آزمون نسبت درستنمایی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
آزمون نسبت درستنمایی (به انگلیسی: Likelihood Ratio Test) [۱] یکی از روشهای آزمون فرض آماری است که بین درستی یک فرضیه و متمم آن تصمیم میگیرد. به بیان دقیقتر، برای آزمودن فرضیه در برابر متمم آن آماره نسبت درستنمایی به صورت زیر تعریف میشود:
که در آن درستنمایی داده است. یک آزمون نسبت درستنمایی آزمونی است که فرض را در صورت رد میکند.
لم نیمن–پیرسون بیان میکند که آزمون نسبت درستنمایی برای آزمون فرض ساده به طور یکنواخت قویترین آزمون فرض است.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ معادل فارسی برگرفته از پژوهشکده آمار
- ↑ Casella, George and Roger L. Berger. Statistical Inference. Duxbury Press, 2001. 374 , 388. ISBN 978-0534243128.
|