پایانه مسافربری
پایانه مسافربری که با عنوان ترمینال مسافربری هم شناخته می شود فضایی برای سوار و پیاده کردن مسافران اتوبوس های شهری و بین شهری است که غالباً به شکل یک ساختمان بزرگ همراه با امکانات رفاهی طراحی می شود. شرکتهای مسافربری دارای دفاتر فروش بلیط در پایانه ها هستند و مسافران از طریق سکوهای مشخص سوار یا پیاده می شوند.
محتویات
امکانات[ویرایش]
- دفاتر نمایندگی فروش بلیط
- سکوهای سوار و پیاده شدن
- سالن های انتظار
- مسافرخانه و هتل
- سالن های غذاخوری و کافی شاپ
- غرفه های فروش اجناس و خوراکی ها
ایران[ویرایش]
بسیاری از شهرهای ایران دارای پایانه های مسافربری بین شهری هستند که مسافران را با اتوبوس بین شهرهای مختلف کشور جابجا می کنند. علاوه بر اتوبوس، معمولاً برای مسیرهای درون استانی و شهرهای نزدیک، سرویس مینی بوس و سواری هم وجود دارد.
.jpg)
اولین اتوبوس در ایران توسط یک تاجر بلژیکی در شهر رشت به کار گرفته شد، اما به مرور زمان و با توجه به میزان کرایه، سودآوری و زیر ساخت های حمل و نقل توجیه اقتصادی آن رد شد و به همین دلیل اتوبوس به کار گرفته شده به یکی از تجار ایرانی به نام (معین التجار) فروخته شد. او نیز پس از انقلاب مشروطه اتوبوس خود را به تهران آورد و با کرایه هر نفر 3 شاهی مشغول به فعالیت شد که به مرور زمان تقاضا برای استفاده از این خودرو بیشتر از قبل شد و پس از چند سال با ورود چند اتوبوس توسط تجار مختلف به شهر رونق زیادی در جابه جایی مسافر شکل گرفت. اما اغلب اتوبوس های شاغل با توجه به مسافت طی شده از اروپا تا مقصد به کارگیری در ایران، بعد مسافت و زمان حمل، مستهلک بودند و هزینه حمل و نقل بالایی را طلب می کردند که در نهایت باعث پایه گذاری صنعت اتومبیل سازی در ایران شد. براین اساس اولین اتوبوس های مونتاژ شده در سال 1290 شمسی وارد تهران شدند که حدود 5 درصد جابه جایی مسافران آن زمان توسط 500 دستگاه اتوبوس انجام می گرفت.[۱][۲]
برخی از ترمینالهای پر تردد ایران عبارتند از:
- ترمینال غرب تهران
- پایانه شرق تهران
- پایانه جنوب تهران
- پایانه کاوه اصفهان
- پایانه صفه اصفهان
- پایانه مسافربری تبریز
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ شرکت رانیران. «تاریخچه اتوبوس در ایران». شرکت رانیران.
- ↑ اتوبوسرانی شهرداری کرج. «تاریخچه اتوبوس». اتوبوسرانی شهرداری کرج.
