صفی‌آباد (دزفول)

صفی‌آباد
کشور	ایران
استان	خوزستان
شهرستان	دزفول
بخش	مرکزی
نام(های) دیگر	کاووس، شریعتی، امام حسین
سال شهرشدن	۱۳۸۵
مردم
جمعیت	۱۲٬۳۴۶ نفر
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا	۸۲ متر
اطلاعات شهری
شهردار	شاهرخی فرد
پیش‌شماره تلفنی	۰۶۱
صفی‌آباد روی نقشه ایران ۳۲.۰۰۸۳° شمالی ۴۹.۳۸۲۵° شرقی / 32.0083; 49.3825

صفی‌آباد شهری از شهرهای شهرستان دزفول است و در شمال شهر دزفول قرار دارد. این شهر که در ابتدا منطقه‌ای تحقیقاتی به شمار می‌رفت، در دوره سلطنت محمدرضا شاه پهلوی به منظور پژوهشهای کشاورزی و دامپروری ساخته شد. از این منطقه در حال حاضر نیز به همین منظور استفاده می‌شود. در این منطقه انواع درختان و گیاه‌ها و دام‌ها به صورت تحقیقاتی پرورش می‌یابند. از نکات قابل توجه این منطقه باید به پرورش گردو و کاج توجه کرد که با در نظر گرفتن آب و هوای منطقه امری غیرممکن به نظر می‌رسد که البته این درختان به صورت اصلاح شده در این منطقه پرورش داده می‌شوند و با نمونه اصلی خود تفاوت‌هایی دارند.

پیدایش

این منطقه مدت کوتاهی پس از شکل گیری {{مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد}} در سال ۱۳۵۴ (احتمالاً) توسط متخصصان آمریکایی و هلندی در دزفول بنا نهاده شد این شهر در۱۳ کیلومتری جنوب دزفول و۲ کیلومتری شمال دزآب واقع است از اسامی گذشته این شهر می‌توان به کاووس و شریعتی و امام حسین اشاره کرد از مکانهای زیارتی این شهر نیز می‌توان به بقعه سید شهاب الدین قائد معروف به فراش اشاره کرد ساکنین کنونی این شهر اغلب از مناطق نجف آباد، فراش، بالنگان و بنه که در نزدیکی محل فعلی شهر واقع بودند، و نیز طوایف لر و بختیاری می‌باشند. این شهر از سرسبزترین شهرهای شمال خوزستان می‌باشد که حومه آن پوشیده از درختان آکالیپتوس وباغات مرکبات می‌باشد همچنین مزارع کشاورزی نیز جلب توجه می‌کند

علامه دهخدا در کتاب لغت نامه خویش به نقل از کتاب فرهنگ جغرافیایی ایران در مورد فراش (قدیمی‌ترین طایفه این شهرستان) اینگونه می‌نویسد:

فراش دهی است از دهستان بلوک شرقی بخش مرکزی شهرستان دزفول، واقع در ۱۲هزارگزی جنوب دزفول و ده هزارگزی جنوب باختری شوسه، شوشتر به دزفول. ناحیه‌ای است واقع در دشت و گرمسیر که دارای ۱۵۰ تن سکنه است. از رودخانه مشروب می‌شود. محصولاتش غلات، برنج و کنجد است. اهالی به کشاورزی گذران می‌کنند. راه مالرو دارد. ساکنین از طایفه، عشایر بختیاری هستند

مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد

مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد پس از بررسیها و مطالعات اولیه‌ای که در اراضی آبخور سد بزرگ دز در سال ۱۳۳۹ آغاز شده بود رسماً در سال ۱۳۴۲ در قلب اراضی ۱۲۵ هزار هکتاری شبکه آبیاری دز در شمال استان خوزستان افتتاح گردید. مساحت اولیه مرکز در بدو تأسیس ۳۴۰ هکتار بود که در سال ۱۳۵۵ به ۴۰۰ هکتار افزایش یافت. هدف اصلی مرکز تحقیق در جهت شناخت پتانسیل‌های کشاورزی و دامداری منطقه بود. شناسایی و کلاس بندی خاک‌های منطقه و تعیین قابلیتهای کشت آنها و معرفی بسیاری از گیاهان زراعی که قبلاً در منطقه کشت نمی‌شد، تعیین نیاز آبی محصولات مختلف از زمرة وظایف مرکز بوده است. آموزش کشاورزان به طور همزمان آغاز گردید و نیروهای متخصص با آخرین اطلاعات روزآمد نسبت به اجرای طرحهای تحقیقاتی و کاربردی اقدام نمودند.

گزارشی از دو تپُهٔ باستانی صفی آباد

از سال‌ها پیش، در دوتپهٔ باستانی جنوب غرب صفی آباد، اشیا و آثار گرانبهایی از جمله مجسمه‌ها، سکُه‌ها و سفال‌های عهد اسلامی، ساسانی و هخامنشی به ویژه پیکرهٔ آناهیتا، اله هی آب یافت می‌شود که توجه علاقه‌مندان را به خود معطوف داشته‌است.

آناهیتا در زبان اوستایی، نام یک پیکر کیهانی هند و ایرانی است، که ایزدبانوی آبها (آبان) پنداشته می‌شود و از این رو با نمادهایی چون باروری، شفا و خرد نیز همراه است.

آناهیتا، در پارسی میانه یا امروزی ناهید یا آناهید است و در زبان ارمنی آناهیت نامیده می‌شود.

تاریخ نویسان یونان و روم باستان از او با نام آناتیس anaÏtis یاد کرده و یا او را یکی ازایزدان معابد خود شناسانده‌اند.

آناهیتا، آناهید یا ناهید که در زبان پارسی به معنای دور از آلودگی است، نام ایزد بانوی آب، باران و باروری در مذاهب ایران باستان است.

به احتمال زیاد «اردویسور آناهیتا» نیز چون «میترا» از ایزدانی بود که پیش از پیدایش زرتشت، توسط مردم ایران مورد ستایش قرار می‌گرفت.

آناهیتا با جنگاوری نیز مربوط بوده‌است و باور بر این بود که جنگاورانی را که به پیشگاه او او نذر کنند، یاری می‌دهد.

البته باید خاطر نشان نمود ایرانیان عهد باستان یکتاپرست بودند، ولی آناهیتا و دو ایزد بانوی دیگر به عنوان خدایان فرعی تقدیس می‌شدند.

در تپهٔ فرُاش که متعلُق به دورهٔ اسلامی و بالنجان که متعلق به عهد ساسانی و پیش از ان است، اشیا و آثار باستانی فراوانی باقی‌مانده که ارزش تاریخی، فرهنگی و ملی شایانی دارند.