رضوان‌شهر (اصفهان)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
رضوانشهر
اران، اسفیدواجان (شامل محله میان و محله پایین)
کشور  ایران
استان اصفهان
شهرستان تیران و کرون
بخش مرکزی
سال شهرشدن ۱۳۶۶
مردم
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا ۱۸۸۰ متر
اطلاعات شهری
پیش‌شماره تلفنی ۰۳۱

رضوان‌شهر شهری است در بخش مرکزی شهرستان تیران و کرون استان اصفهان ایران. این شهر در ابتدای جاده تیران-سامان قرار گرفته و مرکز دهستان رضوانیه‌است. این شهر از به هم پیوستن روستاهای اران، اسفیدواجان (شامل محله میان و محله پائین) به وجود آمده‌است. صنعت سنگ در این منطقه جایگاه ویژه‌ای دارد و بسیاری از ساکنان آن به حرفه تولید سنگهای تزئینی و ساختمانی اشتغال دارند و شهرک صنعتی تخصصی در این منطقه فعال است.

مختصات جغرافیایی[ویرایش]

از آن جا که در کتاب‌ها و نقشه‌ها روستاهای این شهر به تفکیک آمده‌اند؛ برای دانستن طول و عرض جغرافیایی این شهر، طول و عرض جغرافیایی دو روستای اران و اسفیدواجان در زیر می‌آید.
اران - طول جغرافیایی ۵۱ درجه و ۰۵ دقیقه شمالی - عرض جغرافیایی ۳۲ درجه و ۴۴ دقیقه عرض شرقی[۱] اسفیدواجان - طول جغرافیایی ۵۱ درجه و ۰۶ دقیقه شمالی - عرض جغرافیایی ۳۲ درجه و ۴۲ دقیقه عرض شرقی - ارتفاع از سطح دریا ۱۸۸۰ متر[۲]
در حقیقت اسفیدواجان دو بخش سفلی و علیا دارد که در خود محل، به اسفیدواجان سفلی محله پائین و به اسفیدواجان علیا محله میان می‌گویند و دلیل این امر این است که قنات هر دو محله یکی است و در گذشته به محله میان و قلعه، جوی بالا نیز گفته می‌شد و همچنین از نظر ثبتی هر دو محل در یک پلاک ثبتی می‌باشند و همچنین اشتراکات فرهنگی و ریشه خانوادگی میان دو محل غیرقابل انکار می‌باشد علی‌رغم این که محله بالا از نظر جغرافیای با محله اران نزدیک‌تر است (چسبیده است). مردم اسفیدواجان در حال حاضر یکی از ثروتمند ترین‌های اصفهان هستند در حالی که اصفهان که پایتخت استان است سرمایه اش از اسفیدواجان در که در تاریخ گمنام است کمتر است.

تاریخ[ویرایش]

رضوان شهر از به هم پیوستن دو روستا اران، اسفیدواجان (محله میان و محله پائین) در سال ۱۳۶۶ به وجود آمد.

ریشه یابی نام[ویرایش]

نام رضوانشهر نامی جدید است که از سال ۱۳۶۶ و همزمان با شهر شدن این دو روستا به آن داده شد و مانند بسیاری از نام‌های جدید بدون هیچ دلیل خاصی بوده و معنای آن (شهر بهشت) دلیل خاصی ندارد. اما ریشه یابی نام هر یک از روستاهایی که تشکیل رضوانشهر را داده‌اند از این قرار است:

اران - «اران یا آران و آلان نام سرزمینی بوده که اکنون به آذربایجان شوروی اطلاق می‌شود و شهرهای عمده آن باکو و گنجه و دربند و غیره همه از آن ایران بوده است و اینک از دست رفته است. یونانیان آن را «آلبانیا» و ارمنیان آن را «آغوان» و عرب‌ها آن را «اران» خوانده‌اند، ولی به هر صورت اران و الان نام این محل است و همچنین نام طایفه آریایی کهنی که در آن سکونت داشته‌اند. به حکم این که نام اران را در اطراف ایران در نواحی دیگر هم می‌بینیم و از جمله آران (کاشان، کرج، نهاوند)، اران (اصفهان)، ارانج (قزوین)، ارونچی (مغان)، آلان (تبریز) و الان آباد (اصفهان) می‌توان فکر کرد که قوم الان در همه جای ایران سکونت داشته و نام خود را به این نواحی داده‌اند. الان حاضر ما نیز به ناچار با قوم الان ارتباط داشته و نام خود را از آنها گرفته است و سابقه‌ای چنین کهن در تاریخ دارد.»[۳] در واقع اران از دو بخش «ار» و «ان» تشکیل شده، بخش اول آن (ار) یعنی آریایی و همان است که به شکل (ایر) در نام ایران هم آمده است. بخش دوم کلمه یعنی (ان) پسوند مکان است، و بنابراین اران یعنی سرزمین آریاییان و در این معنی با نام‌های زیر در یک راستا می‌باشد. ایران - آران - هرند - ایرلند.

اسفیدواجان - نام اسفیدواجان از دو بخش «اسفید» و «واجان» تشکیل شده، بخش اول آن (اسفید) همان سپید است، بخش دوم (واجان) پسوند مکان است؛ و بر این اساس «اسفیدواجان» به معنای روستا یا آبادی سپید می‌باشد.

مکان‌های مذهبی و دیدنی[ویرایش]

  • امامزاده حسین بن عدنان بن موسی بن جعفر (نامی به شازده حسین) - در منطقهٔ ۲ (اسفیدواجان).
  • مسجد جامع اران (بنا شده در سال ۱۳۱۷ قمری) - در منطقهٔ ۳ (اران).
  • مسجد باقر العلوم (به گفتهٔ اهالی ۲۵۰ سال قدمت دارد) - در منطقهٔ ۲ (اسفیدواجان).
  • مسجد جامع رضوانشهر - در منطقهٔ ۱ (محله پایین).
  • مسجد الزهرا - در منطقهٔ ۳ (اران).
  • مسجد صاحب الزمان - در منطقهٔ ۳ (اران) محلهٔ حسرت آباد است.
  • مصلی نماز جمعه.
  • مسجد امام حسین (ع) محله قلعه (قدیمی‌ترین محله شهر)
  • از دیگر مکانهای قدیمی، می‌توان به قلعه رضاخان اشاره کرد که در جاده تیران-شهرکرد در سه راهی رضوانشهر واقع شده است. این قلعه با اینکه مالکیت خصوصی دارد، جزو مکانهای میراث فرهنگی به ثبت رسیده است.
  • مسجد رضوانشهر واقع در اسفیدواجان

منابع[ویرایش]

  1. فرهنگ آبادی‌ها و مکان‌های مذهبی کشور؛ ص ۵۲
  2. فرهنگ آبادی‌ها و مکان‌های مذهبی کشور؛ ص ۵۸
  3. فرهنگ جامع نامها و آبادیهای کهن اصفهان (دو مجلد در یک جلد)؛ استاد محمد مهریار؛ اصفهان: انتشارات فرهنگ مردم؛ چاپ اول 1382؛ ص 81؛ ماده اران.
  • [www.irancities.ir مرجع شهرهای ایران]
  • فرهنگ آبادی‌ها و مکان‌های مذهبی کشور؛ محمدحسین پاپلی یزدی؛ مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی؛ بهمن ۱۳۶۷.