عکاشه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

عکاشه یا طایفه عکاشه، یکی از طوایف بختیاری در جنوب غربی ایران است،[۱] که بر پایه ساختار اجتماعی ایل بختیاری، از شاخه هفت‌لنگ و زیرمجموعه‌ای از بابادی می‌باشد.[۲] پیشینه طبقه‌بندی خاص طوایف بختیاری، به قرن شانزدهم میلادی بازمی‌گردد، که بر پایه نظام مالیاتی، تمامی طایفه‌های بختیاری، به دو شاخه بزرگ هفت‌لنگ و چهارلنگ تقسیم شدند، که هفت‌لنگ خود به ۴ باب تفکیک گردید، طایفه عکاشه از طوایف تشکیل‌دهنده یکی از این باب‌هاست، که بابادی باب نامیده می‌شود.[۳] تیره‌های تشکیل‌دهنده طایفه عکاشه عبارتند از: خدر، کلا، کوشکی، شرویی، کربلایی حسن، دینار عالی، آلونی، مراد، مویی، جاوی.

افراد برجسته[ویرایش]

از جمله افراد مشهور طایفه عکاشه، دکتر بهرام عکاشه و دکتر غلامعلی عکاشه و دکتر محمد جواد عکاشه می‌باشند. دکتر بهرام عکاشه که وی را پدر زمین‌شناسی و زلزله شناسی ایران می‌نامند و دکتر غلامعلی عکاشه را پدر علم ارتوپدی ایران می نامند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «Bakhtyārī». دانشنامه بریتانیکا. بازبینی‌شده در 3-25-2014. 
  2. «BAḴTĪĀRĪ TRIBE». Encyclopaedia Iranica. بازبینی‌شده در ۸ ژانویه ۲۰۱۴. 
  3. «نمودار اجتماعی طوایف بختیاری». دانشنامه ایرانیکا.