گویش هزارگی
زبان فارسی |
---|
گونههای منطقهای و اجتماعی
دستور زبان: ویژگیهای زبان: نوشتار: گسترۀ جغرافیایی: |
هزارگی گویشی از زبان فارسی افغانستان است.
هزارهها زبان دری و فرهنگی مشابه با دیگر اقوام فلات ایران دارند و همانند بسیاری از مردم افغانستان به گویشی از زبان فارسی صحبت میکنند که گویش هزارگی نام دارد.
تعدادی واژههای ترکی و اوستایی در این گویش موجود است. واژههای ترکی و مغولی حدود ۲۰ درصد از واژگان این گویش را تشکیل میدهد.[۱] لهجه هزارگی برخی از ویژگیهای دستوری فارسی سدهٔ چهارم و پنجم هجری را در خود حفظ کردهاست.[۲] در گویش هزارگی دو حرف «د» و «ت» غلیظ نیز وجود دارد که تلفظشان نزدیک به تلفظ آن حروف در زبانهای پشتو و اردو است. میزان تفاوت گویش با فارسی معیار در لهجه جاغوری بسیار زیاد و در لهجه دایزنگی/دایکندی کم است.[۳]
گویش هزارگی از گونهٔ فارسی غزنه و خراسان خاوری ریشه گرفتهاست.[۴]
منابع[ویرایش]
پروژهٔ ویکیپدیا گویش هزارگی آزمایشی در ویکیمدیا انکوباتور موجود است. |
گروههای قومی فارسیزبان در افغانستان و لهجههای آنها | |||||||||||||||
موقعیت | گروه قومی | نام محلی لهجه | ویژگیها | ||||||||||||
تاجیک |
کابلی |
شهری، نفوذ شمار اندکی از واژگان هندی |
|||||||||||||
شهر هرات غرب هرات شمال هرات قلعهنو (بادغیس) غور غور غور شهر فراه شهر قندهار |
تاجیک ایماق تیمنی ایماق جمشیدی هزاره ایماق ایماق فیروزکوهی ایماق تَیمَنی تاجیک تاجیک |
هراتی فارسی فارسی فارسی ایماقی فیروزکوهی تَیمَنی فراهی فارسی |
شهری، واژگان خراسانی روستایی، واژگان خراسانی روستایی، واژگان خراسانی روستایی، واژگان خراسانی روستایی، نفوذ شمار اندکی از واژگان تُرکی-مُغولی روستایی، نفوذ شمار اندکی از واژگان تُرکی-مغولی روستایی، نفوذ شمار اندکی از واژگان تُرکی-مغولی شهری، واژگان خراسانی شهری، واژگان خراسانی |
||||||||||||
کَنگ (نیمروز) و منطقۀ ابراهیمآباد (در مجاورت شهرستان زابل در ایران) | تاجیک سیستانی | سیستانی | روستایی، واژگان سیستانی و بلوچی | ||||||||||||
هزارهجات | هزاره | هزارَگی | روستایی، نفوذ شمار اندکی از واژگان مُغولی |
|
|
الگو:کد زبانهای معرفیشده در ایزو ۶۳۹–۳ که حرف اول عنوان بینالمللی آنها حرف H است
این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |