یکی از کهن‌ترین دروازه‌های شهر قزوین است که به سوی الموت، رودبار و کوشک‌ها و شکارگاه‌های شمال قزوین باز می‌شده است و دارای یک ورودی با قوس و کلیل و نیم دایره است. در هر طرف راهرو دو طاق نما ساخته شده که با نرمی به سوی بیرون پیش آمده و حالت آغوش گشوده را تداعی می‌کند. این دروازه تنها یک نما به سوی خارج شهر دارد که از تزیینات کاشی کاری و رسمی بندی برخوردار است و بدنه رو به داخل آن، آجری ساده است. کاشی‌کاری موجود در بنا در زمان فرمانروایی عضدالملکقاجار انجام شده است.[۱]
شهر قزوین در گذشته نه دروازه به نام‌های درب کوشک (در شمال شرقی)، دروازهٔ شیخ‌آباد در خیابان سعدی (در شمال غربی)، دروازهٔ رشت، دروازه مغلاوک یا دروازه همدان (در جنوب غربی)، دروازهٔ خندقبار، دروازه ساوالان، دروازهٔ راه ری، دروازه تهران، دروازه پنبه ریسه (در شرق خیابان طالقانی فعلی) داشته است که امروزه از آن میان، تنها دو دروازه درب کوشک و تهران قدیم باقی‌مانده‌اند.[۲]
ایران
