گنبد نمکی
گنبد نمکی یکی از پدیده‌های زمین‌شناختی است که به لایه‌های بزرگ نمک زیرزمینی که به طرف سطح زمین حرکت کرده‌اند و شکل گنبدمانندی گرفته‌اند گفته می‌شود. گنبدهای نمکی ساختمان‌های زمین‌شناسی گنبدی شکلی هستند که هسته مرکزی آن‌ها از سنگ تشکیل شده است. هنگامی که نمک تحت تأثیر لرزش ناگهانی مانند زلزله قرار می‌گیرد مانند یک ماده قابل ارتجاع عمل می‌کند که یا خرد می‌شود، یا به حالت تغییر شکل برگشت‌پذیر عکس‌العمل نشان می‌دهد. اما هنگامی که توده نمک تحت تأثیر فشار مداوم قرار گیرد مانند یک مانع غلیظ عمل می‌کند این پدیده را خزش می‌گویند. شرایطی مانند نقطه ذوب، انجماد، چگالی، تغییرات فشار و درجه حرارت در شکل‌گیری نمک‌ها مؤثر می‌باشند. اغلب گنبدهای نمکی در نواحی گرمسیر تشکیل می‌شوند.[۱] گنبدهای نمکی ایران در استان‌های فارس و هرمزگان و سمنان دیده می‌شود. برخی از جزیره‌های ایرانی در خلیج فارس، مانند جزیره هرمز، گنبدهای نمکی هستند.
گنبدهای نمکی مهم ایران[ویرایش]
- گنبد نمکی جاشک
- گنبد نمکی پل
- جزیره هرمز
- جزیره ابوموسی
- گنبد نمکی مادر، درگز هرمزگان
- گنبد نمکی قشم
- گنبد نمکی کنارسیاه فیروزآباد
- گنبد نمکی جهانی فیروزآباد
- گنبد نمکی کرموستج لارستان
- گنبد نمکی گچین
- گنبدهای نمکی سمنان
- گنبد نمکی نهند
منابع[ویرایش]
- ↑ «گنبدهای نمکی ایران». کویرها و بیابان‌های ایران. بازبینی‌شده در ا ژانویه ۲۰۱۴.
 |
این یک مقالهٔ خرد زمین‌شناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
