جهانآرا بیگم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
جهانآرا بیگم (۱۰۲۳-۱۰۹۲ هجری قمری) دختر شاه جهان و بانوی شاعر فارسیگوی در هندوستان بود. مادر او «ارجمند بانو بیگم» معروف به ممتاز محل بود که شاه جهان بنای تاج محل را به یاد او ساخت.
شاهزاده جهانآرا بیگم از حامیان شعرا بود و خود نیز شعر میگفت.
مزار او در کنار آرامگاه شاه نظامالدین اولیاء در دهلی است و شعر زیر را که از خود اوست بر سنگی نوشتهاند:
بغیر سبزه نپوشد کسی مزار مرا | که قبرپوش غریبان همین گیاه بس است |
جهان آرا بیگم ۸ سال داوطلبانه از شاه جهان که در حبس خانگی، بیمار بود پرستاری کرد و تا ژانویه ۱۶۶۶ م (۱۰۷۶ ق) که شاهجهان درگذشت خودخواسته همراه پدر در حبس برادرش اورنگزیب بود.[۱]
پانویس[ویرایش]
- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Shah Jahan»، ویکیپدیای ، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۰ نوامبر ۲۰۱۰).
منابع[ویرایش]
- دانشنامه جهان اسلام، مدخل جهانآرا بیگم
- کشاورز صدر، از رابعه تا پروین، بنگاه امیری، تهران ۱۳۳۴
پیوند به بیرون[ویرایش]
|
|
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ادبیات فارسی است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |
ردهها:
- اسلام و زنان
- اهالی آگره
- تاریخ اسلام
- درگذشتگان ۱۶۸۱ (میلادی)
- زادگان ۱۶۱۴ (میلادی)
- زنان دودمانهای پادشاهی اهل هند
- سلسله تیموری
- شاعران اهل هند
- شاعران زن
- شاعران زن فارسیزبان
- شاعران صوفی
- شاعران فارسیزبان اهل هند
- شاعران فارسیزبان سده یازدهم (قمری)
- صوفیان اهل هند
- گورکانیان هند
- نویسندگان زن سده ۱۷ (میلادی)
- هندیهای ایرانیتبار