطنت مملوک (دهلی) |
| عقاید مذهبی | اسلام |
قطب‌الدین آیبک (درگذشته ۱۲۱۰ (میلادی)) از غلامانِ ترک تبارِ پادشاهِ دودمانِ غوریان (در افغانستان کنونی) علاءالدین محمد، بود که در لاهور فرمانروایی داشت. او در سال ۱۲۰۶ میلادی به دهلی لشکر کشید و آنجا را فتح کرد و بدین ترتیب، نخستین دولت مسلمان شمال هند و (سلطنت دهلی) پایه گذاری شد. منار قطب و مسجد قوت الاسلام به دست وی ساخته شد. او و جانشینانش به ویژه ایلتتمش حکومتی را به مرکزیت دهلی بنیاد گذاشتند که سیصد سال به درازا کشید و بخشهای گسترده ای از هند مرکزی را به زیر چتر خود گرفت.
نگارخانه[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Qutb-ud-din Aibak»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۴).
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون افراد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
