ابوالفرج سگزی

ابوالفرج سگزی (متوفی ۳۹۳ ق) از شعرای نامدار و اندیشمند سدهٔ چهارم سیستان است که در حدود سال‌های ۳۷۲-۳۳۳ ق به هنر شاعری مشغول بود و نویسندهٔ تعدادی کتاب شعر است که از بین رفته‌اند. مطالعه در زندگی و شعر ادیبان قبل از خودش، از وی استادی چیره‌دست و سراینده‌ای ماهر ساخت، به طوری که در متون، همیشه لقب «استاد» در کنار نامش مشاهده می‌شود.

چندان‌که گِردِ عالم صورت برآمدیم		غم‌خواره آمد آدم و بیچاره آدمی
هرکس به قدر خویش گرفتار محنت است		کس را نداده‌اند برات مسلمی

منابع

• حیدرعلی دهمرده – وحید کیخا مقدم – عبدل علی اویسی. کتاب شاعران سیستان. چاپ ۱۳۸۰. ناشرروابط عمومی دانشگاه زابل. 
• «ABU’L-FARAJ SEJZĪ» در دانشنامهٔ ایرانیکا