آزمون علامت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

آزمون علامت (به انگلیسی: Sign test) از انواع آزمونهای آماری غیرپارامتری است و هنگامی به کار برده می‌شود که نمونه‌های جفت (مثل زن و شوهر و یا خانه‌های فرد و زوج و غیره) مورد نظر باشد. زیرا در این آزمون یافته‌ها به صورت جفت جفت بررسی می‌شوند و اندازه مقادیر در آن بی‌اثر است و فقط علامت مثبت و منفی و یا در واقع جهت پاسخ‌ها و یا بیشتر و کمتر بودن پاسخهای جفت‌های گروه مورد تحقیق (نمونه آماری) در نظر گرفته می‌شود.

خصوصیات[ویرایش]

هنگامی که ارزشیابی متغیر مورد مطالعه با روشهای عادی قابل اندازه گیری نباشد و قضاوت در مورد نمونه‌های آماری (که به صورت جفت‌ها هستند) فقط با علامت بیشتر (+) و کمتر (-) مورد نظر باشد، از این آزمون می‌توان استفاده کرد.

شکل توزیع می‌تواند نرمال و یا غیر نرمال باشد و یا از یک جامعه و یا دو جامعه باشند (مستقل و یا وابسته). توزیع باید پیوسته باشد. این آزمون فقط تفاوتهای زوجها را مورد بررسی قرار می‌دهد و در صورت مساوی بودن نظرات هر زوج (مشابه بودن) آنها را از آزمون حذف می‌کند. چون مقادیر در این آزمون نقشی ندارند، شدت و ضعف و اندازه بیشتر یا کمتر بودن نظرات پاسخگویان (جفت‌ها) در این آزمون بی اثر است و در واقع نقص این آزمون حساب می‌شود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]