نجس
نجس، در اصطلاح فقه اسلامی، به مواردی اطلاق میشود که تماس با آنها و آن چه با شرایطی به آنها برخورد کند، نوعی از خباثت -یعنی همان نجاست- را به برخورد کننده منتقل میکند که در پی آن احکامی خاصی برای شیء دارای نجاست -که متنجس نامیده میشود- به وجود میآید. برای مثال با لباس متنجس -به استثنای مواردی- نمیتوان نماز به جا آورد. البته به وسیله عمل تطهیر که شرایط خاص خود را دارد میتوان این نجاست و خباثت را از شی زائل نمود؛ خوردن و آشامیدن نجاسات حرام است.هرچیزی که نجس شده باشد(متنجس) بامطهرات پاک میشود.
در لغت[ویرایش]
راغب اصفهانی در مفردات مینویسد که نجاست به معنی هرگونه پلیدی است و در دو گونه است: پلیدی حسی و پلیدی باطنی. طبرسی در تفسیر مجمعالبیان مینویسد: به هرچیزی که سرشت انسان از آن متنفر است نجس گفته میشود.[۱]
در قرآن[ویرایش]
در قرآن در آیهٔ ۲۸ سورهٔ توبه کلمهٔ نجس به کار رفته است:[۲] «ای کسانی که ایمان آوردهاید! حق این است که مشرکان نجساند...»[۳]
نجاسات در مذهب شیعه[ویرایش]
نجاسات در نزد اهل سنت[ویرایش]
- خمر
- بول انسان
- غائط انسان
- منی
- مردار حیوانی که ذبح شرعی نشده باشد.
- سگ
- خوک
- مشرک
- شیر حیوانی که مسلمان از خوردن آن ممنوع گشته باشد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر و جمعی از نویسندگان. تفسیر نمونه. ج. ۷. دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴. ص ۳۴۸-۳۴۹سوره توبه، آیه ۲۸
- ↑ راغب اصفهانی, حسین بن محمد و غلامرضا خسروی حسینی. ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن. ج. 3. ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن. مرتضوی, 1374. 286.
- ↑ قرآن، ترجمهٔ بهرامپور، سورهٔ توبه، آیهٔ ۲۸
- ↑ اجوبه الاستفتائات آیتالله خامنه ای
Wikipedia contributors, "Najis," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Najis&oldid=195862290
|