لهجه دامغانی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
لهجه دامغانیها از لهجههای زبان فارسی است که در منطقه دامغان در استان سمنان رایج است.این لهجه با زبانهای رایج در استان مانند سمنانی و سنگسری متفاوتاست.[۱]
ویژگیها[ویرایش]
این لهجه که در دامغان رایج است ضمهگرا بوده و فتحهها را معمولا به ضمه تبدیل میکند. صرف افعال نیز فارسی است با این تفاوت که تفاوتهای در آوا وجود دارد.
بخورم--> boxorom
بخورید--> boxorin
بخورند--> boxoran
یعنی چی--> yanichi
در لهجه دامغانی با اضافه کردن آوای ū به انتهای اسامی و کلمات آنها را کوچک مینمایند.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منبع[ویرایش]
دیو داماغ، یعنی چی؟ چچچرررره... اثر سید فرید میر جلالو
پیوند به بیرون[ویرایش]
داستان فرید کچل به لهجه دامغانی
|