یخچال (سازه)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
یک یخچال در یزد، ایران

یخچال سازه‌ای است که برای خنک کردنِ هوا، نگهداریِ غذا، گونه‌ای کولر آبی و نیز برای تولید و نگهداریِ یخ ساخته می‌شد.

ساختار[ویرایش]

یخچال بر روی زمین، دارای سقفی گنبد شکل است و فضایی در زیرِ زمین برای انبار کردن دارد. فضای زیرزمینی با موادِ مقاوم در برابرِ گرما و با ضخامتِ مناسب برای عایق سازی ساخته می‌شد. این سازه بیشتر در ایران ساخته و بکار رفته است.[۱]

روشِ کار[ویرایش]

یخ در فصول سرد به ویژه زمستان در استخرِ یخچال درست می‌شد. پس از تولید یخ، آنها را شکسته و در مخزن (چال) انبار می‌کردند و در فصل گرما به کار می‌بردند. برای تهیه یخ در این یخچال‌ها، در شب‌های سرد زمستان، آبِ قناتها یا نهرها به استخر یا حوضِ یخ بندی که در کنار یخچال قرار داشت، هدایت می‌شدند. پس از تشکیل یخ در این حوض، یخ شکسته و برای نگهداری به درونِ مخزنِ یخچال (معروف به پاچال یا چال-یخ) ریخته می‌شد و در فصل گرما مورد استفاده قرار می‌گرفت.[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. Mahdavinejad, M; Kavan Javanrudi (July 2012). "Assessment of Ancient Fridges: A Sustainable Method to Storage Ice in Hot-Arid Climates". Asian Culture and History 4 (2). doi:10.5539/ach.v4n2p133. 
  2. سیامک هاشمی، 1392، درخشش تمدن در اعماق زمین (مروری بر سازه‌های زیرزمینی ایران – از گذشته تا کنون)، فصل 6: قنات و سازه‌های جانبی آن، صص 145 تا 194، انتشارات شادرنگ، تهران.