رزم‌ناو

با نبردناو اشتباه نشود.

رزم‌ناو هود، بزرگ‌ترین رزم‌ناوی که تابه‌حال ساخته شده، در زمانی که به آب انداخته شد حتی از نبردناوهای کنونی هم بزرگ‌تر بود.

رزم‌ناو نوعی از ناوهای زره‌دار است که هزینهٔ ساخت بالا همچون نبردناو دارد، ولی در ساخت آن از قدرت آتش و زره به نفع سرعت بالا کاسته شده‌است. اولین رزم‌ناو، اینوینسبل انگلیسی بود که به سال ۱۹۰۷ به آب انداخته شد. در جنگ جهانی دوم، انگلستان، آلمان و ژاپن به ساخت رزم‌ناو پرداختند و در بسیاری از نبردهای دریایی از این رزم‌ناوها استفاده کردند. از شروع جنگ جهانی دوم به‌بعد، دیگر هیچ رزم‌ناوی ساخته نشد، چراکه نیاز به ساخت هواپیماهای بیشتر، ساخت این ناوها را در اولویت قرار نمی‌داد.

اولین رزم ناوها

در انتهای قرن نوزدهم ناوهای مدرن زره‌دار قدرت سریع و توانایی بود که به راحتی می‌توانست مسیرهای تجاری جهانی را تهدید کند. لذا نیروی دریایی انگلستان و آدمیرال فیشر به این فکر افتادند که برای مقابله با این خطر ساخت ناوهای پرسرعت و زره‌داری را در برنامه قرار دهند. در آن زمان (۱۹۰۲-۱۹۰۴) تفکر غالب نیروی دریایی ساخت رزم‌ناوهای قدرمند بود، فیشر ایده مسلح سازی نبردناو با توپهای دوازده اینچ (همانند رزم‌ناوها) را اجرا کرد و به این ترتیب این کلاس از با سه نبردناو کلاس ایوینسبل خلق شد. ساخت آنها تا ۱۹۰۸ به طول انجامید. سرعت آنها ۲۵ گره دریایی بود و هر یک هشت توپ دوازده اینچی (در مقایسه ده تا روی رزم‌ناو دردنات) داشتند. زره بدنه آنها ۶ تا ۷ اینچ ضخامت داشت (در برابر یازده اینچ زره دردنات). نقش آنها عملیات شناسایی سنگین و ردگیری گروه‌ناوهای دشمن بود، سرعت بالای آنها این اجازه را می‌داد که از آتش دشمن بگریزد و قدرت بالای توپهای آن در نبرد بر علیه یک رزم‌ناو درگیر با رزم‌ناو خودی کارآمد بود. همچین در تعقیب دشمن درحال عقب نشینی کارآمد بود.

رزم ناو اینوینسبل اولین از نوع خود بود.

جستارهای وابسته

• رزم‌ناو شارنهورست
• نبردناو

منابع

«ویکی‌پدیای انگلیسی». بازبینی‌شده در ۱۴ مه ۲۰۰۹.